Πέμπτη 29 Μαΐου 2008

“…να κόβετε μόνο τα κλαδιά τους…”

For my digital art I used these marvelous photographs: 1 ,2 ,3 ,4 ,5, 6 . My thanks, Sideras

{Να λοιπόν, ο μύθος που σας υποσχέθηκα και που με έμπνευσε ώστε να ζωγραφίσω τον πίνακα της “Earth Guardian” .Αυτός ο μύθος μας έρχεται από την Ασία .Κανένας δεν ξέρει ποιος τον πρωτοείπε . Αλλά σίγουρα ,λέγεται ακόμα μέχρι σήμερα, σε όλο τον κόσμο. Εγώ τον βρήκα στο βιβλίο, “Παραδοσιακοί μύθοι της Ασίας” με την ονομασία , “οι φύλακες των στοιχείων”. Ο συγκεκριμένος μύθος ήτανε πολύ μεγάλος , γι’ αυτό ακόμα και από το απόσπασμα που αναφέρετε στην φύλακα της γης , έχω αφαιρέσει κάποια κομμάτια του .Παρακάτω ακολουθεί ο μύθος αυτός ,ελπίζω να σας αρέσει. Όπως ελπίζω να σας αρέσει και το πόστερ πιο πάνω που έκανα .}


Kάποτε ένα καραβάνι διέσχιζε την Ασία για να βρει καλό μέρος να χτίσει την πολιτεία του. Μέχρι όμως το καραβάνι να βρει τον κατάλληλο τόπο, έκανε τα ταξίδια του. Οι πλείστοι από τους άντρες του ήταν ξυλοκόποι. Το καραβάνι λοιπόν αυτό, σταματούσε μόνο για να πήγαιναν οι ξυλοκόποι σε κοντινό δάσος να κόψουνε δέντρα ,ή για να μπούνε σε κοντινή πολιτεία για να πουλήσουν τα ξύλα τους και να αγοράσουν τρόφιμα. Και έτσι συνέχιζε το ταξίδι του ,ώσπου πέρασαν χρόνια και πολλοί είχανε γεράσει ,όπως ακριβώς και ο αρχηγός του.


Μια ανοιξιάτικη νύχτα ο αρχηγός του καραβανιού , στάθηκε ανάμεσα τους και είπε, “εδώ που σταματήσαμε υπάρχει μια τεράστια λίμνη ,καλό χώμα και παραδίπλα ένα μεγάλο δάσος. Οι ανέμοι μου είπανε ,ότι εδώ είναι η γη μας και εδώ θα χτίσουμε την πόλη μας. Εντούτοις ,είναι καιρός και ‘γω να αποσυρθώ από αυτό το καθήκον και να πάρει κάποιος άλλος την θέση μου, . Ένας δυνατός ,νέος ηγέτης ,που να μπορεί να διοικεί σωστά και σοφά… Γι’ αυτό κυρήτω την έναρξη ενός διαγωνισμού ,για να βρεθεί ο κατάλληλος διάδοχος της εξουσίας μου και ο νέο μας ηγέτης. Εδώ λοιπόν που σταματήσαμε είναι παραδίπλα ένα μεγάλο και πυκνό δάσος ,όποιος από τους ξυλοκόπους βρει το πρώτο δέντρο , που από τους σπόρους του δημιούργησε αυτό το όμορφο δάσος ,αυτό θα είναι ο εκλεκτός. Για να το πετύχουν οι διαγωνιζόμενοι αυτό, πρέπει να μου φέρουν ένα κλαδί του δέντρου που θα διαλέξουν και ‘γω θα καταλάβω αν αυτό είναι το πρώτο δέντρο. Και τότε θα κάμω όπως πρωείπα… ”


Το πρωί πριν χαράξει οι γυναίκες των ξυλοκόπων ετοίμασαν τις προμήθειες που θα χρειαζόντουσαν για αυτή την αναζήτηση . Μια τέτοια αναζήτηση εκείνων τον καιρό θα μπορούσε να πάρει μέρες ,ίσως και εβδομάδες .Kι ‘ αυτό το ήξεραν καλά οι άνθρωποι του καραβανιού ,εκτιμώντας ότι το δάσος ήταν απάτητο από άνθρωπο. Χαιρέτησαν έτσι τις οικογένειες τους και ξεκίνησαν για την αναζήτηση, του πρώτου δέντρου.


Ένας από τους διαγωνιζόμενους ήταν ένας νιόπαντρος ξυλοκόπος, που παρόλο που αγαπούσε την γυναικά του ,ήθελε όσο τίποτα άλλο, να ηγηθεί την καινούργια πολιτεία. Αγκάλιασε την γυναίκα του και της είπε , “θα είμαι ηγέτης άρχοντας σε λίγες μέρες. Και εσύ, η κυρά μου ,θα έχεις τα πάντα. Θα μας σέβονται και θα μας τιμούν όλοι.” Η όμορφη νεαρή γυναίκα γύρισε και του λέει, “Μα εγώ ,εσένα θέλω ,ούτε σεβασμό, ούτε τιμές από κανένα”. Εκείνος έσμιξε τα φρύδια του ,καβάλησε το άλογο του και την κοίταξε για λίγο ,μετά της είπε, “μα μόνο με ‘μενα δεν γίνεται, δεν γίνεται αγάπη μου ”. Μετά έσκυψε και απλώνοντας το χέρι του, χάιδεψε την κοιλιά της . Εκείνη με βουρκωμένα μάτια τον κοίταξε βαθειά στα μάτια λέγοντας, “Υποσχέσου μου να γυρίσεις πίσω σ’ εμένα, αλλιώς θα έρθω να σε ‘βρω. ” Την φίλησε τότε στα χείλη και της είπε, “στο υπόσχομαι, θα το δεις, θα έρθω πιο γρήγορα από όλους.” Και ύστερα με το άλογο του αρχίσει να τρέχει προς το δάσος.


Έφτασαν λοιπόν στο δάσος ,θαμπώθηκαν από την ομορφιά του ,μα πιο πολύ από τα γερά και πανύψηλα δέντρα του. Άρχισαν τότε να σκορπίζονται στο δάσος .Μερικοί βρήκαν κάποια δέντρα με μεγάλους κορμούς ,και θεώρησαν πως αυτά θα είναι το πρώτο δέντρο. Έκοψαν ένα κλαδί και επέστρεψαν στο καραβάνι. Οι πιο πολλοί όμως, είπανε να ερευνήσουν κι άλλο το δάσος. Όπως έκανε και ο νεαρός ξυλοκόπος. Είχε προσέξει ότι όσο πιο βαθειά στο κέντρο του δάσους προχωρούσε, όλο και πιο μεγάλα ήτανε τα δέντρα .Θυμήθηκε τότε που του είπε μια μέρα ο πατέρας του, που ήταν και αυτός ξυλοκόπος ,ότι, “το πρώτο δέντρο, ενός δάσους ,έχει το καλύτερο ξύλο και βρίσκετε στο κέντρο του. Είναι κοντά σε πηγή και άμα το δεις θα δεις κάτι ξεχωριστό επάνω του και θα το καταλάβεις ”.


