For my digital art I used these marvelous photographs: 1 ,2 ,3. My thanks, SiderasΕκείνη καθηλωμένη μέσα στην αγκαλιά του ,άπλωσε το χέρι της και χάιδεψε τα μαλλιά του. Έβγαλε ύστερα από πάνω της, το σακάκι του και κάθισε δίπλα του .Είχε πολλά να του πει ,δεν ήξερε από πού ν’ αρχίσει .Αλλά ήξερε πως θα το τελείωνε. Ήδη είχε τελειώσει για εκείνη . Μετά από την απόφαση της….,την πράξη της αυτή. Τίποτε δεν την κρατούσε κοντά του, τίποτα δεν θα τη έδενε μαζί του. Του είπε να μην την κοιτάξει ξανά, να μην αγγίξει το ζεστό του βλέμμα το ψέμα της. Να την αφήσει να φύγει μακριά, να πει πως δεν την αγαπά, δεν την αγάπησε ποτέ. Η κοπέλα όμως ,έκανε να φύγει πρώτη .Εκείνος την σταμάτησε λέγοντας της: «Εσύ με αγαπάς;». Εκείνη γύρισε και του φώναξε δακρύζοντας βροχή: «Κοίταξε με ,δεν ταιριάζουμε! Έχεις στα μάτια σου πολλή φωτιά».
Καθώς έφευγε , της έριξε μια τελευταία ματιά και ένιωσε να πείσθηκε, ότι δεν άξιζε .Μέσα της ήτανε κάποτε κριμένο εκείνο το μικρό τους, …. το φως. Και όμως εκείνη ,σκότωσε την αλήθεια τούς.
Ήταν εκείνη την ώρα που ο ήλιος φιλούσε την θάλασσα , που η φωτιά έκανε έρωτα με το νερό. Η δυο αγκαλιασμένες σκιές χώρισαν. Η θάλασσα ζέστανε για λίγο το κρύο της νερό , μετά έπνιξε τον ήλιο που δεν διαμαρτυρήθηκε και σκοτείνιασε .
Εκείνος φόρεσε το σακάκι του. Πορεύτηκε προς την πόλη δακρύζοντας φωτιά … Χαράματα βρέθηκε σε μια καφετέρια .Παράγγειλε τσάι. Μια κοπέλα πλησίασε στο τραπέζι του για να τον σερβίρει. Εκείνος έβαλε στα χείλη του ένα τσιγάρο και πήγε να το ανάψει, αλλά διαπίστωσε ότι ξέμεινε από φωτιά. Η κοπέλα έβγαλε από την τσέπη της ποδιάς της ένα αναπτήρα ,άπλωσε το χέρι της και του άναψε το τσιγάρο. Εκείνος ξεφύσησε την πρώτη ρουφηξιά αναστενάζοντας ταυτόχρονα .Η κοπέλα έκανε να φύγει .Εκείνος την σταμάτησε λέγοντας της : «Δεσποινίς , ξεχάσατε την φωτιά σας ».Εκείνη τον κοίταξε για λίγο και του αποκρίθηκε χαμογελώντας χρώματα: «Κράτησε την ,γιατί έχεις όμορφα μάτια .Μάτια που ‘χουν το χρώμα του ηλιοβασιλέματος».
Καθώς έφευγε , της έριξε μια τελευταία ματιά και ένιωσε να πείσθηκε, ότι άξιζε .Μέσα της κάποτε θα μεγάλωνε άφοβα εκείνο το μικρό τους, …. το φως. Ήταν σίγουρος ότι αυτή ,θα κρατούσε την αλήθεια τους.
Εκείνη την ώρα ο ήλιος φυλούσε την θάλασσα , η φωτιά έκανε έρωτα με το νερό. Η δυο αγκαλιασμένες σκιές έγιναν ένα. Η θάλασσα ζέστανε το κρύο της νερό και μετά ο ήλιος σηκώθηκε φωτίζοντας τα πάντα.
63 σχόλια:
Όλοι ζούμε με την ελπίδα ότι αυτό που θέλουμε πολύ θα γίνει, έστω και αν μοιάζει άπιαστο όνειρο πολλές φορές. Ελπίδα υπάρχει πάντα έστω και αν όλα μοιάζουν τελειωμένα.
Λατρεμένος Πλιάτσικας! Το τραγούδι είναι τέλειο!
Καλή εβδομάδα Σιδερά!
Τίποτα δεν χάνεται, αγαπημένε,κι ας αργεί.
Τίποτα.Ακόμη κι αν ποτέ δεν έρθει...
Είσαι ρομαντικός...
Γράφεις όμορφα.
Η ελπίδα είναι το συναίσθημα των ονείρων μας. Αυτό πιστεύω εγώ... κι όσο ονειρευόμαστε ελπίζουμε...
