Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008

Η υπό-σχέση

[For my digital art I used these marvelous pictures: 1,2,3,4,5,6,7. My thanks , Constantinos Georgiou - Sideras]


Ήταν εκείνο το βράδυ που ένα ποτάμι μ’ αστέρια από κάρβουνο γύρω από τα μάτια της κύλησε και έπνιξε το τελευταίο της καλό συναίσθημα. Είχε ανακαλύψει ,πως δεν την αγαπά. Πήρε το χέρι του και το ακούμπησε στο στήθος της ,λέγοντας του ότι αυτό που νιώθει είναι η καρδιά της που μόλις είχε ραγίσει. Μετά άρχισε να τρέχει, ώσπου έφτασε σε ένα παλιό ορυχείο .Γονάτισε για λίγο βαριά στενάζοντας μπρος στην είσοδο του ,κοίταξε τον ήλιο και μετά σηκώθηκε συνεχίζοντας να τρέχει μέσα στις σκοτεινές διόδους του. Μέσα σε λίγα λεπτά κατάφερε να χαθεί μέσα στο σκοτεινό ορυχείο, με μόνη της συντροφιά τον πόνο .

Στην αρχή παραπονιόταν ότι δεν υπάρχουν πια κρυστάλλινοι άνθρωποι, να χαίρεται που καθρεφτίζει το πάθος της ,μέσα στα δυο τους μάτια. Να βλέπει μέσα τους εκείνη την ίδια άφθαρτη φωτιά τους ,να λαμπιρίζει και να την ζεσταίνει. Από τότε και κάθε βράδυ τριγυρνούσε μέσα στο ορυχείο, σκάβοντας με καπνό και αλκοόλ. Εκεί μέσα έβρισκε πολλά ακατέργαστα διαμάντια ,παρόλα αυτά προτιμούσε να κοιμάται με αυτά που θα της έδιναν το πιο παγερό και επώδυνο χάδι .Από την άλλη βαθιά μέσα της πίστευε ότι θα έβρισκε ,για εκείνη μόνο, εκείνο το μικρούλι διαμαντάκι που της πέρασε δαχτυλίδι εκείνος κάποτε. Εκείνη η τόσο μικρή “υπόσχεση” ,μα και τόσο δυνατή που θα την έκανε, να ξανά ανασάνει ,να ξανά κάνει όνειρα ,αν την ξανά ‘βίσκε. Κοίταξε για λίγο γύρω της και προσπάθησε να καταλάβει γιατί μέσα της υπήρχε αυτή η μικρή ελπίδα. Που να ‘ταν άραγε και ‘κείνος;

Βδομάδες προσπαθούσε να βρει την έξοδο από αυτό το ορυχείο μα ήταν μάταιο. Ακόμα και οι φίλοι της είχανε εξαφανιστεί. Και αφού ήταν μάταιο αποφάσισε να περάσει την υπόλοιπη της ζωή μέσα σε εκείνο το σκοτάδι .Είχε καταδικάσει τον εαυτό της σε μια τιμωρία λες και της άξιζε. Δεν θα έσκαβε πια για να ξανά βρεθεί κοντά του, αλλά για να απομακρυνθεί όσο πιο βαθιά γινότανε στα έγκατα της γης, που μόνο εκείνη άκουγε τους λυγμούς της και έπινε τα δάκρυα της. Οι μέρες ήταν ίδιες για ‘κείνη ,σκοτεινές και όσα διαμάντια και να έβρισκε μέσα στο σκοτάδι, δεν τα ξεχώριζε πια από τα κάρβουνα.

Έτσι πέρασαν χρόνια, ούτε η ίδια δε θυμόταν πόσα. Κάποτε θέλησε να ξεκουραστεί … ,κάθισε κάτω στην παγωμένη γη. Τότε κοίταξε προς την κατεύθυνση που πάντα είχε πίσω της και της φάνηκε πως ήρθε εκείνος .Της άπλωνε το χέρι έχοντας πίσω του εκείνο το εκτυφλωτικό φως της επιφάνειας. Μα ήταν αργά, τίποτα μέσα της δεν ζούσε. Για ένα λουλούδι που έμαθε να αγαπά το σκοτάδι ,είναι καταστροφικό το φως. Καθώς την πλησίασε σκόνταψε πάνω στα πόδια της. Της ζήτησε ειλικρινή συγγνώμη και τότε εκείνη πρόσεξε για πρώτη φορά ,ότι ήτανε τυφλός. Ήταν ο Ερωτάς που και τυφλός προσπάθησε να την βρει. Ακολουθούσε το θόρυβο που έκανε, μα ποτέ δεν την έφτανε ,δεν την άγγιζε. Η Αλήθεια σηκώθηκε και τον έπιασε από το χέρι τρυφερά δακρύζοντας. Καθώς το έκανε αυτό ένιωσε την κοιλιά της να φουσκώνει. Ώσπου λίγες ώρες μετά έφερε στον κόσμο ένα σοφό κοριτσάκι, την Εμπιστοσύνη.

Η Εμπιστοσύνη μεγάλωσε με την φροντίδα της πληγωμένης και αυστηρής Αλήθειας, μέσα στο ορυχείο. Μα όποτε έβγαινε, συναντούσε τον ανόητο και τυφλό πατέρα της, τον Έρωτα, που όταν άκουγε τις συμβουλές της, έκανε τις ερωτικές σχέσεις των ανθρώπων ,όχι μόνο να διαρκούν για πάντα, αλλά και να είναι ευτυχισμένες.


Μπορεί στο πιο πάνω μου κείμενο η Αλήθεια να φαίνεται απαισιόδοξη, δεν είμαστε εμείς όμως που καθημερινά την κλίνουμε μέσα σε αυτό το σκοτεινό ορυχείο που βρίσκετε μέσα μας ; Είναι αυτή που μας ερωτεύτηκε από την αρχή. Μα πάντα σε μια σχέση ,ιδίως ερωτική θα γεννά την εμπιστοσύνη, αν την αφήσουμε να είναι ένα σημαντικό μέρος της.