Εκεί που περπατούσε , άκουσε την φωνή ενός από τους συναδέλφους του ,να τους καλεί ότι βρήκε το πολυπόθητο δέντρο. Όταν πλησίασε μαζί με τους άλλους ξυλοκόπους διαπίστωσε ότι ήταν το πιο όμορφο και μεγάλο δέντρο που είδε ποτέ στην ζωή του. Ένα πανύψηλο δέντρο που ο κορμός του ήταν τόσο μεγάλος και γερός, που σίγουρα θα μπορούσε να φτιάξει τα σπίτια ολόκληρης της πολιτείας του. Πάρα δίπλα ήταν μια πηγή με καθαρό νερό. Ήπιε λίγο νερό και κάθισε κοντά στην πηγή ,να ξαποστάσει και να συνεχίσει να θαυμάζει το δέντρο. Ενώ οι άλλοι ξυλοκόποι μάταια προσπαθούσαν να ανεβούν τον πανύψηλο κορμό ,για να κόψουν ένα κλαδί.


Κάποιος απ’ αυτούς είπε, “δεν γίνετε τίποτα ,είναι πολύ ψηλά .Γι’ αυτό λέω να κόψουμε τον κορμό του και αφού φτάνει για όλους, να πάρει ο καθένας το μερίδιο του , για να χτίσει το σπίτι του. Όσο για το ποιος θα είναι ο ηγέτης ,αυτό θα το κανονίσουμε με ψηφοφορία μεταξύ μας”. Συμφώνησαν έτσι οι ξυλοκόποι και ξεκίνησαν να κόψουν με τσεκούρια και μεγάλους σβανάδες τον κορμό του δέντρου. Με το πρώτο κτύπημα ο χυμός του δέντρου που ανάβλυζε ,ήταν κόκκινος σαν αίμα. Κάποιος φώναξε ότι ήταν όντως ανθρώπινο αίμα και έφυγε έντρομος μαζί με κάποιους από τους ξυλοκόπους. Οι υπόλοιποι συνέχισαν να κόβουν τον κορμό . Ο νεαρός ξυλοκόπος άκουσε κάποια φωνή από το δέντρο. Σηκώθηκε τότε επάνω και παρόλο που τους φώναξε να σταματήσουν ,γιατί το δέντρο ήταν ζωντανό και άκουγε τον πόνο του, αυτοί συνέχισαν να το κόβουν με μανία.


Όταν μετά από πολύ κόπο, κατάφεραν και έκοψαν τελείως το δέντρο ,ένιωσαν τα πόδια τους να βουλιάζουν στο χώμα και έκαναν να φύγουν ,μόνο που σιγά ,σιγά έγιναν εκείνοι δέντρα. Το δέντρο εκείνη την ώρα όπως ήτανε χάμω φώναξε με ανθρώπινη μιλιά στον νεαρό ξυλοκόπο ,που έντρομος έβλεπε τους συναδέλφους και φίλους του να γίνονται δέντρα. “Εσύ νεαρέ έλα κοντά μου να σου πω.” Πλησίασε τότε ο άντρας και τότε το δέντρο του είπε ξανά, “αυτοί που έγιναν δέντρα είναι ζωντανοί ακόμα, μην ανησυχείς . Αλλά μόλις αφήσω την τελευταία μου πνοή θα γίνουν στάχτη, όπως και όλα τα υπόλοιπα δέντρα του δάσους” .Ο νεαρός άντρας ρώτησε το δέντρο τι θα μπορούσε να κάνει για να σώσει το δάσος και τους φίλους του. Και τότε το δέντρο του είπε, “Πήγαινε εκεί ,στάσου στην βάση με τις ρίζες μου τώρα !Κλείσε τα μάτια και νιώσε ότι δίνεις αγάπη κάπου με όλη σου την καρδιά .Τότε η πηγή θα σε τυλίξει και θα γίνεις εσύ το πρώτο δέντρο και όλα τα πλάσματα ,όπως και τα δέντρα θα σωθούν. ”


Μετά ο κομμένος κορμός του δέντρου σώπασε. Ο άντρα έκαμε ότι του είπε το κομμένο δέντρο .Έκλεισε τα μάτια και όταν τα άνοιξε, ένιωσε να ξεχειλίζει από, αγάπη, γαλήνη και ηρεμία. Ένιωθε τα πάντα, τον αέρα ,το χώμα τον ήλιο ,το νερό. Μιλούσε με όλα τα πλάσματα του δάσους και όλα τα δέντρα τον είχανε ηγέτη. Μόνο που κάτι του έλειπε και αυτό, ήτανε η όμορφη γυναίκα του.


Μια αλεπού τότε ,πλησίασε το δέντρο ,μετά από καιρό και του είπε, “τι έχεις αφέντη μου και τις βραδιές ακούει το θρόισμα των φύλλων σου σαν αναστεναγμό όλο το δάσος; τι είναι αυτό που σε λυπεί, πες το μου εμένα;” Το δέντρο κούνησε τα φύλλα του και είπε , “θέλω να βρεις την γυναίκα μου ,και να της πεις πως την υπόσχεση μου, λυπάμαι που δεν την κράτησα. Μα είμαι καλά και έγινα ηγέτης.” Η αλεπού χαμήλωσε το βλέμμα και είπε στον δέντρο, “άρχοντα μου ,χατίρι δεν σου χαλώ ,το ξέρεις. Μα αυτό που ζητάς δεν μπορώ να το κάνω. Διότι οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την γλώσσα μου. Μπορώ όμως να την φέρω εδώ κοντά σου ,είναι το μόνο που μπορώ”. Το δέντρο κούνησε ξανά τα φύλλα του και με τον ήχο τους είπε , “ κάνε αυτό που μπορείς αλεπού και ‘γω θα σε ανταμείψω για την πονοψυχία σου”.