επί ευκαιρίας έβαλα καινούρια ανάρτηση και το αφιερώνω σε ένα αγαπημένο μου άτομο που ελπίζω να νιώσει τα ατελείωτα συναισθήματα μου...:)
το κείμενο σου αρχικά, είναι λιγάκι ψυχοπλακωτικό , αλλά όποιος αγαπά πραγματικά ξέρει και να φεύγει όταν πρέπει. εγώ τουλάχιστον αυτό κατάλαβα. από την άλλη η ελπίδα ποτέ δεν χάνεται όπως λες στο τέλος του κειμένου. Το σκότος διαλύεται και βγαίνει το φως. Φτάνει να το θέλουμε. Και είναι πολύ σημαντικό , να εκφραζόμαστε άμεσα με τον άνθρωπο μας. Πολλες φορές οι εγωϊσμοί μας, κάνουν κακό. Όταν αγαπάμε κάνουμε πέρα τον εγωϊσμό μας. Με το να τα κρατάμε μέσα μας τότε η σχέση απλά δεν είναι σχέση. Με το άτομο σου θα μοιραστείς τα πάντα, ακόμα και αν πονάνε. Όταν πραγματικά θέλεις κάτι στη ζωή σου, κάτι που πιστεύεις ότι αξίζει και παλεύεις γιαυτό είτε είναι έρωτας με τον άνθρωπο σου είτε είναι κάποιος στόχος ζωής τότε όχι μόνο θα βγει το φως αλλά η ελπίδα θα λάμψει σε ότι και αν κάνεις.
απο κει και πέρα, αμα δεν αξίζει κάτι τότε απλά το διώχνεις και πολεμάς γιαυτά που έχεις και θες εσύ να έχεις, αν πραγματικά θες να τα έχεις.
Και μεταξύ μας τώρα...τον άνθρωπο μου τον αγαπώ και ξέρω πως με αγαπά και αυτός. Οτι και αν μου ζητησει θα το κάνω και το ξέρει καλά, και επίσης ξέρω πως ότι και αν του ζητήσω θα το κάνει και αυτός γιατί με αγαπά.
φιλάκια
δεν ξερω αν οτι αξιζει ποναει και ειναι δυσκολο...
δεν μπορω να καταλαβω γιατι κατι να μην σου χαριζεται αφου αξιζει και να πρεπει πρωτα να σε πονεσει...
ξερω πως τιποτα δεν γινεται τυχαια...
κι αν δυο ματια δεν ειχαν φωτια ηταν για να εχουν δυο αλλα...
κι αν καποιος δεν μπορει να κρατησει ζωντανο εκεινο το μικρος...το φως...
ειναι γιατι μπορει καποιος αλλος λιγο παρακατω...
ναι οταν υλοποιειται η ελπιδα που εχεις μεσα σου ειναι θειο δωρο...μα κι αν κατι αλλαξει στου δρομου την πορεια ισως ειναι για να παρεις οτι πραγματικα σου αξιζει...και το κυριοτερο χωρις να πονεσεις...
δεν ξερω...
ισως...
σου αφηνω ενα γλυκο νεραιδενιο φιλι...δεν ξερω αν αξιζει πολλα μα δεν θα σε πονεσει αν το δεχτεις...
Θελω πολυ να ερθω στο σπιτι σου Σιδερα :)
Σκεφτομαι πως θα μου αρεσει πολυ το δασος σου :)
Ευτυχώς υπάρχουν ψυχές που ξέρουν να διαβάζουν τα βλέματα γεμάτα φως, φωτιά και να τα μεταφράζουν σωστά. Ευτυχώς υπάρχουν ψυχές που ξέρουν να κρατούν την αλήθεια.
Καληνύχτα.
αγκαλιασμένες σκιές, με φόντο τη θάλασαα, τον αέρα...
Αγαπημένε μου Σιδερά,
σε ξαναβρίσκω.
Ο τελευταίος καιρός μου είναι μαρτύριο.Αλλά η ανάρτηση σου με κάνει να χαμογελάω.
Και ας μιλάς για τις παλιές αγάπες.
Πονάνε οι άτιμες και όντως στα πιο μεγάλα "θέλω"κάνουν πίσω.
Βασικά αυτό οδηγεί σε συμβιβασμό.
Κάτι που για μένα είναι τρομερά δύσκολο.
Αλλά ναι.."ότι αξίζει πονάει και είναι δύσκολο".
Δυστυχώς.
Έζησα και το λίγο.
Ζω και το πολύ.
Αλλά μένουν μόνο οι στιγμές αγαπημένε μου Σιδερά και δεν έχει σημασία ο ένας χρόνος ή τα πέντε χρόνια.Ο πόνος είναι ο ίδιος αν η καρδιά ραγίσει.
Αρνούμαστε να δεχτούμε κάποιον επειδή τον αγαπάμε και δεν μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε.
Και αυτό είναι λάθος.
Ο πόνος είναι στο αίμα μας,στον οργανισμό μας.
Και πάντα μιλάς για τις παλιές αγάπες αν έχει ματώσει η ψυχή σου.Πάντα τις αναζητάς και ας μην το παραδέχεσαι.Πάντα ψάχνει το λίγο φως μες το σκοτάδι σου.Μια λάμψη,μια επιβεβαίωση.
Σε ευχαριστώ για αυτή την ανάρτηση πολυαγαπημένε μου Σιδερά.
Καλό ξημέρωμα.
νομίζω πως η στιγμή παίζει μεγάλο ρόλο!η στιγμή που ζεις το κάθετι!η στιγμή είναι αυτή που θα αποφασίσει τί χρώμα θα δώσει σε κάθε ιστορία!κι απλά ήταν η κατάλληλη στιγμή...καλημέρα!!
Όλα στο μυαλό μας είναι. Η ουσία πάντα ιδια, το περιτύλιγμα διαφορετικό. Και ουδείς αναντικατάστατος - ή μήπως έτσι θέλουμε να πιστεύουμε αλλιώς χαθήκαμε;...
Την καλημέρα μου!
Η ελπίδα είναι το δόρυ μας και η ασπίδα μας συνάμα..
Πολύ όμορφο και όλο ελπίδα.
