Σάββατο 19 Ιουλίου 2008

Μου έμεινε λίγο γλυκό νερό. Το θέλεις και αυτό;



{Ένα αφυδατωμένο ποίημα μου ,αφιερωμένο φυσικά σ’ αυτούς που τους τυραννάει κάπως ,η αγάπη και ο ερωτάς.}


Είναι φορές που γίνομαι βράχος , το ξέρω δεν είναι για καλό. Άλλες πάλι ο βράχος γίνεται πλωτό , ταξιδεύει δίχως χάρτη.

Μου αρκεί μόνο να είμαι κοντά σου, να ακούω τα μυστικά σου , τις ιστορίες σου. Πόσες αλήθεια ιστορίες μου λες και εγώ τις καταγραφώ στο κογχυλένιο μυαλό μου.

Αν τις εκδώσω θα με πούνε ψεύτη, αν τις αφήσω μέσα μου ,θα με πούνε εγωιστή. Μα εγώ που σ’ αγαπώ στέκομαι εκεί ,ατάραχος πάνω στις δυο καφετιές ,γυαλιστερές σου πέτρες και γίνομαι ένα με αυτές.

Μα οι ιστορίες σου με λαξεύουνε, κάθε που σε αγκαλιάζω. Είναι εκείνα τα αλμυρά δάκρυα σου ,που μου κάνουν την ζημιά, που με μικραίνουν , που με καταλύουν.

Αν με αγαπούσες με εμπιστοσύνη και εσύ, έστω για λίγο , αν με άκουγες και εσύ , όπως εγώ… Θα ήμασταν για πάντα μαζί.

Μα εσύ θαρρώ είσαι ολόιδια η θάλασσα. Πότε έτσι , πότε αλλιώς. Για κοίτα, έμεινε μέσα μου λίγο γλυκό νερό. Το θέλεις και αυτό;

65 σχόλια:

Theogr ο κηπουρός είπε...

Μπράβο μου αρέσει που συνεχίζεις ακάθεκτος. Μην μασάς εδώ είμαστε.

Sideras είπε...

@Theogr
Κηπουρέ ! Ευχαριστώ αλήθεια .Αλλά είδες το σχόλιο του Antoine ,πήγε στην προηγουμένη ανάρτηση. Τι να πεις. Όπως και να έχει θα συνεχίσω τις καταχωρήσεις στο βιβλίο των ευχών μέχρι το τέλος του. Εννοείτε θα περάσω και από τον κήπο σου να τα πούμε και εκεί. Καλά να περνάς καλέ μου φίλε.

mauveair είπε...

Αυτή θάλασσα, εγώ αέρας. Ίσως να θέλει να πιει ό,τι απέμεινε από το γλυκό νερό. Μακάρι...
Όμορφοι οι στίχοι σου...απαλά άγγιξαν τον αέρα μου.
Νάσαι καλά, καλημέρα:)

Κωνσταντινιά είπε...

ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΕΙΧΑΜΕ ΛΗΣΜΟΝΗΣΕΙ

Μπορεί ένας από μας ν' αγαπήσει μια γυναίκα;
Ας βγει έξω,
ας περπατήσει προς τη θάλασσα,
ας τραγουδήσει!..
Από τα κύματα θ' ανθίσουν γυναίκες
όχι μονάχα για κείνον που τραγουδά
αλλά για όλους μας!
Όλοι θα μάθουμε ξανά τον έρωτα,
σαν να μην τον ξέραμε ποτέ,
σα να τον είχαμε λησμονήσει!..
Γιατί τον είχαμε λησμονήσει!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ
(1908-1941

anima είπε...

Αν ο έρωτας είναι όπως η θάλασσα,τότε ησυχία ποτέ δεν πρόκειται να βρεις.
Πότε γαλήνη και πότε αντάρα.Άλλοτε αύρα απαλή κι άλλοτε αγέρας μανιασμένος.
Και η ερώτηση εύγλωττη:Μπορείς να τ΄αντέξεις;

Την καλησπέρα μου

Sideras είπε...