Στο καραβάνι εκείνες τις μέρες ,οι γυναίκες τον ξυλοκόπων, ανησύχησαν που οι σύζυγοι τους δεν επέστρεψαν από το δάσος. Έτσι αποφάσισαν να πάνε να τους βρούνε. Έτσι εκείνο το πρωί που η αλεπού ξεκίνησε την αναζήτηση της ,ξεκίνησε και εκείνη την αναζήτηση του συζύγου της. Οι γυναίκες ,ώρες αμέτρητες έψαχναν μες το δάσος .Μάταια όμως, ούτε απάντηση στο κάλεσμα των ονομάτων που φώναζαν, ούτε κανένα σημάδι τους. Και ο ήλιος, από ώρα, σε ώρα ,θα έδυε και δύσκολα θα έβρισκαν το δρόμο για επιστροφή στο καραβάνι. Κάθισαν να ξεκουραστούν τότε και να σκεφτούν προς τα πού να προχωρήσουν, για να βγουν από το δάσος. Τότε έκανε την εμφάνιση της και η αλεπού .Στάθηκε μπρος στην γυναίκα που έπρεπε να οδηγήσει, κοιτάζοντας την ευθεία στα μάτια . Τότε οι άλλες γυναίκες κατατρομαγμένες άρπαξαν πέτρες να της ρίξουν. Η κοπέλα τις καθησύχασε λέγοντας τους ,ότι την συγκεκριμένη αλεπού την είδε όταν ξεκίνησαν το ταξίδι τους ,πριν μπούνε στο δάσος. Αυτή η αλεπού ,ήταν η σωτηρία τους. Θα τους οδηγούσε έξω από το δάσος. Έτσι αποφάσισαν να την ακολουθήσουν . Πράγματι η αλεπού περίμενε καθώς προχωρούσε, τις γυναίκες. Και έδειχνε να ήθελε από την αρχή να την ακολουθήσουν.


Έφτασαν τότε στην περιοχή με τα δέντρα, που δεν ήταν άλλοι από τους συζύγους τους. Η αλεπού κούρνιασε στο πελώριο δέντρο ,που όλες θαύμασαν και αναγνώρισαν αμέσως, ότι αυτό ήταν το πρώτο δέντρο του δάσους. Βλέποντας παραδεισένια πουλιά, άσπρα ελάφια και την πηγή ,τους συνεπήρε η μαγεία της εικόνας αυτής. Όχι όμως για πολύ ,γιατί πρόσεξαν ότι το χορτάρι σε κάποια σημεία ήταν κόκκινο και γύρω ήταν τα τσεκούρια, τα πριόνια και τα πράγματα των αγαπημένων τους. Τότε άρχισαν αναφιλητά και λυγμοί. Πίστεψαν ότι το τόσο πολύ αίμα ,που ήταν του δέντρου στην πραγματικότητα, μάλλον ήταν των δικών τους, που τους κατασπάραξε κάποιο μεγάλο θηρίο.


“Η αλεπού μας οδήγησε στην φωλιά του θηρίου. Τώρα θα κατασπαράξει και ‘μας! Τι να κάνουμε ; Έχω παιδιά που με περιμένουν !” Είπε μια απ’ τις γυναίκες μες το παραλήρημα της.


Η κοπέλα στάθηκε ξανά στην μέση τους και είπε! “ Κοιτάξετε ξανά γύρω σας .Σας μοιάζει για φωλιά θηρίου, δείτε τα ζώα πόσο ήρεμα είναι, κάτι άλλο θα συμβαίνει”. Μα οι γυναίκες δεν την πίστεψαν ούτε λεπτό. Και ενώ έκλαιγαν με λυγμούς τότε μια παράξενη φωνή ακούστηκε να λέει, “θα κάνω εγώ τα δέντρα αυτά , ξανά αυτούς που αγαπάτε τόσο πολύ. Την μέρα θα χαμηλώνω τα δέντρα μου ,να κόβετε μόνο τα κλαδιά τους ,ώσπου να χτίσετε την πολιτεία σας. Μα σαν την χτίσετε τα δέντρα μου θα μείνουν πανύψηλα πάλι .Ακολουθήστε τώρα το ποτάμι της πηγής και θα φτάσετε έξω απ’ το δάσος.” Μόλις η φωνή χάθηκε τα γύρω δέντρα ξαναέγιναν οι ξυλοκόποι και έφυγαν όλοι τους χαρούμενοι, εκτός από την γυναίκα του νεαρού ξυλοκόπου. Που έμεινε εκεί περιμένοντας κάποιο από τα δέντρα να πάρει την μορφή του.


Τότε το πρώτο δέντρο ξαναμίλησε, της είπε πόσο του έλειπε και αλλά όμορφα λόγια που λένε τα ζευγάρια που αγαπιούνται. Αλλά της είπε και αυτό που ήθελε από την αρχή, ότι ,“τώρα είμαι, το δέντρο του δάσους ,δίχως εμένα όλα θα πεθάνουν, ελπίζω να καταλαβαίνεις….δεν μπορούμε να είμαστε ξανά μαζί, δεν μπορώ να σ’ αγαπώ, το καθήκον μου είναι άλλο πια. Πρέπει να αγαπώ μόνο την γη ”. Η γυναίκα ,άγγιξε τον κορμό του δέντρου και είπε, “Και εγώ, εγώ που σ’ αγαπώ, τι θα απογίνω χωρίς εσένα; ” Γονάτισε τότε και άρπαξε όσο χώμα μπορούσε στα χέρια της και είπε, “Γη που παίρνεις ότι αγαπώ κοντά σου. Πάρε και μ’ ένα στα αγκάλια σου . Άφησε τότε το χώμα και πήρε ένα από τα τσεκούρια και το κάρφωσε στην καρδιά της. Εκείνο το ηλιοβασίλεμα μαζεύτηκαν γύρω από το νεκρό κορμί της, όλα τα ζώα του δάσους , ξωτικά και νεραΐδες. Καθώς και τρία φτερωτά ,αγγελικά πλάσματα, που λένε γι’ αυτά οι άνθρωποι μέχρι σήμερα, ότι αν άδικο γίνει πάνω στην γη ,για χάρη της αγάπης , εκείνα εμφανίζονται και ανατρέπουν τα πάντα.


Κατέβητε πρώτη από την ανατολή μες τις φλεγόμενες ηλιαχτίδες του ήλιου μια κυρά και άγγιξε την πληγή της, λέγοντας, “σου δίνω την φωτιά της αλήθειας για όπλο σου, δίκαια πάντοτε να δικάζει, να προστατεύει το στοιχείο σου.” Ύστερα βρήκε από την πηγή που βρισκόταν στη δύση ,κρυστάλλινη μια άλλη κυρά ,έβαλε και αυτή το χέρι της στην πληγή και είπε, “σου δίνω το νερό της αθανασίας ,απλόχερα να δίνεις σε όσους αξίζουν ζωή απ’ το στοιχείο σου”. Μετά ένας βόρειος άνεμος έφερε μια άλλη αρωματένια κυρά. Έβαλε και εκείνη το χέρι της στην πληγή και είπε, “σου δίνω τον άνεμο της αγάπης , να φυσάς μες τις καρδιές τους, αγάπη για το στοιχείο σου”.


Σηκώθηκε τότε εκείνη και από τις ωμοπλάτες της απλώθηκαν σαν χείμαρρος δυο τεράστιες κυανόλευκες φτερούγες .Λαμπερές σαν τον ηλιαγγιγμένο άμμο. Η γη άνοιξε τα σπλάχνα της και την στόλισε με πράσινα πετράδια και χρυσό . Ύστερα χαιρέτησε τους άλλους αγγέλους φύλακες ,που χάθηκαν ένας, ένας, όπως έφτασαν εκεί. Παίρνοντας το εκθαμβωτικό φως του ο καθένας μαζί.