Φυσικά γίνετε και το αντίθετο και είναι καλά όταν δεν αγαπάμε κάποιον να του το λέμε ,έστω και αν κομματιάσουμε την καρδιά του .Φτάνει να μην το κάνουμε αυτό αργά, όταν το άλλο άτομο ανακαλύψει κρυμμένα μυστικά μας ,ή το αντιληφθεί από μόνο του. Ότι νοιώθουμε είναι καλά να τα λέμε πιστεύω και να είμαστε φυσικά και δέκτες και της αλήθειας από τους άλλους, ιδίως μέσα σε μια ερωτική σχέση . Εσείς τι πιστεύεται;

59 σχόλια:

Lucia είπε...

Δίκιο έχεις. Μόνο που η αλήθεια δεν είναι πάντα μια, και δεν είναι πάντα η ίδια.
Δύσκολο πολύ. Να μπορέσεις να την προσδιορίσεις, να την πεις, και φυσικά να την ακούσεις.

Τελικά όμως όσο και να κρυβόμαστε απο αυτην στο τέλος έρχεται καμαρωτη-καμαρωτή μπροστά μας, κοντά μας, τόσο κοντά μας που δεν γίνεται να την αποφύγουμε.

Καλημέρες από μια περίεργη Πέμπτη.

Sideras είπε...

@Lucia
Το βλέπεις και εσύ, ότι αυτά που φαίνονται είναι η μισή αλήθεια ,ίσως και καθόλου. Αναπόσπαστα αληθινή είναι μονό η φύση και τα ένστικτα της.
Και ναι ,είναι τόσο κοντά που πάντα θα την βλέπουμε, θα την νιώθουμε, θα την ακούμε ,θα την γευόμαστε, θα την μεταχειριζόμαστε ,όπως εμείς θέλουμε. Ακόμα και σαν ψέμα. Σημασία έχει πως την χρησιμοποιείς ,πόση σημασία ,αξία ,της δίνεις. Ξέρεις Lucia η μονή διαφορά που έχει από το ψέμα είναι η ονομασία της.
Το αξιοσημείωτο όμως που πρωσικά πιστεύω ότι πηγάζει μέσα σε μια σχέση ,σαν θαύμα, είναι η αλήθεια δυο ανθρώπων ,είτε σκληρή ,είτε παραπονιάρα, είτε πληγωμένη, είτε παρανοϊκή. Κάτι σαν την στιγμή που πέφτει εκείνη από ψηλά ,γιατί ξέρει ότι εκείνος θα την αρπάζει .Είναι εκείνη την στιγμή που εκείνος τρέχει αντίθετα ,γιατί ξέρει ότι εκείνη ,όλες του τις πληγές θα του τις επουλώσει .Και συναντιούνται εκείνη την δεδομένη στιγμή, την μια, την μοναδική αλήθεια, εκείνος την έχει στην αγκαλιά του και εκείνη είναι μέσα στην δικιά του….

Όπως και να έχει μια πεταλούδα που την έλεγαν Lucia άγγιξε τα ακροδάχτυλα του χεριού μου και πέταξε μετά μακριά ,για μια ίσως όχι και τόσο περίεργη Πέμπτη.

Lucia είπε...

Ξέρεις, όση ώρα διαβαζα το σχόλιο σου, έπαιζε στο ράδιο το "Φοβάμαι" των Μπλε.

Δεν ξέρω γιατί αλλά ταίριαξε πολύ.

Αφού στο τέλος νόμιζα ότι κείμενο και στίχοι είχαν γίνει ένα.

(σκόρπιες σκέψεις κάνω και τις ακουμπάω εδώ)

Kaveiros είπε...

Δυσκολα πραγματα...

Μαργαρίτα είπε...

Ωραία ταιριασμένοι οι ρόλοι στην
ιστορία σου! Συμβολικοί!
Η εμπιστοσύνη γεννιέται σε κάθε
ειλικρινή ανθρώπινη σχέση και
φυσικά ειναι ωραίο να είναι αμοιβαία! Πιστεύω κι εγώ πως η αλήθεια πρέπει πάντα να λέγεται και να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα γιατί μόνο έτσι επουλώνονται οι πληγές!! Μία αλήθεια πονάει λιγότερο από ένα ψέμα.. όταν μαθευτεί!

Καλη σου νύχτα ***

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Εγώ σου το ξαναείπα σιδερά μου,

είμαι "βίαια ειλικρινής"

καλό; κακό; ποιός θα το κρίνει, με ποια μέτρα, με ποια σταθμά;

Καλημερένια!

Ανώνυμος είπε...

Περίεργο να αναζητάμε όλοι ακριβώς τα ίδια πράγματα και στο όνομα της να στηρίζουμε όλα μας τα όνειρα και πάντα οι άλλοι να φταίνε κι εμείς ποτέ. Η αλήθεια μασκαρεύται τις περισσότερες φορές κάτω από την πίεση των αναγκών μας. Αν μάθουμε να την αναγνωρίζουμε, ίσως κάποτε καταφέρουμε και να την αρθρώσουμε με λόγια ή έργα.

Πολύ όμορφο ποστ

Ανώνυμος είπε...

Εσύ το έγραψες αυτό???
Είναι πραγματικά μαγικό....και τόσο μα τόσο αληθινό το συμπέρασμα...
Δύσκολο να πεις την αλήθεια...ιδίως αν ξέρεις ότι θα πληγώσει τον άλλον...που μπορεί να μην νιώθεις πια έρωτα γι'αυτόν αλλά κάτι δυνατότερο..Αγάπη..τότε τι κάνεις??
Τολμάς να πεις οτι δεν είμαι πια ερωτευμένος μαζί σου??
Δύσκολη η απάντηση....

Καλημέρες...
μια πάλια γνώριμη

Sideras είπε...

@Lucia
Πραγματικά με τιμά το γεγονός ότι ανακάτεψες με αυτό το τραγούδι με το σχόλιο και το κείμενο μου. Για φόβο μιλώ ναι της αλήθειας. Αλλά και για απελευθέρωση, εμπιστοσύνη.
Κάτι σαν φτερούγισμα μιας πεταλούδας και ας μην την νοιάζει αν ένας άνεμος ,μια βροχή,… ένα βατράχι… θα την κατασπαράξουν μια μέρα . Εκείνη ανενόχλητη ,ανέμελη ,τρέφεται από τα λουλούδια και συνεχίζει την ζωή της , όπως εκείνη θέλει . Δεν την νοιάζει αν είναι καταδικασμένη , δεν την φοβίζει τίποτα ζει . Όμορφες οι σκόρπιες σκέψεις σου να της ακουμπάς όποτε θέλεις στα ακροδάχτυλα μου ,δεν πρόκριτε να σου κάνω κακό ποτέ όμορφη πεταλούδα μου.