@mauveair
Είναι καιρός που άνεμοι προσπαθούν να βρουν ένα μέρος να κουρνιάσουν τις ιστορίες τους .Να αφήσουν τα όσα αρώματα κούρσεψαν. Μα προπαντός να χρωματίσου την μορφή τους. Εσύ τα κατάφερες γι’ αυτό και ‘γω σε καλωσορίζω και σ’ ευχαριστώ για το ευγενικό μωβ που άφησες πάνω σ’ αυτήν την σελίδα .
Σιδερένια καληνύχτα σου εύχομαι

Sideras είπε...

@anima
Πριγκίπισσα anima ,πόσο όμορφοι ζεστοί είναι οι βυθοί της θάλασσας , τα αλμυρά μονοπάτια του έρωτα. Αλλά γιατί όμως αυτός ο έρωτας , πάντα τα μονοπάτια του να θέλουνε όλες σου τις ανάσες ,ακόμα και την τελευταία για να πειστεί ότι τον ζεις; Γιατί πάντα η θάλασσα να μην σε αφήνει να αντέξεις περισσότερο μέσα της; Γιατί σε κάθε της φιλί να θέλει και άλλο από το οξυγόνο σου; Υπάρχει άραγε αγάπη που να νιώθεις ελεύθερος και όχι να χρειάζεται να την αποδείξεις ,για να την ζήσεις; Όχι θαρρώ οπος και εσύ η ίδια διαπιστώνεις ,δεν υπάρχει και να υπάρχει δεν είναι έρωτας δεν είναι αγάπη. Ο έρωτας ( ,όπως γράφει και ο Σαίξπηρ,) είναι όπως να γλύφεις μέλι πάνω στα αγκάθια του ρόδου.

Roadartist είπε...

Ομορφο τραγούδι.. Ομορφες σκέψεις..
Καλό ξημέρωμα να έχεις..

Sideras είπε...

@Κωνσταντινιά
Καλωσόρισες αταλαντένια Κωνσταντινιά, στο βιβλίο των ευχών .Έχω περάσει να δω από πού είσαι και μου άρεσε ο ιστιοχώρος σου, είναι πολύ ουσιώδεις , έχει πανέμορφη ποίηση!
Αλλά πας διακοπές είπες , θα σε περιμένω τον Σεπτέμβρη τότε.
Κάτι έγραψε και για εσένα νομίζω ο Γιώργος Σαραντάρης, α ναι ,ναι, αυτό :
Είναι μια γυναίκα και τραγουδά
Θα γίνω σαν τη θάλασσα που βρέχει τη ζωή μας
Θα γίνω περιστέρι
Θα γίνω σαν τη θάλασσα που είναι πάντα μπροστά μου
Και μ' ακλουθά όταν περπατώ
Και μ' ακλουθά όταν κλαίω
Και με παρηγορεί την ώρα που δεν φταίω
Την ώρα που την πατρίδα μου νείρομαι
Τον έρωτα ή τη χαμένη αγάπη.

Sideras είπε...

@ Roadartist
Όμορφο, χμμμ, δεν ξέρω ,προσωπικά το βρίσκω πονεμένο ,το τραγούδι. Δεν είναι σκέψεις ,ποίημα είναι : ))). Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και καλώς ήρθες απ’ τις διακοπές . Πάμε να ζωγραφίσουμε τώρα!

roadartist είπε...

..πάμε να "ξαναφύγουμε τώρα".. :) όσο μπορούμε, όπως μπορούμε.. έστω και πιο κοντά!
Όσο περίεργο κ αν ακουστεί, μου αρέσουν τα τραγουδια σε αυτό το στυλ!.. Ωραίο ποίημα τότε!
Καλή εβδομάδα!

BUTTERFLY είπε...

Υπεροχο το ποιημα σου...ετσι ειναι ο ερωτας, σαν τη θαλασσα, ποτε ημερος και θελκτικος, ποτε αγριος και επικινδυνος!

Ερατώ είπε...

Πολύ όμορφο...

Sideras είπε...

@roadartist
Υπόσχομαι σήμερα να τελειώσω γρήγορα τα κάγκελα και επίσης να ξεκολλήσω από τον υπολογιστή .Και θα πάω να ξεφύγω στην ζωγραφική .Διότι εκεί κάποια νεράιδα περιμένει να τελειώσω το πορτρέτο της. Πάμε λοιπόν, σε περιμένω στο ατελιέ μου καλή μου roadartist .Καλή σου βδομάδα και είσαι πολύ γλυκός άνθρωπος ,τώρα καταλαβαίνω γιατί σε αγαπά η μπλοκόσφαιρα.