Κοίταξε μετά την αλεπού που έντρομη έγινε ένα κουβάρι κοντά στο δέντρο και της είπε. “Αλεπού ,καλή μου αλεπού, θα είσαι πάντα ευπρόσδεκτη παρέα μου .Έλα με την σοφία που σου δώρισε το πρώτο δέντρο ,να με συμβουλεύεις πάντα. Σήμερα έγινες το σύμβολο του δάσους . Αυτή η πονοψυχία σου αμάραντη, θα την θυμάμαι πάντα . Γι’ αυτό και ‘γω σου υπόσχομαι ότι η γενιά του είδους σου δεν θα εκλείψει ποτέ .Και αν χαθεί ποτέ, θα πει ότι δεν υπάρχω ούτε εγώ”. Έσκυψε μετά και ψιθύρισε κάποια μαγικά λόγια στ’ αυτί της αλεπούς .Ύψωσε ύστερα το ανάστημα της και οι φτερούγες της άγγιξαν τον ουρανό και ξανά είπε, “Πήγαινε τώρα και πες σε όλα τα πλάσματα της γης ,να διαδώσουν ότι τώρα έχουν ,του τέταρτου στοιχείου τον φύλακα τους ,να μην φοβούνται. Γιατί κάθε που γίνεται κάτι εις βάρος κάποιου από αυτά, εγώ και οι αδελφές μου ,θα φέρνουμε την ισορροπία, με τον δικό μας τρόπο. Όσο γι’ αυτό που σου ψιθύρισα στ’ αυτί μόλις ,πες τους να φροντίσουν να το θυμούνται πάντα ,για να ‘χουνε καλή ζωή”.


Φίλησε λένε το δέντρο, του ζήτησε να μην ξανά μεταμορφώσει ανθρώπους σε δέντρα. Γιατί η τιμωρία πρέπει να φτιάχνεται με συνείδηση και αυτή ήταν μια από τις δικές της πλέον ευθύνες. Έτσι για χάρη του προστατεύει για αιώνες τώρα τα δέντρα, ή τουλάχιστο όσα προφταίνει. Το δέντρο όμως κράτησε την υπόσχεση του , καθώς και δεν ξαναμίλησε από τότε ποτέ , ούτε καν για να εκφράσει πόνο ,όπως και τ’ άλλα δέντρα.


Κάποιες νύχτες της άνοιξης αν βρεθείτε κοντά σε κάποιο δάσος ,από αυτά που έχουν απομείνει ,θα ακούσετε τις αλεπούδες να γουργουρίζουνε .Και αυτό θα είναι ,γιατί λένε μέχρι σήμερα την ιστορία αγάπης, της νεαρής γυναίκας και του ξυλοκόπου της. Καθώς λένε ακόμα και κάτι άλλο ,ότι μια φορά σε χιλιάδες χρόνια ,τα νότια αστέρια τους μεταμορφώνουν σε ανθρώπους ξανά, για μια νύχτα μόνο και εκείνοι αγαπιούνται από την αρχή.


Αν πάλι δεν ακούσετε τις αλεπούδες κάποιο βράδυ ,δεν πειράζει .Γιατί όλο και κάποιος πρόγονος σας ,θα σας ¨μετάδωσε¨αυτό που ψιθύρισε η φύλακας στην αλεπού να διαδώσει, εκείνο το όμορφο πρωινό. «…Ένα τέλος ,ακόμα και επώδυνο , σημαίνει πάντα μια καινούργια αρχή .Κάντε αυτή την αρχή, να φέρει χαρά...»

68 σχόλια:

Φαίη είπε...

Βούρκωσα Σιδερά...βούρκωσα πανάθεμά σε.

"Η αλήθεια της φωτιάς, η αθανασία του νερού, η αγάπη του ανέμου".

Πόσο αληθινό.

Το τέταρτο στοιχείο όμως, ποιό είναι; Η γη; Αν ναι, τί την χαρακτηρίζει;


Καλό απόγευμα, υπέροχος ο μύθος.

Sideras είπε...

Μαγικά δάκρυα λοιπόν…Είναι απλό, μάγισσα Elemiah , «η ελπίδα».Την ακρωτηριάζουν, την καίνε ,…. και εκείνη ακόμα ελπίζει και ξαναρχίζει από την αρχή. http://www.youtube.com/watch?v=sTbxCLOWAyo&feature=related
Στα αλλά στοιχειά δεν πρόσφερε κάτι, γιατί ήταν και το τελευταίο στοιχειό, αλλά πρόσφερε στους ανθρώπους και σε ότι κατοικεί τον πλανήτη ,ετσι λέει.
Οι άγγελοι φύλακες των στοιχειών στο συγκεκριμένο μύθο ήταν άνθρωποι ,που απέκτησαν τις δυνάμεις τους θυσιάζοντας κάτι πολύτιμο…και συνηφασμένο με κάποια από τις μορφές αγάπης.

Φαίη είπε...

"Η ελπίδα της γης" λοιπόν.

Ναι,έτσι είναι.


Α, και αυτό το "μάγισσα", το λατρεύω :)

Σταλαγματιά είπε...

Υπέροχο.
Αγάπη και θυσία,
Αλήθεια και ελπίδα.
Έννοιες αλληλένδετες, συνυφασμένες.
Πόση δύναμη ψυχής και ανιδιοτελής αγάπη!!!
Λάτρεψα αυτόν τον μύθο και με έκανε να ελπίζω και να πιστέψω ξανά στην αγάπη!!
Σ ευχαριστώ πολύ γιαυτό!!!!!!!

Yiota είπε...

τέλειο το παραμύθι. με ταξιδεψες για ακόμα μια φορά σε μέρη μαγικά. κατά την άποψη μου έπρεπε και η γυναίκα του ξυλοκόπου να γίνει δέντρο για να ναι κοντά του. και ήταν ανάγκη να γίνει ηγέτης του δάσους αυτός? όπως λέμε greenpeace :)

θυμάμαι μια φορά που είχα πάει με ένα φίλο στις Πλάτρες και εκεί που περπατούσαμε μου λέει: "άγγιξε τον κορμό να νιώσεις τον παλμό του"

σιδερά μου..με το που το άγγιξα το δέντρο ενθουσιάστηκα γιατί δεν ήξερα ότι νιώθεις τον ήχο του!

με το παραμύθι σου , θέλω να αγκαλιάσω ξανά εκείνο το δέντρο!

φιλάκια

dromaki είπε...

Το διάβασα χτες βράδυ και δεν μπορούσα να γράψω τίποτα...
Επαναλάμβανα αυτό που είπε η κοπελιά
"πανάθεμα σε σιδερά"
Είναι κάποια παραμύθια που σου λιγώνουν την ψυχή...