Sideras είπε...

@Kaveiros
Δύσκολα δεν λέει τίποτα, αυτή είναι η μαγκιά και η μαγιά όμως , και εσύ το ξέρεις καλά. Καλώς τα ξαναλέμε φίλε οδοντίατρε.

Sideras είπε...

@ Μαργαρίτα
Έτσι όπως τα λες νεράιδα Μαργαρίτα είναι . Να φανταστείς εμπνέομαι από ανθρώπους γύρω μου. Οι αλλαγές και οι υπερβολές στην ιστορία έγιναν για να έρθει ο κάθε χαραχτήρας πιο κοντά στην έννοια της υπόστασης του.

Όπως και να έχει χάρηκα που σου άρεσε ακολουθούν και άλλα τέτοια .

Sideras είπε...

@η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα
Δηλαδή αν ήσουν εσύ η Αλήθεια στο συγκεκριμένο κείμενο, θα σηκωνόσουν απάνω αλλά δεν θα τον έπιανες από το χέρι ,θα του έδινες μια κλοτσιά : )).
Καλή μου Λαίδη καναρινένια ,η σωστοί και καλοί άνθρωποι εκφράζουν και δέχονται την αλήθεια .Το μόνο που δεν δέχονται ίσως οι άνθρωποι είναι να τους λες κατάμουτρα ,εντελώς ωμά την αλήθεια ,πράμα πολύ απαίσιο. Χαλά φιλίες, ερώτες και γενικά πολλές ανθρώπινες σχέσεις. Τι να κάνουμε ακόμα και η αλήθεια θέλει τον τρόπο της.

Όπως και να έχει ,μάλλον όπως και να είσαι εγώ μαγεύτηκα από την ευαισθησία και τον ρομαντισμό σου πραγματικά. Πιστεύω ότι αν όντως είσαι έτσι όπως λες είσαι επίσης και πολύ ευαίσθητη

Sideras είπε...

@ Freedula λογοτέχνισσα!
Πες το ξανά αυτό για μασκάρεμα. Η ανάγκη του κρύβω ,που έχουν κάποιοι άνθρωποι ,ο καθένας για τους δικούς του λογούς. Και όμως η αλήθεια θα μπορούσε να είναι μια μεσήλικας καθαρίστρια σε νυχτερινό κέντρο ,που τα πρωινά καθαρίζει τις πίστες των ονειρεμένων κοριτσιών.

Όπως και να έχει, η αλήθεια έχει ένα κοινό, μοιάζει με μια έγνοια και μια έννοια διαφορετική για το καθένα. Και η αναζήτηση της πολύ δύσκολη.

Sideras είπε...

@Ανώνυμη παλιά γνώριμη.
Δεν μου αρέσει ούτε για αστείο να αμφιβάλουν για την γνησιότητα των κειμένων μου. Υπάρχει η προσωπική μου ιστοσελίδα και υπογραφώ και με το αληθινό μου όνομα, Κωνσταντίνος Γεωργίου.
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια αλήθεια. Τώρα για το ερώτημα σου .Υπόκειται στον καθένα πως θα πράξει και ανάλογα με τις συγκυρίες γύρω από το θέμα. Αλλά η προσωπική μου άποψη είναι να πεις την αλήθεια .Και να αφήσεις ελεύθερο τον άλλο να αποφασίσει .Αν γυρίσει κοντά σου θα πει ότι θα είναι για πάντα δικός σου αυτός ο άνθρωπος. Αν όχι, θα πει ότι πρέπει να συνεχίσεις την ζωή σου δίχως αυτόν. Απλά τα πράγματα .Και δύσκολη να είναι η απάντηση ,η πράξη είναι δυσκολότερη. Μην ξεχνάς ότι δεν έχουμε και πολύ χρόνο να σπαταλάμε .Άσε που είναι και αμφιλεγόμενος, δεν ξέρεις τι θα ξημερώσει.

Και άμα θες ,μου λες και πια είσαι.

Σταλαγματιά είπε...

Η αλήθεια μοιάζει με το διαμάντι.
Πολύτιμη, μοναδική και επικίνδυνη.
Κάποιες φορές σε χαράσσει,
σε ματώνει,
όσο κ αν αξίζει σε πονά.
Μα είναι προτιμότερο να έχεις στα χέρια κάτι που αξίζει
Ακόμα κι αν έχει την δύναμη να σε χαρακώσει….

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Όταν η αγάπη χτυπήσει τη πόρτα μας μόνον η αλήθεια μπορεί να υπαρχει,ολόκληρη , όχι μισή, οτιδήποτε άλλο είναι προσβολή σ' αυτό που λέμε οτι αγαπούμε.Η πόρτα της ψυχής μας πρέπει να είναι ανοιχτή, χωρίς δυσπιστίες και σκάψιμο για το τί ίσως κρύβεται απο πίσω, ακόμα κι αν κάποτε πληγωθούμε γι αυτό .Για μένα η αγάπη παίζει σπουδαίο ρόλο στη ζωή μου ,όσες απογοητεύσεις κιαν συναντούσα κανένα ορυχείο δεν θα με έκρυβε, η αλήθεια μπορεί να πονάει μα είναι αλήθεια σαν γάργαρο νερό που σκύβεις να το πιείς, το ψέμμα γίνεται η άμμος..η λάσπη που το θολώνει..

Sideras είπε...

@αχτίδα
Χρυσοαστραφτερόστομη μου Aχτίδα. Πόση σοφία στα λόγια σου, πόση. Ένας άνθρωπος σαν εσένα ξέρει μόνο να πει τι είναι αλήθεια και ψέμα. Ποσά άγγιξες που σε μάτωσαν ,μα τα μετατρέψεις με το φως σου. Παρόλα αυτά λες να είναι έτσι η αλήθεια ποθητή σαν το νερό. Ο άνθρωπος να αποτελείτε 75% από εκείνη. Να είναι τόσο δροσιστική που να ξεδιψά και να ευφραίνεται ο Άνθρωπος; Να είναι κυκλική ,κάποτε να εξατμίζεται κάποτε να βρέχει. Να ’ναι έτσι λες;
Όπως και να έχει, να έχεις ένα όμορφο και δημιουργικό, ξεκούραστο , απόγευμα. Σ ‘ευχαριστώ που με επισκέφτηκες

Sideras είπε...