Sideras είπε...

@BUTTERFLY
Πεταλούδα εσύ ,ένα μικρό πλάσμα ,ποιος σου το έλεγε πως η ύπαρξη σου θα γινόταν αφορμή , δύναμη ,της μεταμόρφωσης .Να γίνεις σύμβολο μαγικό μες τους αιώνες. .προστάτιδα των νεράιδων , έλξη των σοφών ψυχών….
Επέστρεψες από διακοπές ,ή, μάλλον επισκέπτεσαι τον Νερόμυλο μου ενώ είσαι διακοπές. Αυτό και αν έχει αξία. Καλωσόρισες και αλήθεια είναι χαρά μου να πεταλουδίζεις ελεύθερα εδώ. Εξάλλου όπου υπάρχουν νεράιδες ,υπάρχουν άνθρωποι λάτρες της φύσης, αλλά και βασίλισσες πεταλούδες σαν εσένα.
Καλή σου μέρα.

Sideras είπε...

@Ερατώ
Ερατώ μια λέξη, όμορφο, από τα ακροδάχτυλα σου μου είναι αρκετή .Πάντα ήθελα να γνωρίσω μια γυναίκα με το όνομα Ερατώ.
Βλέπεις η Ερατώ ήταν μία από τις Εννέα Μούσες των Ελλήνων. Απεικονίζεται με μία λύρα. Ήταν η Μούσα της λυρικής ποίησης και των ύμνων.
Εσύ είσαι μια επαναστάτρια ονείρων της εποχής μας ,δεν συχωράς την αδικία ,και αγαπάς την ειλικρινή προσπάθεια των ανθρώπων. Αυτό μου ενέπνευσε ο ιστιοχώρος σου ,αλλά ποιος είμαι εγώ για να σε παρουσιάσω, να πω για ‘σένα. Καλημέρα σου και σε ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Κι αν σε πονάει..κι αν σε πικραίνει, εσύ σαν βράχος θα σταθείς στη θάλασσα..

και με τα χρόνια θα σε διαβρώνει ολο και πιο πολύ..μέχρι να γίνετε ένα..

την καλημερα μου και καλως σε βρήκα..!

ILive2LoveMe είπε...

Δεν υπάρχει πόνος που δεν περνά, εκτός από εκείνον του ολοκληρωτικού χαμού. Μα ίσως κι εκείνος απαλαίνει με το χρόνο. Δεν λέω πως δεν μένουν σημάδια. Αλλά...
Καλώς σε βρήκα καλέ μου Σιδερά.
Καλό απόγευμα όμορφο και γεμάτη αγάπη.
Φιλιά.

Theogr ο κηπουρός είπε...

Επειδή σε είδα λίγο πεσμένο τον τελευταίο καιρό λέω να σου ανεβάσω λίγο την διάθεση. Καβάλα την μηχανή σου και φύγαμε.

neni είπε...

Αγαπημένε μου φίλε,
το θέλει και αυτό και στο τέλος αν το επιτρέψεις-που είμαι σίγουρη- θα της το δώσεις και αυτό.Θα σου μείνει μόνο μια σταγόνα από το γλυκό σου το νερό,μια σταλίτσα από νερό που έμεινε εκεί να σου θυμίζει τι είχες και τι απέμεινε.Αλλά ας είναι η αγάπη δίνει τα πάντα και πορεύεται μόνο με πόνο και δάκρυα.Λες και στεργιώνει μόνο με αυτά!Ας είσαι δυνατός και μεγαλόψυχος..ας μην σε λυγίσει η αγάπη της..ή ακόμη και αν συμβεί δώσε χέρι και πες της στο καλό...τα συναισθήματα που θα νιώσεις θα λυτρώσουν όλους τους πόνους σου και θα σε κάνουν σοφότερο..Καληνύχτα φίλε μου..

Sideras είπε...