Unknown είπε...

όση ώρα στου παραμυθιού τον κόσμο τριγυρνούσα
ένιωθα της γάτας σου τα μάτια να με παρατηρούν
έπαιζα μαζί της και την χαϊδολογούσα
κι οι εικόνες μέσα μου θα ζουν...

σαν νεράιδα από μέρη που τα μάτια δεν ξέρουν να κοιτούν
εδώ θα ξαποσταίνω
κι απ' αλλού ας μ' αναζητούν...

φιλιά βρόχινα...

Sideras είπε...

Μάγισσα Elemiah θα σε αποκαλώ από εδώ και πέρα τότε : ) Τελείωσε, καθιερώθηκε να σε αποκαλώ έτσι.

Καλό σου βράδυ ,μάγισσα Elemiah : )

Sideras είπε...

Στο είπα ότι χαίρομαι γι’ αυτό αισθησιακή Anastasia, μα πιο πολύ που κατανόησες ότι χωρίς πόνο δεν υπάρχει αγάπη και το αντίθετο….

Καληνύχτα να προσέχεις….

Sideras είπε...

Χαίρομαι που σου άρεσε το παραμύθι, αλλά και ο πίνακας.
Το μόνο που με δυσαρέστησε είναι που ξέχασες ότι εγώ ήμουν εκείνο το άτομο που σου είπα να αγκαλιάσεις το δέντρο στις Πλάτρες.

Όπως και να έχει τα δέντρα είναι ζωντανά. Και όπως και τα ζώα καλοί αγωγοί θετικής ενέργειας. Ίσως το καλύτερο φάρμακο λένε οι επιστήμονες για ψυχοσωματικές ασθένειες.
Δοκιμάστε να αγκαλιάσετε το κορμό ενός δέντρου για τρία λεπτά και θα δείτε πόση γαλήνη θα νιώσετε. Αν είστε θυμωμένοι ,αγχωμένοι, δευτερόλεπτα χάνονται οι σκέψεις και οι σκοτούρες.

Καλόβράδυ Γιωτούνιο

Sideras είπε...

“…Ανάθεμά σε δε με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
που μ' έκανες και σ' αγαπώ
και τώρα μαραζώνω…”
Παντελής Θαλασσινός

Ένταξη δρομάκι ελπίζω να μην γλιστράς μετά από τόσο δάκρυ : )

Όντως είναι αυτά τα παραμύθια που ξεδένουνε την ψυχή από τον εγωισμό της ,το σώμα της…Καληνύχτα και απόψε ξάγρυπνο με βλέπω

Sideras είπε...

Ένιωσα ένα δροσερό άνεμο δευτερόλεπτα .Ήρθες λοιπόν. Σε περίμενα ξέρεις όλη την άνοιξη, όπως μου υποσχέθηκες . Ήρθες ,κράτησες το λόγο σου, έστω την προτελευταία μέρα της.
Δακρυσμένη νεράιδα ήρθες, δεν πειράζει .Πάρε το ραβδί που σου έφτιαξα και κάνε το με τις ευχές σου μαγικό. Πόσο τυχερό το γατί μου που σε είδε. Μα και ‘γω που ένιωσα ένα απαλό δροσερό φιλί στα χείλη μου.

Καληνύχτα να έρχεσαι όποτε θες να σου φτιάχνω το ραβδί και τις φτερούγες. Αλώστε είναι η δουλειά που μου αναθέσατε εσείς οι νεράιδες .

Ναταλία είπε...

Μου άρεσε πολύ....
Νομίζω ήταν ό,τι έπρεπε να ξεκινήσει μια υπέροχη μέρα...

Σ'ευχαριστώ!

Μαρια Νικολαου είπε...

Mε εντυπωσίασε ο "νερόμυλός σου'..
και οι νεράιδες σου..
Γραφεις πολυ ομορφα..
Καλη σου μερα με τετοια "κοσμηματα" παντα

Keep Dreaming είπε...

Yperoxo keimeno.
O logos omws pou thelw na afisw sxolio se auti tin anarthsh einai allos.
Diavasa to profile sou kai mageutika..
Fantastika grafeis, se kanw link.

kalimera!

Kaveiros είπε...

Μενω εκθαμβος!

Μαργαρίτα είπε...

Υπέροχος μύθος, πραγματικά!!!
Μου θύμισε συνειρμικά κάτι που
είχα γράψει πριν λίγο καιρό..
και ίσως το αναρτήσω...

Χαίρομαι που μοιράζεσαι μαζί μας
τόσο ωραίες ιστορίες!!
Σ' ευχαριστώωω :))

Καλά να περνάς***

Sideras είπε...

Πολύαγαπημένη Natalia ,σου εύχομαι και αυτή η μέρα να ξεκινήσει έτσι όμορφα. Καλό μήνα και ήρθε καλοκαίρι!!

Sideras είπε...

ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ τα κοσμήματα είναι για να τα δίνουμε .Τι να τα κάνω όλα αυτά τα κοσμήματα που μου φέρνουν οι νεράιδες. Τα μπαούλα στον νερόμυλο έχουν ξεχειλίσει. Ενώ έτσι περνάνε από χέρι σε χέρι. Πάρε ένα ρουμπινί να με θυμάσαι για να μου έρχεσαι.
Καλημέρα ,καλό καλοκαίρι και σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Blue είπε...

Άξιζε τελικά η αναμονή για έναν τόσο όμορφο μύθο... Θα τον λέω κι εγώ στα καμάρια μου τα καλοκαιρινά δειλινά που θα καθόμαστε κουρασμένοι στη βεράντα, λίγο πριν τα βάλω για ύπνο... Και θα τους λέω ότι μου τον διηγήθηκε ένας Σιδεράς που ζει σ' έναν νερόμυλο παρέα με ζαβολιάρικα μικρά ξωτικά και πλάσματα του δάσους!

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Στ' αλήθεια υπάρχουν ακόμη σιδεράδες που ζούνε σε νερόμυλους? Ξέρεις, καλέ μου σιδερά, ψάχνω για μια οδό "ονείρων 100", αλλά να, έχω χαθεί μες τα στενά σοκάκια εκεί στην κάθετο του "οπουδήποτε" και λίγο πιο πέρα παραπλεύρως του "πάντα". Θα με βοηθήσεις? Δεν μπορεί, κάπου εκεί κοντά θα είναι η γειτονιά των γιασεμιών, εκεί κοντά στο νερόμυλό σου. Πες μου καλέ μου σιδερά, ρώτησε τα ξωτικά σου και τα άλλα μικρά πλάσματα του δάσους κι έλα να μου πεις τι θα σου ψιθυρίσουν τα δέντρα σου. Θα σε περιμένω...
Καλώς σε βρήκα!

skoinovatis είπε...