@Anastasia
Αισθησιακή και αιθέρια μου Αναστασία, το ερώτημα είναι ένα , «είναι όμως αυτή η αλήθεια του έρωτα;» Αυτή είναι, ή μήπως κάποια που την αντικατέστησε, εντελώς όμοια αλλά ταυτόχρονα και ψεύτικη; Και ποια είναι πιο αληθινά συμπαθητική;
Μια μέρα μου φέρανε μια κούνια βεράντας να φτιάξω . Πάνω στο σκουριασμένο σίδερο είχε ξεφτιλισμένο από την μπογιά ένα μοιρασμένο σ’ αγαπώ. Κοίταξα ασυναίσθητα το εξηντάχρονο ζευγάρι που έφεραν την κούνια . Χαμογέλασαν και οι δυο σαν να ήξεραν ένα μυστικό .Αυτή είναι λοιπόν η αλήθεια. Γυάλισα το σημείο με τον τροχό και μετά κόλλησα το κομμένο σημείο με καινούργιο κομμάτι από σίδερο. Αυτό το σ’ αγαπώ έσβησε μα εκείνη η αλήθεια του, ακόμα και γερασμένη τσακισμένη υπάρχει.

Όπως και να έχει τα διαμάντια φυλακίζουν το φως για να φαίνονται .Η αλήθεια βρίσκεται στο φως, όχι στο καθρέφτη, όχι στον συλλέκτη του. Ότι γυαλίζει δεν είναι …. αλήθεια. Αλλά είναι Υπόσχεση.
Καλό σου απόγεμα.

Unknown είπε...

ήξερες πως με το κείμενό σου θα με καλέσεις, ε;

γι' αυτό λούζομαι στον νερόμυλό σου.όσο για την γνώμη μου...

η σπηλιά μου σκοτεινή, μα οι ακτίνες βρίσκουν τρύπες να περάσουν. είναι εκεί που άλλοτε ήταν μέσα τους τα διαμάντια. και με ζεσταίνουν. γιατί ακόμη κι οι πληγές έχουν λόγο ύπαρξης.

φιλιά βρόχινα...

Sideras είπε...

@Νεράιδα της βροχής
Καλή νεράιδα της βροχής, δροσερό πάντα το πέρασμα σου ,αυτές τις δύσκολες άνομβρες μέρες .Σε περίμενα καιρό εδώ ,να έρθεις να μου πεις τις πιο παράξενες βροχερές σου ιστορίες . Όπως και να έχει καλωσόρισες και απόψε .Σε ευχαριστώ για τα «βρεγμένα διαμάντια» ,που άφησες μες τα δυο μου χεριά . Το μαγικό κόσμημα που μου ζήτησες θα στο φτιάξω σύντομα με όλη μου την μαεστρία .
Καληνύχτα σου

Unknown είπε...

ξέρεις...

σαν αρχίσω μια ιστορία να πω...θέλω νύχτα κι έναν σκοπό.κάποιον να μπορεί ν' ακούει, να ανασαίνει, να κρατά τις σιωπές, τις παύσεις και την φλόγα να καίει...

κι έτσι με μιαν φορά κι έναν καιρό, θα κυλήσει στο εδώ η ιστορία του εκεί...

να, σαν κι αυτή: που είχε έρθει μια φορά ο πληγωμένος μου άγγελος και του δωσα τα δικά μου τα φτερά. τον πότισα με τη βροχή μου και τον έθρεψα με την ανάσα μου. κι ας έμεινα γυμνή μέσα στα φύλλα του δάσους που με γέννησε. ξέρεις τι μου χάρισε όταν έγινε καλά; την ικανότητα να στάζει το δάκρυ μου στις πληγές και να γίνονται χαμόγελα. ίσως γι' αυτό να κλαίω και συχνά...

η βροχή μου όμως έρχεται κι όταν χορεύω, τραγουδώ, χαμογελάω και κυρίως...όταν πετάω...

...να σε κάτι μέρη σαν και τα δικά σου. που ξέρεις πώς να με χαϊδεύεις...

φιλιά βρόχινα...

Keep Dreaming είπε...

Εξαρτάται..
Υπερ της αληθειας είμαι και εγώ, απλά μέσα στις σχέσεις όσο και αν εχεις αρχικά την καλή πρόθεση να είσαι ειλικρινής, κάτι στραβώνει στο τέλος.

Υπέροχο το blog sou.

neni είπε...

Αγαπημένε,καλώς σε βρήκα.Καταθέτω την άποψη μου.
Πιστεύω πως είναι πολύ σκληρό να λες σε κάποιον πως δεν τον αγαπάς και πως αυτό γίνεται ασήκωτο φορτίο όταν ο άλλος σε νοιάζεται και σ΄αγαπάει πραγματικά.Αλλά η οδός της αλήθειας φίλε μου πιστεύω πως είναι μια και πως με ένα τρόπο λέγεται.Φυσικά για να φτάσεις στο σημείο να μην αγαπάς κάποιον ενώ ήδη τον έχεις αγαπήσει πρέπει να συντρέχει κάποιος σοβαρός λόγος.Και πάλι δεν πιστεύω πως σταματάς να τον αγαπάς αν το έκανες πραγματικά πριν απλά προσπαθείς να σώσεις την αξιοπρέπεια σου.Όσο για τον έρωτα.Αυτός ναι είναι τυφλός.Παραβλέπει τις αλήθειες.Νοιάζεται μόνο για το πάθος,δίνεται για το πάθος.Η αγάπη είναι αμόλυντη,αθώα,γαλήνια και η μόνη σωτήρια για τις ψυχές των ανθρώπων.Για μας.Σε ευχαριστώ για την φιλοξενία.Σε καλό και εγώ στο σπίτι μου.Τα ξαναλέμε.

Feli είπε...