@Votsala sto pani
Μα είναι ένα με την θάλασσα ο βράχος ,πάντα ήτανε, αν κοιτάξεις στους βυθούς ,εκείνη κουρνιάζει μες την αγκαλιά του. Σαν δισκοπότηρο την κρατάει ,μα και εκείνη του βάζει στοιχήματα ,να ξεγεννά κοραλλιά και όλο τον όμορφο κόσμο του βυθού…Το μόνο που μένει από κείνον είναι η άμμος ,η ανάμνηση του, να την παίρνει εκείνη , πέρα δώθε.

Καλωσόρισες στο νερόμυλο μου ,να έρχεσαι όποτε θες να με πετροβολάς .Το πανί σου από ότι είδα πριν λίγο είναι γεμάτο από θαλάσσια ,έγχρωμα βότσαλα. Γραφείς ωραία ποιήματα συνέχισε έτσι .

Sideras είπε...

@ILive2LoveMe
Λένε όταν ζεις με αγάπη ,αγαπιέσαι καλύτερα, ίσως. Ίσως όπως λες ο πόνος απαλαίνει με το χρόνο. Το μέταλλο όμως κουράζεται σκουριάζει. Ίσως το ίδιο και η καρδιά και η ψυχή. Δεν εμπιστεύεται πια εύκολα. Άραγε αξίζει τον κόπο ,όλα να αφήνοντε στον χρόνο, στην φθορά;
Καλώς σε βρήκα και είναι πανέμορφα τα μονοπάτια της αγάπης που ξεκινούν να χαράζονται από το μπλοκ σου ,όπως και εσύ.

Sideras είπε...

@Theogr
Φίλε Κηπουρέ, δεν είναι για εμένα που το έγραψα αυτό το ποίημα, αλλά για αυτά που βλέπω και νιώθω από άλλους συνανθρώπους να τους συμβαίνει. Αλλά όντως για αυτό είναι οι φίλοι ,έτσι να σου ανεβάζουν το ηθικό. Αν και στην συγκεκριμένη περίπτωση με σκληρό ροκ δεν θα το κατάφερνες αν ήμουνα εγώ .Βλέπεις το μόνο ροκ που μ’ αρέσει είναι οι μπαλάντες , του μούχλα. Καλά σαν κηπουρός θα ξέρεις ότι το είδος αυτής της μουσικής τα φυτά δεν το ανέχονται ,ποσό οι άνθρωποι : ). Μεταξύ μας ακούω κάποτε Deep Purple : )
Έχω και μότορ , που το ξερές; Μια κουκλάρα μεγάλου κυβισμού(δεν λέμε μάρκα, θα ζηλέψετε ) ,την βολτάρω ,αλλά με προσοχή και κράνος πάντα.
Φύγαμεεεεεεεεεε!

Sideras είπε...

@neni
Νeni ευαίσθητη ,πόσο όμορφα και μεθοδικά είναι όλα αυτά που έγραψες. Πραγματικά ξέρεις από πόνο, έτσι φαίνεται από τα λόγια σου ,αλλά και από το να σηκώνεσαι ,να προσπαθείς και να καταφέρνεις, να συνεχίζεις. Δεν πτοείσαι και αυτό δείχνει ότι έχεις μεγάλη δύναμη μέσα σου.
Όπως είπα και στον Theogr ,δεν είναι για μ’ ένα που μιλω αλλά για αυτά που βλέπω και νιώθω από άλλους συνανθρώπους να τους συμβαίνει. Τώρα θα μου πεις πως γίνεται και αγγίζεις αυτές τις ευαισθησίες έτσι ,παράξενο δεν ξέρω. Μια άλλη μου ζωή που λένε ,ή ίσως η κακή συνήθεια όταν ζωγραφίζω τα πορτρέτα των ανθρώπων να βλέπω λίγο από τις ψυχές τους κάπως ,να με έβαλε σε αυτό το εμπαθές λούκι.
Όπως και να έχει σ’ ευχαριστώ καλημέρα σου.

"ζαχαρούλα.." είπε...

καλημέρα.. να είσαι πάντα καλά.. να σε διαβάζω!!!!

φιλιά!!

Μαρία Έλενα είπε...

Καλημέρα Σιδερά
Ότι γράφεις είναι τόσο όμορφο
Φιλάκια ...

Maria Tzirita είπε...