Αν κάτι δεν αξίζει καλέ μου άστο να φύγει .. αν υπήρχε κάτι πίσω απο αυτό δεν θα ξεχαστεί ποτέ.Είμαιαπο αυτές που πιστεύουν οτι τίποτε στη ζωή δεν γίνεται τυχαία , ακόμα και απο τη πληγή μπορεί να φυτρώσρι κρίνος ελπίδας.
Ο άθρωπος που μας ταιριάζει είναι αυτός που θα μας δώσει τη φωτιά. Το πιστεύω. Σε φιλώ.
μέσα στο βλέμμα μου μια λάμψη
στην αφήνω να τη δεις
την ασημένια της κλωστή να πάρεις
σε μια σκέψη να τη βάλεις...
να ναι εκεί όταν τη θες
μαζί σου σε λύπες και χαρές
να σε γεμίζει ζεστασιά
όνειρα κι ανασαιμιά...
φιλιά βρόχινα...
Καλέ μου Σιδερά.
Πιστεύω πως ο,τι αξίζει πάντα σώζεται και επιβιώνει μέσα απο φωτιές και ψύχος.
Εκεί που δε το περιμένουμε, κρύβεται σε μια στροφή το όνειρό μας, η επιθυμία μας και είναι στο χέρι μας να μάθουμε να περπατάμε παρακάτω να το βρούμε, να μας βρει, να ανταμώσουμε..
Σαν εκείνες τις σκιές στον ήλιο και στη θάλασσα..!
Έχεις υπέροχη γραφή, ευαίσθητη και ταξιδιάρικη..!
Σε φιλώ για καληνύχτα καλέ μου!
Φωτιά στο βλέμμα,
το νόημα της ζωής,
Η αιτία,
Ο λόγος,
Η αφορμή.
Όσοι την φοβούνται βουλιάζουν σε λίθινα όνειρα .
Όσοι την αντέχουν βρίσκουν πάντα το δρόμο προς την κορυφή.
Ότι αξίζει θέλει δύναμη και τόλμη.
Μέρα γεμάτη όνειρα για σένα!!
@Antoine
Μικρέ Πάνα να είσαι καλά για τα καλά σου λόγια. Όπως το είπες ,ειναι το συναίσθημα των ονείρων. Και για να πραγματοποιηθούν αυτό χιάζονται πάνω απ’ όλα. Συγχαρητήρια στη Χουακίνα είπαμε, που κέρδισε τον μαθητικό διαγωνισμό δημιουργίας ιστολογίου.
@eirini
Αχτιδοαντάυια , πόσο δίκιο έχεις, μια μικρή ελπίδα χιάζεται ,ακόμα και αν όλα έχουν χαθεί. Ναι , το τραγούδι είναι απίθανο!
@anima
Αλήθεια το λες, ακόμα και αν δεν ερχόσουν έτσι θα ‘ταν, το ίδιο;
@Yiota
Αλήθεια μια αγάπη δεν κοιτά δυσκολίες ,δεν σκαλώνει στα μικρά .Την φωτιά της ελπίδας την αναγνωρίζουν οι μίζεροι και οι δυνατοί. Οι μεν την αποφεύγουν γιατί φοβούνται μην τυχόν και καμιά φορά σβήσει, γι’ αυτό και με την πρώτη δυσκολία τρέχουν με ευκολία να της φύγουν. Οι δε έχουν την δύναμη να μπούνε στην φωτιά της να καούν συνεχώς από αγάπη ,συνεχώς.
“…Ότι και αν μου ζητήσει θα το κάνω… “
Χαίρομαι για ‘σένα αλήθεια και το ξέρεις αυτό. Εύχομαι μόνο ο χρόνος να το δυναμώσει αυτό ,και για τους δυο σας.
Είναι σοφό την ώρα που θα δεις τη φωτιά του έρωτα να συρρικνώνεται σε μια μικρή φλογίτσα που τρεμοσβήνει να φεύγεις...Ακόμη κι αν είναι θεριεμένη η δική σου φωτιά, δε φτάνει να την αναζυπυρώσει... Έχει σωθεί το λάδι της, κι αν το ανανεώσεις, θα είναι μια άλλη, νέα φλόγα, όχι εκείνη η πρώτη, εκείνη που χάιδεψες με το βλέμμα σου, εκείνη που λάτρεψες για τον ξεχωριστό χωρό της.
Αν προσπαθήσεις θα είναι σαν να προσπαθείς να κολλήσεις σπασμένο γυαλί. Πάντα θα γρατζουνάει το σημείο συγκόλλησης...
Όσο για την ελπίδα, μα δεν είναι τυχαία στο βάθος του πιθαριού της Πανδώρας τοποθετημένη από πολύ παλιά εκεί. Πρέπει να περάσεις από τα άλλα "δώρα" για να τη δεις. Όμως είναι εκεί. Πάντα εκεί για μένα. Πάντα από ένα τέλος προκύπτει μια νέα αρχή, πιο λαμπερή πολλές φορές, γιατί είναι καρπός της εκτίμησης, των όσων δεν είχες, των όσων ψάχνεις, των όσων έχασες...
Γράφεις υπέροχα σιδερά...
Μου έλειψε η σκέψη σου, θέλω να έρθω στον νερόμυλο κάποια στιγμή να ξεφυλλίσω το ημερολόγιό σου...
Καλή σου μέρα!