μεσα σε μια σχεση πρεπει να υπαρχει η αληθεια...ομως απο την φυση μας σαν ανθρωποι κραταμε πραγματα μονο για τον εαυτο μας..αυτο ομως δεν αναιρει το οτι μεσα στη σχεση μας πρεπει να ειμαστε ειλικρινης..επισης αν καποιος δεν κερδισει την εμπιστοσυνη σου δεν εχει νοημα να εχεις μια σχεση χωρις αυτην..
Πολυ ομορφο το κειμενο! :)

γυάλινο δάκρυ είπε...

Καλησπέρα. Γράφεις πραγματικά υπέροχα.
Η αλήθεια... Η αλήθεια τις περισσότερες φορές πονάει και γι' αυτό είναι δύσκολο να την αποκαλύψουμε. Έτσι χάνεται και η εμπιστοσύνη στις σχέσεις. Και στις σημερινές μέρες έχει χαθεί και η αλήθεια και η εμπιστοσύνη από τους περισσότερους ανθρώπους. Η πρώτη μένει βαθιά κρυμμένη μέσα μας και η δεύτερη είναι εγκλωβισμένη κάπου μακριά και περιμένει, αναρωτώμενη αν θα μπορέσει να ξαναγυρίσει...

Feli είπε...

Εχεις τοσο δικιο σ αυτο!
Γι αυτο δεν θα προσθεσω τιποτα παραπανω...απλα θα πω οτι συμφωνω μαζι σου!


Και ευχαριστω για τα καλα σου λογια!
Γραφουμε, ο καθενας για τους δικους του λογους...
Για μενα ειναι ενα μικρο καταφυγιο...μια ανασα...βαθια...

anima είπε...

Αγαπημένε μου,

πάντα μια σχέση πρέπει,ή τουλάχιστον θα, να βασίζεται στην αλήθεια και στην ειλικρίνεια.
Όμως και τα δυο χρειάζονται τρόπο,αλλιώς μπορεί και να γίνουν όπλο φονικό.
Και ξέρεις,η αλήθεια πάντα στέλνει τα σημάδια της στα μάτια της ψυχής.Αρκεί να είσαι σε θέση να τα δείς...

Φιλί καλησπέρας

piXie είπε...

Καλέ μου Σιδερά, τι όμορφο κείμενο!Απλό,μα τόσο γεμάτο. Τόση...αλήθεια μέσα του. Ο τρόπος που γράφεις είναι μαγικός. Μου θυμίζεις παραμύθια..κ ξωτικά και νεράιδες! Παραμύθια! Μα από αυτά τα αληθινά!
Χωρίς την Αλήθεια, δε θα υπήρχε και η Εμπιστοσύνη.. Κι αν λύπουν αυτές οι δύο, ο Έρωτας εγκαταλείπεται ολομόναχος αργά ή γρήγορα...Πονάει η αλήθεια καμιά φορά. Πονά να την ακούς. Πονά να τη λες. Αλλά η Αλήθεια, δε ζει μέσα σε όρια..πνίγεται. Από μόνη της καμία φορά έρχεται και εμφανίζεται. Και ίσως τότε θα ήταν καλύτερο να της είχαμε πιάσει το χέρι, και να την είχαμε φέρει εμείς από μόνοι μας..
Νύχτα παραμυθένια εύχομαι!Κι αληθινή!

piXie είπε...

Α! ξέχασα! Και καλό μήνα! :)

Sideras είπε...

@Νεράιδα της βροχής.
Ξέρω καλή μου βροχονεράιδα, ξέρω .Αν θυμάσαι εγώ σε περιμάζεψα ένα πολύ ζεστό βράδυ του Ιούλη . Σχεδόν δεν ανάπνεες .Αλήθεια, δεν κατάλαβα ποτέ μου γιατί το ‘κανες αυτό στον εαυτό σου. Πάγωσα νερό και σε έβαλα κοντά του να κοιμηθείς . Όμως εσύ ,άνοιξες δειλά τα μάτια και με φώναξες άγγελο σου. Μα δεν ήμουν αυτός που σου πήρε τα φτερά ,ήμουνα αυτός που σου έφτιαξε καινούργια.
Δεν ήσουνα και δεν είσαι ακόμα έτοιμη να μήνης άνθρωπος ,γι’ αυτό και σου χάρισα τις φτερούγες .
Σου είπα ,είναι βαριά ,μα αν πιστέψεις σε εσένα θα τα κανείς με την μαγεία σου ανάλαφρα. Δίνεις τότε ένα σάλτο από το βουνό και μου λες ,η μαγεία είναι να πιστεύεις ότι πάντα πετάς, ακόμα και δίχως φτερά .Και τα μεταλλικά φτερά έγιναν ένα με εσένα ,πετούσες .Ναι ,θαρρώ ήταν μια ακόμα αλήθεια. Μια αλήθεια από ‘κείνες που σε κάνει να πετάς….., ακόμα ,μες τις πιο δυνατές καταιγίδες σου.

καλημέρα σου

Sideras είπε...

@ερΑσιτεχνης ανθρωπος.
Ερασιτέχνισσα μου ,καθόλου ερασιτέχνη άνθρωπο σε βρίσκω στην αλήθεια .Η αλήθεια είναι ,ότι για να συμβιώσεις και να επιβιώσεις σε μια σχέση χρειάζονται επίσης, όχι ψεματάκια ,αλλά παραβλέψεις, συμβιβασμός .Και αν κάτι είναι ασήμαντο να ειπωθεί ,που θα πληγώσει έστω λίγο το σύντροφο μας ,πιστεύω ,είναι καλύτερα να μην το πούμε. Γιατί χαλάμε στιγμές. Παρόλα αυτά πιστεύω, γενικά, ότι μια είναι η αλήθεια είτε αποδέχεσαι το ταίρι σου όπως είναι, είτε παύει να είναι ταίρι σου. Φυσικά τα απρόοπτα όπως λες συμβαίνουν και τα ανατρέπουν όλα , κάτι στραβώνει στο τέλος τις πιο πολλές φορές .Αλλά το θέμα είναι ότι αυτά πάντα συμβαίνουν ,εμείς πιστεύω πρέπει να βρίσκουμε τις λύσεις τους, οπού πιστεύουμε ότι αξίζει τον κόπο φυσικά.
Καλημέρα καλό μήνα.