Και ποιητής λοιπόν; Εκπληκτικό! Δεν κατάφερα να έρθω στο νερόμυλό σου να γνωριστούμε από κοντά, έτσι σε ξαναβρίσκω στην μπλογκογειτονιά! Πέρασα υπέροχες μέρες στην πατρίδα σου και δε βλέπω την ώρα να ξαναέρθω! Θα τα λέμε από δω λοιπόν, να'σαι καλά!

Sideras είπε...

@"ζαχαρούλα.."
Πραγματικά είσαι γλυκιά σαν ζάχαρη και όλα γύρω σου τα γλυκαίνεις. Να είσαι σίγουρη ότι θα είμαι πάντα καλά να με διαβάζεις .Είναι ωραίο να είσαι αναγκαίος ,εσύ το ξέρεις καλυτέρα.

Sideras είπε...

@Maria Tzirita
Κοντέσα Μαρία, εύχομαι να έχεις και άλλες τέτοιες διακοπές σύντομα . Ε είδες τι ομορφιά υπάρχει. Δεν μπορείς να πεις φιλόξενοι και νοικοκυραίοι οι Κύπριοι. Με πολλή ζεστασιά. Α δεν ξέρεις πόσες αναμνήσεις μου ξύπνησες .Στου κατακλυσμού ήμουνα εκεί Παραλίμνι και Αγία Νάπα .Πολλές βουτιές και το βραδάκι στην πλατεία του 4 square για φαγητό και τραγούδι.
Ποιητής : ) το κατά δύναμη.
Καλημέρα και καλώς μας ξανάρθες στην μπλοκόσφαιρα, μας έλειψες!!

Sideras είπε...

@Μαρία Έλενα
Σε ευχαριστώ ροδοπέταλη και εσύ
έχεις όμορφη ψυχή.

Blue είπε...

Τελικά δεν ήταν ζωγραφιά...Αλλά κάτι εξίσου όμορφο. Κάτι ήξερα όταν στην αρχή είχα γράψει για τα πολλά σου ταλέντα!

Sideras είπε...

@Lady Blue
Καλή μου Lady Blue δεν φαντάζεσαι πόση χαρά μου έδωσε η παρουσία σου ξανά στο βιβλίο των ευχών. Τι ευχές να έκανα χωρίς εσένα.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Πως μπορεί κάποιος βράχος να γίνει.. πως, αντέχουν όλα όσα στο αίμα κυλάνε,
το ποτάμι τούτο των μυστικών ευχών κι επιθυμιών, και φόβων, πέτρα να γίνεται; Αλλά πάλι, είναι εκείνη η αίσθηση, που το αίμα πλέον, παγώνει.. Όταν τα θέλω και τα μπορώ αντιπαλεύουνε. Όταν η σιωπή γίνεται ομιλία, κι η φωνή καταργείτε... Και όλη η ζωή πίνακας, και μεις πινελιά παράταιρη.
Όπως λες, λίγη αγάπη χρειάζεται μόνο. Κι εμπιστοσύνη. Η αναπνοή, να γίνει μισή, δύναμη μοιρασμένη, και το ποτάμι οδός ονείρων. Όσα η μοναξιά καταργεί, τόσα, και όσα δεν φαντάζεσαι, ο σύντροφος φέρνει.. Στα κυματά του, η ορμή της ζωής το απέραντο συναντά και την ευτυχία. Θαρρώ, πως τούτο λέγεται και γαλήνη...
Να συνεχίσεις να νιώθεις πάντα.. Σου εύχομαι μια θάλασσα δική σου... πάντα!
Καλό απόγευμα φίλε μου - αν μου επιτρέπεις την προσφώνηση. Χάρηκα που σε βρήκα. Καιρό τώρα, συναντούσα σχόλιά σου... και τα διάβαζα. Πιο πολύ από όλα θυμάμαι εκείνο , με τον φράχτη που έπρεπε να ταιριάζει με τις τριανταφυλλιές.. εκείνο, που το χρώμα, δεν είχε τόση σημασία, γιατί οι τριανταφυλλιές, γνωρίζανε...

dromaki είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
dromaki είπε...

Βράχε μου
Το κύμα σκέψου,που μπροστά σου σιγοσβήνει
και που το χαίρεσαι και με τη σκοτεινιά
κράτα λίγο απ'το γλυκό νερό σου κι ένα η ψυχή σου ας γίνει
με τη γόησσα γαλήνη,
που το σούρουπο χαρίζει στα νερά.