@Ευγενία
Εννοείτε ότι είσαι ευπρόσδεκτη. Όπως είπα και άλλες φορές ,ένα μέρος του ,είναι πάντα ανοικτό ,σαν μουσείο. Το καλοκαίρι και την άνοιξη ιδίως, έρχονται πολλοί επισκέπτες Εντούτοις οι μπλοκόφιλοι μου, πάντα μου δίνουν ιδιαίτερη χαρά όταν με επισκέπτονται.
@mauveair
Σίγουρα ο άνεμος δεν απουσιάζει .Και όταν το γαλάζιο ενώνετε με το πύρινο κόκκινο εντελώς, ακόμα πιο όμορφα φαίνεται το τοπίο αγαπητέ μοβένιε.
@jacki
Και εσύ είσαι τέτοιο πλάσμα, το κατάλαβα εδώ και καιρό. Οι ψυχές που μετράνε είναι αυτές που αναγνωρίζουν την δύναμη τους , που καταλαμβάνουν τα γύρω τους ,ότι και αν σημαίνει αυτό. Χαίρομαι που σε ξανασυναντώ εδώ. Εύχομαι να γίνουν πιο πολλές οι επισκέψεις σου.
@Maria Tzirita
Κοντέσσα μου ,καλωσόρισες ακόμα μια φορά. Δεν ξέρω αν σου το είπα καμιά φορά ,αλλά τα κοσμήματα σου ακτινοβολούν από αγάπη. Τώρα για την ουσία , καθημερινά η ζωή μας διδάσκει ότι το μέτρο της για τον καθένα είναι διαφορετικό. Το θέμα είναι να ελπίζουμε στο καλύτερο ,όταν κάτι μας στερείτε. Και σίγουρα η θετικότητα ,η πίστη είναι δυνάμεις που πάντα ανταμείβονται.
@Kaveiros
Φίλε οδοντίατρε , λόγια πολύ σοφά αυτά που είπες .Συμφωνώ ακραδαντα!
Υπέροχη εγγραφή Σιδερά μου...
Ας μην αφήνουμε, λοιπόν, αυτή τη φλόγα να σβήσει και ας έχουμε εμπιστοσύνη στις εκπλήξεις της ζωής....
Αυτή η φλόγα είναι που αντανακλάται και υλοποιεί τις επιθυμίες μας...
Καλό σου απόγευμα..
@lena_zip
Αχ πορσελανένια μου ,λόγια μεγάλα από στόμα μικρό .Ποσό ουσιώδεις είναι αυτό που λες αλήθεια.
@stalamatia
Στάλα ,πολύ καιρό να σε δω. Αν και η αλήθεια είναι ότι είσαι από τους πρώτους μπλόκερ που παρακολουθούσα σιωπηλά. Καλωσόρισες ξανά στο βιβλίο των ευχών. Να είσαι καλά σε ευχαριστώ.
@..αγγελoσκονη..
«…η κατάλληλη στιγμή…» Μόνο μια τέτοια σκόνη αγγελική και ονειροταξιδιάρικη θα το έλεγε αυτό. Πράγματι τα χρώματα ερωτοτροπούν με τα συναισθήματα δευτερόλεπτα, από τους θεατές τους εξαρτάτε τι θα δημιουργήσουν με αυτά. Βλέπεις μια στιγμή είναι αρκετή….
Πορεύτηκε προς την πόλη δακρύζοντας φωτιά …
Aπίστευτη έκφραση...!!
Xαμογελαστή και Μελωδική Καλησπέρα.:))
http://www.youtube.com/watch?v=IafJf9XmbSY
Γλυκό φιλί στη σωτιά που καίει , για να παραμείνει άσβηστη.
Φιλιά πολλά, καλό βράδυ.
Έμεινα γοητευμένη...
άφωνη και εντυπωσιασμένη!!
Υπέροχο το κείμενό σου καλέ μου
Σιδερά.. και οι αλήθειες του...
καυτές όπως ο ήλιος και
αλμυρές σαν τη θάλασσα...
Να είσαι καλά και ένα
όμορφο βράδυ να σε βρει!! ***
Για το φως στα μάτια σου
θα πω κι εγώ, κι ας δεν τα είδα ποτέ.
Μόνο οι σκέψεις και τα λόγια σου
με βοηθούν .
Τα έργα σου με φως τα γεμίζεις,
και ανατέλλει παντού ένας
ήλιος δημιουργίας.
Αυτό φτάνει για να πω πως λάμπεις.
Να είσαι πάντα καλά καλέ μου sidera
στον όμορφο κόσμο σου.
Μια καληνύχτα γλυκιά.
Μα σιδερά μυ είναι δυνατόν να σου ταιριάζει και να αγγίξει κάποιος την ψυχή σου αν δεν μπορεί να ανάψει τη φλόγα της ψυχής σου; Δε μου αρέσει να λέω πολλά. Λίγα και περιεκτικά. Καλό σου απόγευμα.
Δεν είναι αυτονόητο πως αντέχονται τα δυνατά συναισθήματα. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο στην αγάπη και στον έρωτα.
Έσταξαν φωτιά οι λέξεις σου και δάκρυσαν βροχή :)
Καλό σου βράδυ :)
Σας ευχαριστω για τα καλα σας λογια και για την αναρτηση της εικονας που εχω επιλεξει να με αντιπροσωπευει στον προσωπικο σας χωρο.
Με βρισκεται σε μια επιβεβλημενη αποχη απο την επιστολογραφια μου προς τη Γαλατεια μου!
Μολαταυτα δεν μπορουσα να μη σας ευχαριστω κι "εκ του συνεγγυς"
Ισως σε μια κατ'ιδιαν επικοινωνια μας να σας εκμυστηρευτω γιατι με αγγιξε ιδιαιτερως το προσωνυμιο σας!