Sideras είπε...

@neni
neni μικρή μου neni ,πόση φρεσκάδα και ομορφιά κατακλύζουν τον νερόμυλο στο πέρασμα σου. Αυτή σου η φιλοσοφία είναι μια απλή αλλά μοναδικά αληθινή αλήθεια. Έθεσες ακόμα ένα θέμα που άθελα μας το παραβλάψαμε ,ακόμα και εγώ στο επεξηγητικό μου κείμενο ,την αξιοπρέπεια .Θα γράψω υπόσχομαι και για την αξιοπρέπεια κάτι ,όπως στην αλήθεια.
Παρόλα αυτά ,πιστεύω ,ότι, η αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου είναι το όριο του ,αλλά πολλές φορές, η αγάπη ,η συνήθεια ,η ελπίδα ,η εμμονή και άλλα τέτοια , δεν μας αφήνουν να δούμε το τέρμα. Αναλώνουμε κάποιες φορές αγάπη,αυτό το αμόλυντο ,αθώο ,γαλήνιο, κόσμημα της ψυχής μας , σε λάθος άτομα. Αλλά και αυτό ποιος μπορεί να το κρίνει; Κάθε άνθρωπος επιλέγει .Ναι ,επιλέγει ποιο άλλο άτομο θέλει να εμπιστευτεί, ότι και αν σημαίνει αυτό.

Θα περάσω υπόσχομαι απ’ το σπιτικό σου το υπόσχομαι .Καλό σου μήνα.

Sideras είπε...

@Feli
Feli , σαν φιλί που λέμε; Μου άρεσε αυτό που έγραψες , “..ομως απο την φυση μας σαν ανθρωποι κραταμε πραγματα μονο για τον εαυτο μας..” Και αυτό είναι που το άσχημο ,που ενώ ζητάμε απεγνωσμένα να είμαστε με ένα άνθρωπο Και εμπάση περίπτωση πες το καταφέρνουμε αυτό, τότε έρχεται εκείνο το σύνθημα του φόβου της ανασφάλειας .Αυτή η φύση της μοναξιάς μας και ανατρέπει ξανά τα θέλω μας. Εγωισμός δεν είναι ,έχεις δίκιο, η φύση του ανθρώπου είναι , να είναι μοναχικός. Και μέσα σε όλα είναι και αυτό που είπες εις απάντηση στο Blog σου: “…κραταμε και τον πονο ακομη και αν αυτος εχει αλλαξει μορφη... ”.

Sideras είπε...

@γυάλινο δάκρυ
Και όμως αστραφτερό σαν αστέρι στον ουρανό γυάλινο δάκρυ , ότι και αν γίνεται όσο και αν απομακρυνθούμε, ή φυλακίσουμε αυτά τα συναισθήματα ,αυτές τις πραγματώσεις από την “γλυκανάλατη Κοινωνία” μας. Πάντοτε μα πάντοτε δεν θα χρειαστεί πολύ να ξεσπάσουν συμφορές με άσχημους ανέμους, αν καταπιεστούν και άλλο στην εξορία μας.
Γιατί εκεί μέσα δυναμώνουν γίνονται τύψεις, ακριβώς την στιγμή που εμείς πνίγουμε με την ίδια την αλήθεια και την συνείδηση μας. Η εμπιστοσύνη δεν μας πλησιάζει πια και η αλήθεια, ποια αλήθεια αυτή δεν έρχεται στο εδώλιο μας ,μας εγκατέλειψε προ πολλού.

Είναι σαν την ασθένεια ,άμα είναι φρέσκο το ψέμα - το μυστικό, μπορείς και το καταπολεμάς , με το φάρμακο της ειλικρίνειας και ας έχει την χειρότερη γεύση .Γιατί αυτή η γεύση θα είναι πρόσκαιρη .Και η γεύση της χάνεται όταν τουλάχιστον νιώθουμε καλά μέσα μας ότι κάναμε το σωστό , είπαμε την αλήθεια.

Καλώς σε βρήκα ,καλό μήνα

Sideras είπε...

@anima
Κορίτσι μου,
είναι όντως όπλο φονικό , ήταν καιρός που έβλεπα γύρω μου φόνους συνέχεια . Κατέφευγα στον νερόμυλο ευτυχώς. Το μόνο μου πήρα μαζί μου ήταν ,από καρδιές που κείτονταν κάτω στους ασφάλτους τους ,στα χαλιά τους ,στους γρανίτες τους , στις αλήθειες τους….. , μερικές σφαίρες . Ειρωνικό από ένα μέταλλο και αυτές, “κατά προτίμηση τους μολύβι”.
Υστέρα πήρα τις μολυβένιες σφαίρες και ζωγράφισα των πόνο που καθρεφτίζετε σε αυτές τις σκοτωμένες καρδιές, που στέλνουν τα σημάδια τους στα μάτια της ψυχής τους.
Οι ζωγραφιές αυτές, …. άστο καλύτερα, σημασία έχει να είναι σε θέση να τους δει ο κόσμος. Όπως λέμε να μπορεί, να έχει την δύναμη να δει τον καθρέφτη της ψυχής του, της αληθείας σου.

Όπως και να έχει καλή σου μέρα και καλή σου μέρα!

Sideras είπε...

@piXie
Το ξέρεις ότι υπάρχει μια μικρή νεράιδα στους αυστριακούς μύθους που ονομάζεται Pixie και είναι και πολύ σκανδαλιάρα. Αλλά ευτυχώς αγαπά τα παιδιά.

“…η Αλήθεια, δε ζει μέσα σε όρια.. πνίγεται…”Της αρέσει όμως να μας βάζει εμάς όρια κάποιες φορές γιατί επηρεάζετε από την κοινωνία και όχι από ηθικούς άγραφους νόμους…

Όπως και να έχει είναι χαρά μου να σε έχω εδώ. Και επειδή πρόσεξα ότι σου αρέσουν τόσο πολύ οι νεράιδες θα σου σύστηνα τον τριανταφυλλόνα πίσω από τον νερόμυλο που έχει νεράιδες των εποχών .Καλωσόρισες και είσαι ευπρόσδεκτη οπότε θες να έρχεσαι.

Καλό καλοκαίρι!!

Maria Tzirita είπε...