Καλό βράδυ σιδερά μου:))

Sideras είπε...

@ΑΝΕΜΟΣΚΟΡΠΙΣΜΑΤΑ
Καλώς όρισες φίλε ανεμοσκορπισμένε .Κατάλαβα την παρουσία σου στο δάσος των ευχών από το θρόισμα των φύλλων ,των δέντρων. Στο νερόμυλο θα είσαι πάντα ευπρόσδεκτος ,το βιβλίο των ευχών πάνω στην τράπεζα των νεράιδων περιμένει και δικά σου χρώματα. Χαίρομαι που σου άρεσε το συγκεκριμένο περιστατικό που ανάφερα σε ένα σχόλιο. Καλό ,ή κακό ο σιδεράς εκφράζεται πάντα με τις εμπειρίες και τα πιστεύω του ,όταν νιώσει μια πονεμένη ψυχή .Όπως όλοι άλλωστε.
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και πραγματικά κανείς απίθανη δουλειά στο ιστιοχώρο σου. Θα κρατήσω αυτό που μου έγραψες , “..Και όλη η ζωή πίνακας, και ‘μεις πινελιά παράταιρη...”

Sideras είπε...

@dromaki
Δρομάκι μου βράχο με αποκαλείς ,μακάρι αλήθεια να ήμουν , αν και το όνομα μου Κωνσταντίνος ,σημαίνει αυτός που είναι ατάραχος σαν βράχος. «…. με τη γόησσα γαλήνη…» Α μου άρεσε αυτό ,που είναι φέρτε μου την τώρα να την βάλω κάτω…. αυτή την γόησσα.
Δεν γαληνεύουν οι ψυχές. Εσύ το καταλαβαίνεις αυτό που λέω και το ξέρεις . Παρά μόνο πικρά σε ποτίζει αυτή η γαληνή ,η σιωπή. Τουλάχιστο ο βράχος δεν βαριέται.
Όμορφο το ποιηματάκι σχόλιο που μου έγραψες.
Καλημέρα πρώτη σου!!

neni είπε...

Μια καλημέρα αφήνω εδώ για σένα!
Καλημέρα σιδερά μου!

Sideras είπε...

@neni
Καλημέρα Νένι μου, με χαλκό και μαντέμι να είναι η μέρα σου.

eva είπε...

Όποιος πόνο δεν έχει νιώσει
κι από του έρωτα τ' αδράχτι κεντριστεί,
όποιος δεν έχει ματώσει,
δεν έχει πληγωθεί

ή δεν έχει αγαπήσει
ή δεν έχει αγαπηθεί.

Καλή σου μέρα, ήρθα για λίγο, αύριο θα φύγω, σύντομα θα ξανάρθω.

Να περνάς καλά :)

ζαφορα είπε...

Αν η θάλασσα με μύρια μάγια μαγεύει
αλίμονο στου έρωτα τα δίχτυα
αν μπλεχτείς.
Θαλασσινά κοράλλια, στολίδια αγάπης
μα και ερώτων ξελογιάσματα.
Αν ο βράχος σε κρατήσει,
θα μπορέσεις να σωθείς
από την δίνη των φιλιών;
Αν πάλι γλιστρήσεις
και παρασυρθείς...
κάπου θα βρεις
το λιμάνι των ονείρων σου.

Την αγάπη μου.
Πολύ όμορφο...!

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

φουρτούνα ο έρωτας,
μανιασμένα σε παρασέρνει,
βότσαλο εσύ που σε λαξεύει και γίνεσαι όλο πιο λείος, αυτή είναι η απάντησή σου στις ρυτίδες της θάλασσας, γλιστρά το νερό πάνω σου και σε χαιδεύει, άλλοτε σε μαστιγώνει και άλλοτε σου σιγοτραγουδά... Και εσύ όλο και λειαίνεσαι..., για να αντικατοπτρίσεις το πέρασμά του!
Ακόμη και στην άμπωτη, η αλμύρα σου κάνει συντροφιά, και μένεις εκεί, καρτερικά να περιμένεις, την πρώτη στάλα της, να σε ξυπνήσει, να ξεπλύνει την βροχή που τίποτα δε σου θύμιζε από τη θάλασσα...
Υπέροχοι οι στίχοι σου, σιδερά μου, η καλλιτεχνική σου φυσιογνωμία, δε θα μπορούσε ποτέ να κρυφτεί, ακόμη κι αν κάποτε σου ερχόταν η επιθυμία να την καμουφλάρεις...
Καλό σου βράδυ!