Μετα τιμης,
Πυγμαλιων.
@neni
Δροσοσταλένια, το θέμα είναι ότι μερικές φορές αυτό που αξίζει είναι μπροστά μας. Τόσο μπροστά μας ,που κάποιες φορές αδιαφορούμε γι’ αυτό και ασχολούμαστε με πράγματα που πληγώνουν ,ακριβώς για να πείσουμε στο τέλος τον εαυτό μας ,αν προλάβουμε αυτό που μας άξιζε , ότι είναι εκείνο. Δεν το κάνουμε όλοι αυτό ,αλλά γιατί να πάρω το χωματόδρομο μόνος ,αφού ξέρω ότι με οδηγό και συντροφιά εσένα θα φτάσω πιο ασφαλής με λιγότερες πληγές. Η χαρά είναι δική μου να περνάς όποτε θες. Και σου στέλνω μια ευχή ,από το βιβλίο μου ,όπως την έγραψαν οι νεράιδες να γίνει έστω για λίγο ο χωματόδρομος σου χρωματόδρομος.
@ αχτίδα
«..ακόμα και από τη πληγή μπορεί να φυτρώσει ….ελπίδα..»Μόνο μια αχτίδα κοσμογυρισμένη. Μια αχτίδα που θεραπεύει καθημερινά εκτός από τις μπλόκο πληγές με τα λόγια της και πληγές στην αληθινή ,καθημερινή ζωή της. Να είσαι καλά και εγώ αυτό πιστεύω ότι η ελπίδα είναι αυτή που ξαναγεννάει , όπως ακριβώς και το φοίνικα από την στάχτη του.
@Ηλιαχτίδα
Χρυσαφένια, σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια ,κάνω ότι μπορώ με την γραφή μου . Ναι, και μέσα από το ψύχος επιβιώνει …Αλλά όπως είπες, με λίγα λόγια ,που λέει και το μουσικό άσμα, “η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να ΄ρθει”. Και άμα επιμείνουμε, με εγκαρτέρηση και δυνατή ,η ελπίδα έρχεται και μάλιστα πολύ σύντομα, έστω σε δώσεις ,έστω στιγμιαία.
@Νεράιδα της βροχής
Παθιάρικη βροχονεράιδα, μαγικό το ξόρκι σου, σαν ευχή μες την καρδιά και την ψυχή απλώνετε και προστατεύει.
Να είσαι καλά για τις γλυκοφιλούσες βροχές που έστειλες.
@ christina
«..η φλόγα είναι που αντανακλάται και υλοποιεί τις επιθυμίες μας..»
Όπως ακριβώς εκείνη η αθάνατη φλόγα της αγίας βάτου.
@ AERIKO
Δημιουργικό αερικό ,καλώς με ξανά επισκέφτηκες. Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και πραγματικά καταπληκτικό το βίντεο σου. Θα περάσω και από εκεί στον αιθέριο χώρο σου να αφήσω σχόλιο εννοείτε.
@ ΝΑΪΑΔΑ
Καλό μου πλάσμα ,όποτε έρχεσαι εσύ και το είδος σου ,μονό για καλό είναι. Τον αγαπάτε τον σιδερά σας και τον φροντίζετε. Οι νεράιδες λογικά δεν καταλάβουν αυτό το συναίσθημα που είναι φτιαγμένοι οι άνθρωποι. Γιατί είναι μαγεμένες και αθάνατες. Εντούτοις κάποιες σαν και εσένα ,νεράιδες του φωτός, νιώθουνε πιο πολύ τον πόνο μιας ανεκπλήρωτης ελπίδας ,γι’ αυτό με τα λόγια , τα ευχοφιλιά και την μαγεία τους χαρίζουν κουράγιο και καινούργιες ελπίδες ,τόσο δυνατές σαν την αγάπη.
@ Anastasia
«...Ότι αξίζει θέλει δύναμη και τόλμη…»
Αισθησιακή μου , πόσο θαρραλέο αυτό που έγραψες. Η ίδια η ομορφιά της ζώνης, έτσι απλά…
Το ίδιο εύχομαι και σε ‘σένα , κάθε μέρα τα όνειρα σου να ελαττώνονται γιατί απλά υλοποιούνται.
@ ILive2LoveMe
Σε ευχαριστώ και πολύ σωστά να είμαστε όλοι καλά, με φιλιά και αγάπη, να φροντίζει να την κρατά ζωντανή την φωτιοελπίδα του ο καθένας μας.
@ lena_zip
«....να ανάψει τη φλόγα της ψυχής ..» Σωστή και πάλι ποσελανένια . Στο κείμενο που αναφέρω ,έχεις μεταφράσει το πιο δυνατό νόημα.
@ Μαργαρίτα
Μικρή μπλε χαριτωμένη νεράιδα , σε ευχαριστώ αλήθεια για τον ενθουσιασμό σου ,με ενθαρρύνετε και πολύ μάλιστα όταν μου λέτε ότι σας γοητεύει η γραφή μου. Όντως αυτές τις αλήθειες θέλω να αμολήσω σε εσάς τα αγαπημένα νεραιδοπλάσματα μου.
"εχεις στα ματια σου πολλη φωτια"
Τι γινεται οταν δυο βλεμματα πετανε φλογες οταν ανταμωνουν και ξαφνικα του ενος η φλογα μικραινει, γινεται τοση δα σπιθα, σχεδον δε φαινεται; Υπαρχει αραγε τροπος αυτη η σπιθα να γινει ξανα φωτια;;;
Καλησπερα καλε μου Σιδερα!