Να'μαι κι εγώ εδώ... Πραγματικά γράφεις πολύ όμορφα, συγχαρητήρια! Δε θα τοποθετηθώ επί του θέματος, πέρασα ν'αφήσω ευχές για καλό μήνα με πολλές εμπνεύσεις...Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Το να λες πάντα την αλήθεια πίστεψε με είναι βαριά απόφαση γιατί σ' ακολουθει σ' όλη σου τη ζωή σαν χαρακτηριστικό σου και οι γύρω σου απαιτούν να το κάνεις πλέον πάντα .Απο μικρά οι κόρες μου για να βεβαιωθούν κοιταζαν εμένα και μου έλεγαν : είναι αλήθεια μαμά; αυτό έγινε βαριά κληρονομιά στους ώμους μου γιατί ακόμα και με σκληρό τρόπο έπρεπε να κρατήσω πάντα αυτή μου την απόφαση.Αργότερα τα εγγόνια μου έκαναν το ίδιο: αλήθεια γιαγιά;Ο άνδρας μου λέει οτι στα μάτια μου η αλήθεια έχει μορφή και όταν αποφεύγω να τη πω σκύβω τα μάτια κάτω λέγοντας την με το τρόπο μου.Εχω χάσει απο αυτό μα και έχω κερδίσει άλλες τόσες, καλό σας μήνα όλους τους νεραιδένιους του μπλοκ σου που τόσο μου αρέσει!

Μαργαρίτα είπε...

Καλέ μου Σιδερά..

Πέρασα να σου ευχηθώ ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
εις το επανειδείν;)

Καλά να περνάς***

athinovio είπε...

καλησπέρα σιδερά!

γράφεις πολύ ωραία.
είναι όμως λίγο δύσκολο να διακρίνει κανείς το όρυχείο, την αλήθεια και αν αυτός ο τυφλός που σκόναψε στα πόδια σου είναι ο έρωτας ή το μίσος.
στο τέλος ίσως γεννηθεί ο Κυνισμός

neni είπε...

Την καλημέρα μου και φυσικά Καλό μήνα!Να βουτίξω στο νερόμυλό σου,μου το επιτρέπεις;
Καλό ξημέρωμα γλυκιέ μου φίλε..

Τρελός του Χωριού είπε...

H Alithia einai san mia kofteri lama ,xoris labi. Kai autos pou to krata kai autos pou to dexetai ,pona'. Oso gia to ti einai sosto kai to ti einai lathos ,eimai polu mikros gia na gnorizo. Frontizo apla na ksero to ti exo anagki
.
Kalo mina na exoume

Sideras είπε...

@Maria Tzirita
Καλωσόρισες παραμυθένια .Πραγματική τιμή μου κάνει που με επισκέφτηκε, ένας τόσο ευαίσθητος και φιλότιμος συγγραφέας σαν και εσένα. Εσύ και αν γράφεις όμορφα. Το βιβλίο σου το έχω παραγγείλει ήδη. Αγωνιώ να σε γνωρίσω μέσα από αυτό καλύτερα. Καλή μέρα να έχεις ,θα τα λέμε συχνά τώρα.

Sideras είπε...

@αχτίδα
Τα πιο γλυκά, τα πιο ζεστά μάτια ,τα πιο αληθινά, της μάνας ,της γιαγιάς. Πάντα ξέρουν την αλήθεια, για τα παιδιά .Μονό εκείνα τα μάτια εμπιστεύονται.
Μεγάλη εξουσία η αλήθεια, αλλά και μεγάλη ευθύνη. Μια μέρα θυμάμαι στο νοσοκομείο που ήμουνα εθελοντής νοσοκόμος ,τον γιατρό που είχε να δώσει μια δυσάρεστη είδηση και γύρισε και μου είπε ,το πιο άσχημο πράγμα είναι να είσαι υποχρεωμένος να λες την αλήθεια. Και ακόμα χειρότερο ,να νιώθεις άσχημα που είπες την αλήθεια.

Πράγματι χρισαφενια αχτίδα είναι πολύ το βάρος της αλήθειας ,να πρέπει να προσδιορίσεις σε ένα παιδί. Τα παιδιά καταλαβαίνουν τα πάντα ,το ξέρεις καλύτερα εσύ αυτό. Αλλά όταν μεγαλώσουν και δούνε ότι εκείνη η μίανα ,η γιαγιά δεν μπορεί να είναι ο ήρωας , ο απόμηχανής Θεός που τους έβγαζε από την δύσκολη θέση με μια απλή διαβεβαίωση.

Από όλους εμάς των Νεραιδένιων μπλοκ ,σου ευχόμαστε να έχεις εσύ όσοι αγαπάς και ιδιαίτερα η Κλώντη : ) ,έναν υπέροχο Ιούλη

Sideras είπε...

@Μαργαρίτα
Εις εις το επανειδείν τότε μαργαριταρένια μου.
Καλές διακοπές να έχεις : )

Sideras είπε...

@athinovio
Είναι πιθανών και αυτό να συμβεί .Οι προθέσεις της αλήθειας είναι αγνές ,αλλά μια τσαντισμένη αλήθεια μπορεί να φτάσει και σε φόνο. Ιδίως όταν εμπλέκεται και ο ερωτάς σε αυτό. Δεν είναι λίγα τα εγκλήματα που ακούγονται να γίνονται, για να καλυφθεί η αλήθεια και , τα ερωτικά πάθει. Εξαρτάτε πάντα από τον άνθρωπο και τον τρόπο που εκφράζει ,ή χρησιμοποιεί την αλήθεια .

Διαβάζοντας το μπλοκ σου μου θύμησες την Amelie http://www.youtube.com/watch?v=sECzJY07oK4
Είσαι μια σύγχρονη πριγκίπισσα αλήθεια Στον πραγματικό κόσμο, αλλά και στον αληθινό δικό σου. Μπράβο σου για αυτό και σου εύχομαι τα ακόμα καλύτερα σύντομα.

Sideras είπε...

@neni
Εμ τώρα πια από εκείνη την ώρα θα βούτηξες ,θα στέγνωσες : ) Οπόταν δεν θα χιάστηκες την άδεια μου.
Και επειδή μόνο Νεράιδες έχουν την ανάγκη να κολυμπάνε τέτοιες ώρες στην δεξαμενή του Νερόμυλου. Θαρρώ είναι γιατί είσαι μια από αυτές όμορφη. Είσαι πάντα ευπρόσδεκτη, να θεωρείς ότι εκείνες της ώρες είναι και δική σου η λίμνη.
Καλημέρα σου!