Keep Dreaming είπε...

Poly omorfo, alla den einai kalo na ta dinoume ola. To nero tha mas xreiastei gia to telos etsi kai alliws. As einai
glyko toulaxiston ;)

neni είπε...

Αγαπημένε μου σιδερά αν βρεις λίγο ελεύθερο χρόνο σου όταν δεν είσαι απασχολημένος στο νερόμυλο σου έλα να περπατήσουμε αν μπορείς μαζί στο δρόμο μου..!Θέλω να μου αφήσεις την αποψή σου,έχουν αρχίσει να μου γίνονται απαραίτητες οι συμβουλές σου και οι σκέψεις σου..
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ.

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχώς που ο έρωτας δεν είναι παιδί της λογικής.

Καλημέρα καλοκαιρινή

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

αφυδατωμένες οι σκέψεις μου
μέρες τώρα
κι είναι το γλυκό νερό
που δεν σμίγει...
με τ'αλμυρά μου δάκρυα
κι είναι οι ανάσες μου κοφτές
που δεν βγάζουν...
μια πρόταση της προκοπής
προ...τού της κόψης του σπαθιού
-που εσύ σμιλεύεις-
προκό...ψανε κι οι στεναγμοί
-που εσύ κερνάς-
κι είναι ο βράχος σου πελώριος
και με φοβίζει...
πως μου ζητάς χωρίς σχοινί
να σε ανεβώ;

Σταλαγματιά είπε...

Είναι φορές που νιώθω την παλίρροια να με τυλίγει.
Η αλμύρα στο βλέμμα σου πώς με τρομάζει!!


Αν με αγαπούσες έστω για λίγο , αν με άκουγες και εσύ , όπως εγώ… Θα ήμασταν για πάντα μαζί.

Antoine είπε...

Πού πήγες τώρα "καλλιτεχνικέ σιδερά" μου που γνωριστήκαμε;;;

Καλά να περνάς!!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

ΣΚΈΨΕΙΣ
Μέσα στης σκέψης μου το μπερδεμένο το κουβάρι, θέλω να βρω την άκρη, να βρω το μονοπάτι που θα με βγάλει από το λαβύρινθο του μυαλού χωρίς ν’ αναγκαστώ με το Μινώταυρο του να παλέψω, τους φόβους μου να πολεμήσω..
Θέλω ν’ ανοίξω τη πόρτα και να βγω έχοντας την άκρη του κουβαριού στο χέρι, έτσι εύκολα κι απλά γιατί ..φοβάμαι να τολμήσω!
Μου λείπεις,.. είσαι δίπλα μου στο διπλανό το μαξιλάρι το κορμί σου ανασαίνει κι όμως… μου λείπεις !
Σου μιλώ με τη φωνή της σκέψης γιατί τα λόγια δεν βρίσκουνε το δρόμο για τα χείλη γιατί δεν το τολμώ κοιτώντας σε στα μάτια
να σου πω τα μυστικά που άθελα δικά σου δεν τα κάνω,
σου μιλώ για όσα της καρδιάς μου τα εσώψυχα σου κρύβω.. και φοβάμαι μήπως ακούσεις και ξαφνιαστείς που ενώ ήσουν στον ίδιο δρόμο μαζί μου σε μια στροφή…πήρες λάθος μονοπάτι..
Καλώς σε βρήκα φίλε, διακοπές τέλος!

Sideras είπε...

@ αχτίδα
Ήρθες !!! Ήρθες πίσω σ’εμάς .Αχτίδα δεν ξέρεις πόσο σε περίμενα! Ξεκουράστηκες ,καλά ,φαντάζομαι. Άτε κουβέντα ποιοτική και πάνω από όλα τα νέα σου! Πολύ ωραίο ποίημα – σχόλιο μου έκανες μόλις επανήλθες. Ε μα φορτίστηκε η μπαταρία θα μου πεις με εμπνεύσεις. Έπονται και καλλιτεχνήματα το ξερώ : ).Καλά αυτό το μύθο με τον λαβύρινθο έχει καιρό να τον θυμηθώ. Αγαπημένος μύθος με πολλά διδάγματα. Καλωσόρισες!!