@ BUTTERFLY
Πεταλουδένια μου πάλι πέταξες έως τον νερόμυλο ,ταξίδεψες έως εδώ και μόνο αυτό είναι μεγάλη τιμή για εμένα, να είσαι καλά. Όσο για το ερώτημα σου θα χρησιμοποιήσω όπως ακριβώς είναι το σχόλιο της «κόκκινης ομπρελάς» που με βρίσκει σύμφονω : “Είναι σοφό την ώρα που θα δεις τη φωτιά του έρωτα να συρρικνώνεται σε μια μικρή φλογίτσα που τρεμοσβήνει να φεύγεις...Ακόμη κι αν είναι θεριεμένη η δική σου φωτιά, δε φτάνει να την αναζυπυρώσει... Έχει σωθεί το λάδι της, κι αν το ανανεώσεις, θα είναι μια άλλη, νέα φλόγα, όχι εκείνη η πρώτη, εκείνη που χάιδεψες με το βλέμμα σου, εκείνη που λάτρεψες για τον ξεχωριστό χωρό της.
Αν προσπαθήσεις θα είναι σαν να προσπαθείς να κολλήσεις σπασμένο γυαλί. Πάντα θα γρατζουνάει το σημείο συγκόλλησης...
Όσο για την ελπίδα, μα δεν είναι τυχαία στο βάθος του πιθαριού της Πανδώρας τοποθετημένη από πολύ παλιά εκεί. Πρέπει να περάσεις από τα άλλα "δώρα" για να τη δεις. Όμως είναι εκεί. Πάντα εκεί για μένα. Πάντα από ένα τέλος προκύπτει μια νέα αρχή, πιο λαμπερή πολλές φορές, γιατί είναι καρπός της εκτίμησης, των όσων δεν είχες, των όσων ψάχνεις, των όσων έχασες...”
@ ΚΟΚΚΙΝΗ ΟΜΠΡΕΛΑ
Ομπρελίνα μου με βρίσκεις σύμφονω σε όσα είπες. Όταν κάτι αρνήται ,θέλει να φύγει πρέπει να το αφήνουμε να φεύγει. Δεν γίνεται να σκλαβώνουμε με το ζόρι, ούτε και να απαιτούμε να είμαστε στην ζωή ενός ανθρώπου που δεν μας αισθάνεται. Είναι αναπόφευκτη η πληγή και από τις δυο μεριές τις περισσότερες φορές . Λένε οι σοφοί ,ότι αγαπάς πρέπει να το αφήνεις ελεύθερο και αν επιστρέψει σε εσένα τότε είναι δικό σου για πάντα. Επίσης συγχαρητήρια για την προτελευταία σου ανάρτηση.
@ evaggelia-p
Ναι, θαρρώ τίποτα δεν είναι αυτονόητο ….δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι ….Το αυτονόητο, προσωπικά για ‘μενα, είναι μια πορεία . Ένα ταξίδι που έχει προορισμό ,αλλά δεν ξέρεις όταν φτάσεις το μετέπειτα δώρο του. Οπόταν φροντίζεις πίσω σου να αφήσεις κάτι αυτονόητο μέσα σε μια πυρκαγιά ,ή μια θύελλα ,εσύ επιλεγείς πάντα. Και όμως τα εμπόδια είναι αυτονόητα τις πιο πολλές φορές. Σ’ ευχαριστώ πραγματικά για τα καλά σου λόγια. Είναι ωραίο να αγγίζεις τις ψυχές των συνανθρώπων σου.
@ ζαφορα
Κυανόχρωμη μου πόση αλήθεια δύναμη χρειάζεται κάποιος για να δει το ανατέλλον φως της ερχόμενης δημιουργίας, της ιδίας της υλοποίησης των ονείρων του; Σε ευχαριστώ που εσύ αυτό είδες σε εμένα. Μακάρι να ήταν έτσι απλές οι δικές μου ευχές. Χρονιά τώρα τις ψυθηρίζω ,για τους ανθρώπους είναι μάταιες , για των νεραιδόκοσμο απαράβατοι κανόνες….
Έτσι είναι μερικές φορές , κάποιοι άνθρωποι και νεράιδες έχουν το χάρισμα να βλέπουν πέρα από την θλίψη των καθρεφτών της ψυχής , μια φλόγα . Την φλόγα της αναμονής για αγάπη. Αυτή ίσως που δεν τους προσφέρθηκε. Αυτή που δεν είχαν καν την ευκαιρία να την επιλέξουν. Αλλά σίγουρα στο μέλλον ίσως την ξανά βρουν.
Όπως και να έχει σε ευχαριστώ που πιστεύεις στην δικιά μου απόχρωση, στο δικό μου φως. Να είσαι καλά και σου επιστρέφω μια κυανόχρωμη ευχή που πάντα ήθελες.
@ ΠΥΓΜΑΛΙΩΝ
Πράγματι είσαι ένας δημιουργός .Ίσως θνητός ,αλλά από εκείνους που κρύβουν ένα μικρό θεό, αρκετό όμως για να υπενθυμίσει, με την δύναμη του- τις επιστολές στην αγαπημένη του, πόσο σημαντικό είναι να αγαπάς ,να ερωτεύεσαι.
Μετά δικής μου τιμής , να είσαι καλά και πραγματικά όσο μπορείς να γραφείς στην Γαλάτεια σου.