Sideras είπε...

@ Trellos_tou_xoriou
Καλώς σε βρίσκω ,σοφέ τρελέ. Όσα ξέρει όμως εκείνο το μικρό μυαλό του τρελού, τίποτα δεν ξέρει ενός μεγάλου δικαστή .

Και όπως είπε και ο Oscar Wilde: “Η αγνή και απλή αλήθεια είναι σπάνια αγνή και ποτέ απλή”. Οπόταν αν ήταν με λάδι θα είχε καμιά διαφορά; Πίστεψε με θα ήταν το ίδιο πράγμα ο πόνος, καλά ίσως και χειρότερος με λάδι.

Καλό υπόλοιπο της μέρας , φίλε τρελέ και ελπίζω στο χωριό να άρχισαν τα καλοκαιρινά πανηγύρια που σου αρέσουν.

Unknown είπε...

Διαβάζοντας το κείμενο πίστεψα πως είναι μια ιστορία απ' αυτές τις παραδοσιακές της Ιρλανδίας και της Σκοτίας με τα ξωτικά και τις νεράιδες! Πραγματικά πολύ όμορφο και φυσικά μου άρεσε πολύ ο συμβολισμός και ο τρόπος που "έδεσες" την αλληγορία.

Είμαι ΠΑΝΤΑ υπέρ της Αλήθειας(μη-λήθης) όσο σκληρή κι αν είναι. Νομίζω πως η επικοινωνία λεκτική, σωματική, με τα μάτια, σεξουαλική κτλ είναι καλύτερη όταν είναι ξεκάθαρη. Οι σκιές το μόνοπου κάνουν είναι να μας προσφέρουν ένα προσωρινό καταφύγιο που όμως θρέφεται από τον φόβο μας για το πότε θ' αποκαλυφθεί η αλήθεια...και τελικά το κενό μεγαλώνει.
Έγραψες!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

σιδερά μου,
οι εικόνες σου όταν μορφώνονται σε λέξεις και γίνονται ένας μύθος τότε αποκαλύπτουν από μόνες τους την πιο βαθιά αλήθεια.
Το "εκτυφλωτικό φως της επιφάνειας", για πόσο μπορεί να να κρατήσει το μανδύα του; Με το πρώτο αεράκι θα γλιστρήσει και θα αποκαλύψει τη γύμνια από κάτω...
Η αλήθεια πρέπει να λέγεται, αν αυτό ρωτάς, αυτό όμως που είναι σημαντικό,είναι ο τρόπος που θα ειπωθεί. Αν είναισκληρή, πρέπει να οδηγήσεις τον άλλο στο μονοπάτι της, γιατί η αλήθεια μπορεί και να δείχνεται. Πόσο άτιμο να αφήνεις τον άλλον σε πλάνη... Πόσο φθηνό να κρύβεις την αλήθεια μόνο και μόνο για να τυφλώσεις εγωιστικά, έτσι για να ναρκισσευτείς με τη δύναμή σου;
Δε μου άρεσαν και δε μου αρέσουν ποτέ τα διπλά μηνύματα. Θέλω η επικοινωνία μου να είναι καθαρή, σαν το τρεχούμενο νερό του μύλου σου, γάργαρη και ηχηρή! Όταν λείπει η κίνηση που προκαλεί η ενέργειά της, τρέχω σαν το κυνηγημένο πουλί...
Καλό σου βράδυ φίλε μου, γράφεις καταπληκτικά!
Εντυπωσιάστηκα και από τη σύνθεση με τις φωτογραφίες που επέλεξες. Πολύ ωραίο το αποτέλεσμα!

ζαφορα είπε...

Κι αν σε μια στιγμή ματώσεις
πάλι κερδισμένος θάσε…!
Αν ο Έρωτας γεμίσει με αγάπη,
χαρίζει μοναδικές στιγμές
που όποιος τις έζησε ,
φυλαχτό τις έχει…!
Όλο αυτό συμένει ειλικρίνεια
και πάνω από όλα σεβασμό
και εμπιστοσύνη
σε αυτόν που έχεις πλάι σου
όσο τουλάχιστον τον έχεις...!

Καληνύχτα σιδερά μου

Unknown είπε...

Πέρασα για μμια καλησπέρα και για να σου πω ότι το νέο skin είναι πολύ όμορφο καοι ταιριάζει 1000% στην μαγική αύρα του blog σου. :)

Maria Tzirita είπε...

Καλό, όμορφο, δροσερό, ξένοιαστο σαβ/κο!

She είπε...

Αχ όμορφα που είναι εδω.. :)

Ανώνυμος είπε...

Φίλε καλησπέρα. Μόλις γύρισα και βρήκα τον κήπο κλειδωμένο. Δεν ξέρω τι ακριβώς έγινε το ψάχνω. Έχω ανοίξει έναν προσωρινό στην διεύθυνση http://kiposgr.blogspot.com/ , για να μην χάσω επαφές. Θα σου πω αν αλλάξει κάτι.

Ναταλία είπε...

Η αλήθεια.....
Ποια αλήθεια όμως...;
Η δική σου; Η δική μου;
Αν μπορούσα να κάνω μια ευχή θα ευχόμουν να είχαμε τη δύναμη να διδάξουμε σε όσους αγαπάμε να λένε την αλήθεια, μα και σε εμάς να διδαχθούμε να την δεχόμαστε.....

anima είπε...

Μια καλησπέρα αφήνω
αγαπημένε μου...

Maria Tzirita είπε...

Καλημέρα και καλή βδομάδα! Το Σάββατο θα είμαι Κύπρο, θα μείνω 4 μέρες...

"ζαχαρούλα.." είπε...

πρώτα πρέπει να ανακαλύψουμε και να αποδεχτούμε την δική μας αλήθεια.. τότε θα μπορούμε να αντικρύσουμε κατάματα και την αλήθεια των γύρω μας.. τον έρωτα.. την απόρριψη .. κτλ!!

πολύ όμορφη γραφή!!! καλημέρες!