Εξαιρετικό φίλε Σιδερά!
Σημασία έχει ν' αγαπάς λοιπόν...
Να περιμένουμε κι άλλα;
Αυτό από 'μένα οι στίχοι του Νίκου Βουρλιώτη (το τραγούδι goin'through - Άλκηστις Πρωτοψάλτη)

"
Είναι δώδεκα το βράδυ κι όπως λένε όλοι οι μύθοι
τα φαντάσματα ξυπνάνε από κάποιο παραμύθι
έχουν φτερά, στα σύννεφα πετούν και απειλούν
απροστάτευτες παρέες ψάχνουν πάντοτε να βρουν
Λένε είναι οι ψυχές που δεν έχουν ησυχάσει
κάποιο πνεύμα ξεχασμένο που το δρόμο έχει χάσει
σκιά πάνω στον τοίχο κάτι πίσω απ' την κουρτίνα
ήχος σαν κραυγή που 'ρχεται απ' την κουζίνα
Κάποιοι πάλι κοροϊδεύουν δεν πιστεύουν πως υπάρχουν
άλλοι φοβούνται μήπως πεθάνουν απ' το φόβο τους σαν θα ’ρθουν
κι όταν στον τοίχο το εκκρεμές δώδεκα φορές χτυπήσει
το σώμα παραλύει κι η καρδιά θα σταματήσει
Με παραμύθια μεγαλώνουμε μεγάλοι και μικροί
στα σκοτεινά τα παραμύθια αντέχουν μόνο οι τολμηροί
μη με ρωτήσεις να σου πω τι πιστεύω για όλα αυτά
κλείσε τα μάτια και ανέβα μοναχός σου τα σκαλιά

Λένε είναι οι ψυχές που μένουν, λένε είναι οι σκιές
Λένε πως κοιμούνται κάθε μέρα και ξυπνούν τις Κυριακές

Αν τύχει στο παραμύθι να ακούσεις ουρλιαχτά
Αν ακούσεις την καρδιά σου να χτυπάει δυνατά
Αν αντικρίσεις μια νεράιδα ή ένα μαύρο ξωτικό
μη τρομάξεις, ποτέ δε θα σου κάνουνε κακό
Όποια πόρτα συναντήσεις μη διστάσεις να χτυπήσεις
κι αν απάντηση δεν πάρεις μη διστάσεις να ανοίξεις
στο δάσος αν χαθείς κλείσ' τα μάτια και τ' αφτιά σου
για λίγο προλαβαίνεις μες στα όνειρά σου, χάσου
Μίλα στο φεγγάρι, φτάσε πιο ψηλά απ' τον Άρη
κάνε τώρα τρεις ευχές πριν να τρίψεις το λυχνάρι
ζήτα ό,τι θες, κάνε ό,τι σου κατέβει
κανείς δεν υπάρχει που να στο απαγορεύει
Λένε είναι οι ψυχές που μένουν, λένε είναι οι σκιές
Λένε πως κοιμούνται κάθε μέρα και ξυπνούν μοναχά τις Κυριακές

Λένε είναι οι ψυχές που μένουν, λένε είναι οι σκιές
Λένε πως κοιμούνται κάθε μέρα και ξυπνούν τις Κυριακές

Είναι δώδεκα το βράδυ κι έχουν όλοι κοιμηθεί
στη δική μου γειτονιά οι ψυχές έχουν κρυφτεί
δε γυρίζουν σαν σκιές μες στης πόλης τα στενά
γι' αυτό τις ανταμώνω στα όνειρά μου πιο συχνά
Ένα ακόμη βράδυ απ' αυτά που δεν τελειώνουν
κρύο και υγρό σαν αυτά που καταριόμουν
μπροστά βάδιζα εγώ και ξοπίσω χίλια μάτια
κάπου στάθηκα, θυμάμαι, μπρος σε κάτι σκαλοπάτια
Κάτι μ' αγκαλιάζει, κάτι με τρομάζει
κάτι μέσα μου θεριεύει και το δρόμο πάντα φράζει
αχ να 'ξερα δυο ξόρκια να ξεφύγω απ' το κακό σου
να βρω ν' ανακαλύψω που φυλάς το μυστικό σου
Οι νύχτες έχουν γίνει Ερινύες στην ψυχή μου
σημαδεύουν τη ζωή μου, συνοδεύουν τη σιωπή μου
Τ' αστέρια αδιάκριτα μετρούν τα βήματά μου
και φλερτάρουν σαν κορίτσια συνεχώς με τη σκιά μου

Λένε είναι οι ψυχές που μένουν, λένε είναι οι σκιές
Λένε πως κοιμούνται κάθε μέρα και ξυπνούν τις Κυριακές

Μ' ακούς; Μίλα στις ψυχές, βγάλε όλα τα σφιγμένα
Αυτά που χρόνια τώρα έχεις μες στο στήθος σου κρυμμένα."

Την καλημέρα μου!!!

Ανώνυμος είπε...

Αδυνάτω να διαβάσω τον μύθο αυτή τη στιγμή, αφήνω καλό μήνα κι επανέρχομαι

Sideras είπε...

ερΑσιτεχνησα εργάτρια καλός ήρθες στο βιβλίο τον ευχών .Άφησες μέλι με τα λόγια σου. Θα περιμένω πάντα το ζουζούνισμα σου.
Καλημέρα και σου εύχομαι πάντα να μείνεις ελεύθερος ερασιτέχνης άνθρωπος

Sideras είπε...

Mr Kaveiros , καλώς σε βρήκα πάλι απ’ εδώ. Ευχαριστώ, ευχαριστώ : )

Sideras είπε...

Γλυκύτατη Μαργαρίτα, περιμένω με αγωνιά τα συνειρμικά γραφόμενα σου. Εγώ χαίρομαι αφάνταστα που σας αρέσουν οι μύθοι. Καλημέρα!!

Sideras είπε...

Καλή μου Lady Blue, το μπλε σου το βλέμμα το γνωρίζω .Να ναι γερά και δυνατά εύχομαι τα παιδιά σου. Και με μύθους σαν αυτούς να αποκτούνε φαντασία και να παραδειγματίζονται από τα διδάγματα τους. Γι’ αυτό πήγα στο δάσος να με παρασύρει η ομορφιά του , να με θυμούνται παραμυθένιο.
Καλό σου βραδύ και να ‘χεις όμορφα όνειρα.

Sideras είπε...