Γεια σου sidera!!
Αν κρατησεις κατι στη χούφτα σου, όταν εκεινη ειναι ανοιχτη,θα γλυστρησει και θα πεσει. Αν το φυλακησεις μεσα της θα πεθανει.
Αφηνεις ελευθερο αυτο που αγαπας και εκεινο θα βρει τον τροπο να κουρνιασει μεσα της.
Να εισαι καλα:)
@ Παλμος
Βασίλισσα Παλμένια, βασιλική υπόκλιση μπρος στα αιωνία λόγια σου. Κάποια στιγμή θα σας γράψω και τον μύθο της βασίλισσας Παλμένιας .Που το όνομα της πάρθηκε από τους εντόνους παλμούς της καρδιάς της. Όσο για εσένα έτσι θα σε αποκαλούμε , εγώ και τα νεραιδοπλάσματα μου και πρέπει να το συνηθίσεις.
Ακόμα και αν δεν κουρνιάσει και πετάξει ψηλά, αλλού ,ακόμα και τότε ,κάποιοι άνθρωποι μένουν με τη φωτιά στα μάτια τους και προχωρούν και έτσι πρέπει να γίνεται πιστεύω. Μην ξεχνάτε να μπαίνετε στις θέσεις αυτών που αγαπάτε ,ακόμα και αν αυτό σας πονάει και διαλύει τον εγωισμό ,ή της ως τότε ιδέες σας. Αν αξίζει πραγματικά θα το καταλάβετε θα νιώσετε τα καυτά δάκρυα της αγάπης ,ότι έχετε ένα δικό σας ,όλο δικό σας ηλιοβασίλεμα, για αυτούς που αγαπάτε, στα δικά σας μάτια.
Σαββατιάτικη καλησπέρα
Μα ήδη το εχω συνθησει!!
Και αν εβλεπα στην απαντησή σου καποια αλλη προσφωνηση θα ελεγα....μπα δεν ειναι για μενα:))
Περιμενω να διαβασω τον μυθο της Παλμενιας.
Εχεις και τη δικη μου καλησπερα.
Arkei pou ypirkse ena mikro estw fws..
πώς δακρύζει καποιος φωτιά άραγε?
καλησπέρα σιδερά
ωραίο κείμενο
'Ηρθα. Κι ίσως να ανήκω σ' αυτούς που εχουν στα μάτια πολλή φωτιά. Καλησπέρα... όμως.
και μέσα απο μάτια φλόγινα, είδα και απόψε τη φύση να ανθίζει στις καρδιές των ανθρώπων...
Πολύ όμορφο.
Την καλησπέρα μου Σιδερά.
@ Παλμος
Τότε η στέψη κορωνίδας σε ‘σένα βασίλισσα μου. Φτιαγμένη από χρήσω και ζαφείρια που είμαι σίγουρος ότι σ’ αρέσουν.
Όλες σου οι καλησπέρες και καλημέρες, καλοδεχούμενες στο αμόνι μου.
@ ερΑσιτεχνης ανθρωπος
Ερασιτέχνισσα ,καλώς σε ξανά βρίσκω στο νερόμυλο .Τι καινούργιο καλλιτέχνημα έφτιαξες πάλι;
Ακριβώς αρκεί να υπάρχει ένα μικρό φως , να φωτίζει την αγάπη, να την ολοκληρώνει.
@Natalia
Πολυμήχανη ,αλήθεια πως δακρύζει κάποιος φωτιά; Και όμως είναι αυτοί που δεν εννοούν την αγάπη, που εξαναγκάζουν να απαρνήται και να ρίχνει τα όνειρο σαν δάκρυα φωτιάς ,να κάψουν κάποια άλλα. Ευτυχώς κάποιες φορές βρίσκονται άνθρωποι που σου δίνουν δύναμη, τον αναπτήρα τους.
Ελπίδα, η αγαπημένη...
Θαυμάζω το digital art, είναι κάτι που δεν έχω δοκιμάσει ποτέ, μέχρι σήμερα!
Φιλιά
Καλή εβδομάδα φίλε μου!
Καλησπερα sidera.
Αντι για χρυσο και ζαφειρια, πιο πολυ μου αρεσουν τα απλα πραγματα. Μπορει να ειναι πολυτιμοι λυθοι,να θαμπώνουν τα ματια με τα αστραφτερα τους χρώματα, εμένα με θαμπωνουν τα αισθηματα των ανθρωπων.
Ενα τριανταφυλλο ειναι ο,τι πιο ομορφο και μου αρκει.
Και στο αμονι όταν χτυπάς στο σφυρι και φτιαχνεις τα εργα σου, δεν εχουν πολυτελεια, εχουν συναισθημα:)
@ Mariela
Επιτελούς κάποιος πρόσεξε την ψηφιακή μου δουλειά : ). Ευχαριστώ συνταξιδιώτισσα μου. Είναι εύκολο φτάνει να έχεις ένα γραφιστικό πρόγραμμα, λίγο χρόνο και λίγη φαντασία. Τα άλλα έρχονται μόνα τους με τον πειραματισμό ,όπως ακριβώς και στην ζωγραφική.
Πραγματικά για το πόστερ-την εικόνα που βλέπετε στην ανάρτηση μου αυτή , ευχαριστώ τα παιδιά που ανάρτησαν τις τρεις φωτογραφίες που χρησιμοποίησα. Έτσι είναι η τέχνη γεννά τέχνη, φτάνει να αναφέρονται τουλάχιστο όλοι οι συμμετέχοντες της.
Mariela , μου δίνεις την ευκαιρία να αναφέρω και κάτι ,το οποίο τους περισσοτέρους ενημέρωσα προσωπικά σε email και σε σχόλιο.
Σας παρακαλώ είναι ωραίο να αναφερόμαστε με ένα link- την “συγκεκριμένη” διεύθυνση του ανθρώπου όπου πήραμε μια εικόνα για να την κολλήσουμε στην ανάρτηση μας. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε , για να ευχαριστήσουμε αυτούς τους συνανθρώπους μας, που ενώ εμείς με ευκολία περνούμε τις εικόνες ,που εκείνοι με πολλή κόπο και χρόνο, δημιούργησαν. Υπόκειται στον καθένα να πράξει αναλόγως και όπως θέλει .Και τότε ίσως να πάρουμε λίγη ακόμα ανθρωπιά. Ήταν πολύ γελείο που πρόσφατα διάβασα ένα μπλοκιστή που έγραφε για ανθρωπιά και συμπεριφορά , και περισσότερο για τον εαυτό του και είχε τοποθετήσει κάποιες εικόνες ,δίχως να αναφέρει “συγκεκριμένα” από πού τις πήρε. Κωμικοτραγική κατάσταση.
Προσωπικά εμπνέομαι από τους ανθρώπους , από τα συναισθήματα που μου δημιουργούν. Παρόλα αυτά τις πιο πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να γραφεί τα εσώψυχα μου ,ένα δοκίμιο ,ένα ποίημα ,μια σκέψη ,εμπνευσμένος από ένα πόστερ, μια φωτογραφία. Μόνο και μόνο γι’ αυτό αξίζει να τοποθετούμε την ταυτότητα μιας φωτογραφίας. Ευχαριστώ αυτούς που το πράττουν και παρακινώ τους υπόλοιπους μπλοκιστές.
@ ΑΝΕΜΟΣΚΟΡΠΙΣΜΑΤΑ
Φίλε καπετάνιε ,καλό υπόλοιπο να έχεις και εύχομαι να μας ταξιδεύεις όλο και ποιο πολύ .
@πνευμα
Και πέφτουν κάτι φλογερά δάκρυα στην γη,
Και εκείνη δεν μπορεί να τα συγκρατεί ,
Ποτέ τα στέλνει αστερία στον ουρανό της ,
Και ποτέ τα διώχνει χρυσόψαρα στην θάλασσα της
Σ’ ευχαριστώ φωτεινέ.
Πάντα με ωραίες αναρτήσεις. Χαθήκαμε φίλε. Εύχομαι να είσαι καλά.
@Theogr ο κηπουρός
Φίλε κηπουρέ!! Καλά είμαι ,πέρασα από τον κήπο μόλις. Έχεις φυτέψει γερά και δυνατά δέντρα , η αλήθεια να λέγεται. Όσο για τα λουλούδια όλο και αυξάνουν, όλο και μοσχοβολάνε. Ναι, πράγματι χαθήκαμε. Έτσι είναι, αυτά αλλά οι καλοί φίλοι όσος καιρός και να περάσει πάντα τα καταφέρνουν και βρέθονται.
Έχεις πρόσκληση!
@Madame de la Luna
Μαντάμ ,πράγματι από όσα διαβάζω στον υπέροχο ιστιοχώρο σου .Αν κρίνω από τα συναισθήματα που μας προκαλείς όταν σε διαβάζουμε ,μάλλον ,να μην πω σίγουρα από αυτούς τους οραματιστές , τους πιστούς φορείς της ελπίδας είσαι. Και σίγουρα γι’ αυτό κάποια μέρα πολύ σύντομα θα ανταμειφθείς θετικά γι΄ αυτό , θα παρεις αυτό το πολύ καλό που σου αξίζει.
Όπως και να έχει σε καλωσορίζω στο βιβλίο των ευχών.
@ Παλμος
Ακριβώς για αυτά που θες από τους ανθρώπους, αυτό το δώρο σου αξίζει. Δες το συμβολικά. Η κορόνα είναι ένα σύμβολο που παρουσιάζει εξουσία, με τα σμαράγδια εκφόβιση κάθε κακού και πηγή ότι πιο όμορφου. Όσο για το ασήμι της ,σοφία και διαύγεια.
Όπως και να έχει είναι χαρά μου που περνάς συχνά από εδώ βασίλισσα.
καλησπέρα...εγω δεν ανήκω στον κοσμο των ποιητών αλλα η γραφη σου ειναι μαγευτική !Ευχαριστώ για τα καλα σου λογια!
@ βουλα
Ούτε εγώ … ούτε εγώ ανήκω στον κόσμο αυτό, παρόλα αυτά κάνω ότι μπορώ ,μαζεύω τα συναισθήματα τους όπως και εσύ …άλλωστε τι είναι ποίηση; Ποιος θα μπορούσε να απαντήσει με σιγουριά έκτος από την ψυχή... Θα σε φωνάζω τότε ομίχλη (,εμπνευσμένος από το προφίλ σου). Ομιχλένια μου καλώς όρισες στον νερόμυλο μου. Τα νεραιδοπλάσματα μου όπως και εγώ σου ευχόμαστε καλή διαμονή.
Glykie mou sidera exeis ena apisteuto blogospito!
Eilikrina sygxarhthria!
Apisteuta ta keimena sou k eidika to teleutaio...
Etsi eiai h agaph..h anidiwtelhs fysika!
Kalws se vrhka
Δημοσίευση σχολίου