Όμορφη αέρινη κοπέλα με το καναρινί φόρεμα., εσύ τι πιστεύεις υπάρχω; Ναι ,υπάρχω λίγο παλιομοδίτης και λίγο σύγχρονος στην πραγματικότητα. Ερασιτεχνικά δεν περνά μέρα που να μην δημιουργό κάποιο έργο τέχνης. Σπούδασα πολλά, κάπου σειρά ,σε κορνιζά τα διπλώματα μου. Μα για τώρα δεν αφήνω αυτό τον παράδεισο με τίποτα .Εντάξει ,τις πιο πολλές μέρες θαμπώνω τα μάτια μου από το φως της ηλεκτροκολλησης .Άλλες βήχω από τις αναθυμιάσεις και δεν κοιμάμαι τα βράδια. Στα ακροδάχτυλα των χεριών μου πάλι δεν αισθάνομαι πια αφή. Θα φταίνε τα λάδια και το ζεστό σίδερο. Αν αυτή είναι η παραμυθούπολη με τους μύθους ,ο νεραΐδόκοσμος μου. Εκεί που κουρνιάζει το όνειρο ; Ναι ,είναι παράλληλος κόσμος , που έμαθα να βλέπω ,ν’ αγαπώ από παιδί. Μόνο έτσι έμαθα να κερδίζω ζωή, μόνο έτσι.
Σου δίνω το χέρι μου και σου κλείνω μέσα στο δικό σου χέρι , ένα κλαδάκι γιασεμί ,απ’ την γειτονιά που ψάχνεις. Μου το ‘δωσε μια νεράιδα των λουλουδιών. Και μου είπε το μυστικό, να ακολουθήσεις από εδώ το νήμα της ψυχής σου, αφού το ξετυλίξεις όλο πρώτα Και αυτό το νήμα δεν είναι άλλο που τον στόχο σου ,τον λόγο υπάρξεις σου ,που πρέπει μόνη σου να βρεις….

Sideras είπε...

Αυτό ακριβώς έχει σημασία φίλε skoinovatis ,να αγαπάμε πραγματικά , τίποτα άλλο στον χώρο των συναισθημάτων.
Όσο για το τραγούδι το είχα σύμπτωση κατά νου ,για να το έβαζα χαλάκι στο ιστολόγιο αυτό. Αγαπημένο!! Καλή σου μέρα : )

Sideras είπε...

Freedula μου βιαστική ,οπότε θες σε περιμένω για κουβεντούλα στο νερόμυλο μου και να γράψεις ότι ευχή θες στο βιβλίο των ευχών. Καλημέρα σου!

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Καλέ μου σιδερά, γλυκός όμως παλιομοδίτης κι ίσως πιο σύγχρονος κι από τους σύγχρονους μες την πραγματικότητά μας. Σε θαυμάζω... Το πήρα το κλαράκι σου με το γιασεμί και σ'ευχαριστώ!

Theogr ο κηπουρός είπε...

Καλησπέρα καλό μήνα. Όταν το συναισθήματα περισσεύουν, τα λόγια περιττεύουν. Ευχαριστώ που πέρασες.

anima είπε...

Πολύ όμορφο...

Μια καλησπέρα...

Sideras είπε...

Μάζεψες το καναρινί φόρεμα και συνέχισες το ταξίδι σου ,αλλά μου άφησες πίσω την μυρωδιά του γιασεμιού σου. Στο επανιδείν κοπέλα με το καναρινί φόρεμα!

Sideras είπε...

Αγαπητέ σε όλους κηπουρέ Theogr εγώ ευχαριστώ που ξανά πέρασες.

Sideras είπε...

ΑΝΙΜΑ στα λατινικά σημαίνει Ζωντανή Ψυχή, το ξερώ καλά .Όπως ξέρω ότι ακόμα τριγυρνάς άσκοπα ,μα θα έρθει κάποια στιγμή και θα λυτρωθείς ,κάνε λιγάκι υπομονή. Ευχαριστώ για το αέρινο χάδι.

. είπε...

Αγάπη και φύση! 'Αρρηκτα συνδεδεμένα. Υπέροχος μύθος. Να 'σαι καλά που μας τον μετέφερες!

Tinouviel...η Ξωτικιά είπε...

Poly omorfos o neromylos sou!!!
aksizei mia ksenagisi!!
panta etsi omorfa na grafeis!


Quel Undome!

Sideras είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Sideras είπε...

Καλή μου ανασαιμιά ,εσύ που είσαι η τελευταία κατά κάποιον τρόπο ανάσα ξέρεις καλύτερα από όλους πως συνδέεται η Αγάπη και η φύση.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια .Είναι τιμή μου που με επισκέφτηκες. Όχι μόνο μετέφερα αλλά, μετάφρασα και σύνταξα κάπως .Διότι ο μύθος ήταν στην αγγλική γλώσσα.

Sideras είπε...

Tinouviel...Ξωτικιά, saesa omentien lle! Amin merna lle ,lissenen ar' maska'lalaith tenna' lye omentuva

bagie είπε...

υπεροχος ο μυθος σου sidera,ειλικρινα με ταξιδεψες σε κοσμους μαγικους και με εκανες να πιστεψω πως υπαρχει πραγματικη αγαπη..Απλα τελειως ο μυθος σου..
καλη σου ημερα!

ζαφορα είπε...

Πανέμορφος μύθος, γεμάτος αγάπη!
Άραγε πόση αγάπη μας απομένει,
για εμάς και το περιβάλλον μας ;

Φιλί ζαφορένιο

Τρελός του Χωριού είπε...

Muthos einai i anagki tis anthropinis psixis gia alithies

Roadartist είπε...

Καλησπερα sidera! Πολυ ομορφο!!!
Το εργο 'το παιδι κ η αλεπου' απο το οποιο εχεις παραθεσει και το βιντεακι το ειδα πριν το πασχα στο σινεμα.. Μαγεύτηκα!!!
Να εισαι καλα, καλο απογευμα και καλο μηνα να εχεις!

Sideras είπε...

@ζαφορα
Την απάντηση πάντα την ξερόυν όσοι αγαπούν, η καλύτερα όσοι θυσιάζονται….ότι και αν σημαίνει αυτό. Κλείσε τα ματιά καλή μου ζαφορα νύχτωσε ,αύριο πάλι η αγάπη θα προσπαθεί να σου δικαιολογηθεί γιατί άργησε μια μέρα.

Sideras είπε...

@Trellos_tou_xoriou
Και που είναι , τι γίνεται, οι περισσότεροι προσποιητά κοροϊδεύουν, αποκαλούν τρελό αυτόν που πιστεύει ένα μύθο. Τους ρίχνουν κατάμουτρα με χλευασμό, το “έζησαν καλά και ‘μεις καλύτερα.”. Γιατί βλέπεις τρελέ , δεν πρέπει να υπάρχουν ευτυχείς άνθρωποι. Συγνώμη λάθος ,άνθρωποι που νομίζουν ότι είναι ευτυχείς όπως θα έλεγαν ¨οι λογικοί- πραγματικοί μίζεροι¨.

Sideras είπε...

@ Roadartist.Ευχαριστώ πολύ, αλλά πάλι άργησες ,με είδες όμως ,σε περίμενα : ).Το έργο το είδα και εγώ στο σινεμά . Πολύ ωραίο ,πολύ συγκινητικό. .Να φανταστείς η κοπέλα που καθόταν πίσω μου έκλαιγε γοερά (θορυβώδεις).

Theogr ο κηπουρός είπε...

Καλημέρα και καλό καλοκαίρι. Έχω βάλει τον διαγωνισμό. Για δες και πες.

Theogr ο κηπουρός είπε...

Καλησπέρα. Πήρα το email και θα πράξω αναλόγως. Έχε το νου σου ο συνεταίρος στον κήπο και “ψαράς” Λάμπρος ετοιμάζει έναν ωραίο διαγωνισμό για την Τρίτη. Καλό Σαβ/κο και χαιρετισμούς στο νησί.

mmexer είπε...

wow! πραγματικά δεν έχω λόγια. Μάλλον δεν χρειάζονται. Γιατί είναι υπέροχο πραγματικά! Εύγε!!!

LAMBROS είπε...

Καλημέρα και από εμένα.
Με μία λέξη ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ. Συγχρητήρια για το υπέροχο post. Σε περιμένω από το blog μου τη Τρίτη για το διαγωνισμό με έπαθλο το δόντι του καρχαρία (του φαφούτι όπως είπες και εσύ).
Τα λέμε,
Λάμπρος

Tinouviel...η Ξωτικιά είπε...

emm....eiha 2 agnwstes lekseis...?kai mallon den evgala swsto noima!!!
saesa one "latina"!!!!!

Angel Vs Life είπε...

irtha na afiso tis fterouges mou gia episkevi. kantes apo atsali...

dromaki είπε...

Πέρασα να σου αφήσω την καληνύχτα μου γιε μου
Εύχομαι η ρίζα του δένδρου σου να σε θρέφει και ποτέ τα κλωνάρια σου,να μη γείρουν για να την φτάσουν.
Σε φιλώ

. είπε...

Tην καλησπέρα μου Σιδερά! Ναί!'Εχεις δίκιο συγνώμη για την παράληψη! Το μετέφερες πραγματικά πολύ όμορφα!

Sideras είπε...

@Theogr κηπουρέ! χάρηκα παρά πολύ που διαγωνίστηκα σε ένα τέτοιο διαγωνισμό .Έτσι να εκτιμούμε και τους Έλληνες καλλιτέχνες. Καλό βράδυ

Sideras είπε...

@Λάμπρο καλέ ψαρά της μεσογείου , καλωσόρισες στο βιβλίο των ευχών .Έχω πολλούς μύθους να σου πω για ψαράδες σαν και εσένα.Καλό σου βραδύ και εννοείτε θα λάβω μέρος στο διαγωνισμό σου .Πιοτί ένα δόντι του φαφούτη έχει πολλή τύχη : ))

Sideras είπε...

Όμορφη Ξωτικιά να τι σου είπα: «Ξωτικιά ,καλώς σε βρήκα !Και σου εύχομαι γλυκό νερό και φως της χαράς, να σε συντροφεύει μέχρι την επόμενη μας συνάντηση».

Amin-εγώ
Lle - εσύ
Merna-ευχή-εύχομαι -ευχόμουν
saesa omentien lle- καλώς σε βρήκα - χαίρομαι που σε συνάντησα
Amin merna - σου εύχομαι
Lissenen ar' maska'lalaith tenna' lye omentuva- γλυκό νερό και φως της χαράς, να σε συντροφεύει μέχρι την επόμενη μας συνάντηση.( Είναι μια φράση που χρησιμοποιούν τα ξωτικά όταν αποχαιρετούνε).

Μάλλον θα είσαι φυλακισμένη στην μέση γη ακόμα. Είναι εύκολο να μπερδέψεις τις γλώσσες των ξωτικών με αυτή τον λατινικών. Καλή σου νύχτα .Εύχομαι σύντομα να περάσεις στην γη των ξωτικών. Εμένα απλά μου τα έμαθε μια καλή νεράιδα : ). http://groups.msn.com/legolasluvsme/elvishphrases.msnw

Να θυμάσαι όμως πρέπει να βρεις τι ξωτικιά είσαι, γιατί χωρίζονται σε φυλές.

Sideras είπε...

@ mmexer χάρηκα που επανήλθες ,έτσι να μας ενημερώνεις εμάς που δεν πολύ βλέπουμε tv.Ευχαριστίες για τα καλά σου λόγια. Καλό σου βραδύ.

Sideras είπε...

@ Ανασαιμιά ατσάλινη, σε ευχαριστώ και πάλι για τα καλά σου λόγια

Sideras είπε...

@ dromaki μικρό μα πονόψυχο ,με μεγάλη αγκαλιά. Κοντά σου η ασφάλεια όλων των διαβατών .Και απόψε ζεστά τα χαλίκια σου νανούρισαν τα πληγωμένα μου πόδια ,την παραπονιάρικη παιδική μου ψυχή.
Καλημέρα και τώρα το ξέρω ,ότι για να βρει κάποιος την Ιθάκη πρέπει να περάσει από εσένα, γιατί μόνο εσύ ανώδυνα ξέρεις να οδηγείς εκεί.

Sideras είπε...

@Angel Vs Life, γιατί πάλι έκοψες τις φτερούγες σου να μοιάζεις με άνθρωπο. Δεν σου είπανε ότι τις φτερούγες τις διορθώνουνε, μα η καρδιά του αγγέλου ,άμα είναι πληγωμένη και κείνες καταστρέφει και ας είναι κι’ από διαμάντι.

Tinouviel...η Ξωτικιά είπε...

aaah glykie moy sidera!ksereis twra mathenw akoma tin glwssa moy kai epeidi eimai moni mou horis kapoion na me kathodigei einai pio diskolo!omos tha t kataferw!!oso gia to oti planiemai akoma stin mesi gi...to taksidi moy stoy athanatoys topoys ehei eidi arhisei!!
se eyharistw poly g ta omorfa logia sou!
perase mia volta an thes apo to oneiroblog mou!

κοκκινη κισσα είπε...

σοφό,απλό,όμορφο.

μ΄αρέσει να πετώ σε τέτοιο δάσος!!

μπράβο για τήν ανάρτηση,έχει ευαισθησία..

Sideras είπε...

@κοκκινη κισσα .Μικρό πουλί που ξετρυπώνεις την αξία και την κάνεις δικιά σου. Πέταξε μες τα δάση τα παραμυθένια μου όσο θες .
Καλή σου μέρα!!

Sideras είπε...

@Tinouviel...η Ξωτικιά.
Όμορφη Ξωτικιά, Uuma dela, manka lle merna ,amin naa tualle tenna'.
Που θα πει: μην ανησυχείς θα σε βοηθήσω εγώ, αν το επιθυμείς.

..αγγελόσκονη.. είπε...

πολύ ωραίο...πάρα πολύ ωραίο!!
με ταξίδεψε...!!