Sideras είπε...

@Antoine
καλλιτεχνικός σιδεράς : )). Είχα μια μεγαλούτσικη ,σιδερένια δουλειά και έπρεπε να την παραδώσω .Οπόταν τα διαλύματα στον υπολογιστή μίκραιναν ,να μην πω τα εξαφάνισα τον τελευταίο καιρό. Αλλά τώρα που τελείωσε πίσω στους κανονικούς ρυθμούς μας. Ιδίως τώρα αγαπητέ φίλε που σε βρήκα και εσένα.

Sideras είπε...

@Anastasia
Αισθησιακή μου Αναστασία ,καλώς μου ξανάρθες. Το ξέρω ότι το δακρυσμένο βλέμμα μου σε τρομάζει ,μα είναι που δεν χορταίνω να σε κοιτώ ,δεν έχουν ξανά δει τα μάτια μου πιο όμορφο πλάσμα από εσένα ,τόσο πολύ ,που ορισμένες φορές δεν αντέχω την ομορφιά σου και δακρύζω από φόβο μην μου φύγεις.

Sideras είπε...

@η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα
Κοντέσα μου καλώς σε ξαναβρίσκω ,σε ευχαριστώ για το όμορφο σου ποίημα και ανταποδίδω.

Πες μου τραγούδι όμορφο
και ένα μυστικό
και δε θα πετρώσω πιότερο
μα άμμος θα γενώ

Sideras είπε...

@Freedula
Ευτυχώς δεν λέει τίποτα : )
Και όπως είπε και ο Henry Louis Menchen,
“Έρωτας είναι ο θρίαμβος της φαντασίας επί της νοημοσύνης.”

Sideras είπε...

@neni
Γλυκόπιοτη Νένη ,Πάντα μου άρεσε το περπάτημα με καλή παρέα και πόσο μάλλον σε ένα όμορφο χρωματόδρομο σαν τον δικό σου. Εγώ δεν θα σε αφήσω μόνη ,θα είμαι δίπλα σου να περπατώ. Και αν όχι ,θα σου φτιάξω σιδερένιο φυλαχτό να σε προστατεύει από τα κακά μάγια της μοναξιάς

Sideras είπε...

@ερΑσιτεχνης ανθρωπος
Ερασιτέχνισσα μου σας παραμέλησα λίγο. Νομίζω ακολούθησα την συμβουλή σου άθελα μου, με το νερό και αυτό είναι λιγάκι κακό. Αλλά επανήλθα και υπόσχομαι να περάσω να δω τα δικά σου όμορφα κοσμήματα σύντομα. Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, που μόνο από ένα δημιουργό σαν και εσένα είναι κόσμημα σπάνιο και ευγενικό.

Sideras είπε...

@ΚΟΚΚΙΝΗ ΟΜΠΡΕΛΑ
Καταρχήν σε ευχαριστώ που είσαι η μονή, που σε ένα άλλο σχόλιο σου ,για άλλη ανάρτηση μου ,αναγνώρισες , και είπες καλά λόγια ,για την Digital δουλειά μου ,στα Poster μου. Δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να σε ευχαριστήσω και σε ευχαριστώ εδώ. Από την άλλη είσαι αξιαγάπητη και τέτοιους ανθρώπους χρειάζομαι να επικοινωνώ. Σε ευχαριστώ για το σχόλιο ποίημα και ανταποδίδω και ‘γω,

“Ο βράχος μια μέρα θέλησε χρώμα της να γένει,
να τον φιλά σε όλο του το κορμί
και λένε άμα θάλασσα ερωτευτεί ,
την επιθυμία του βράχου εκτελεί
και από βράχο στιβαρό,
τον κάνει βότσαλο χρωματιστό”

athinovio είπε...

καλησπέρα σιδερά

χαζολογόντας σε ξανα-ανακαλύπτω και χαίρομαι για αυτό.

θα τα ξαναπούμε σύντομα

Sideras είπε...

@ζαφορα
Κυανόχρωμη μου ,σε ξανά βρίσκω να με τιμάς με την παρουσία σου. Πόσο όμορφα είναι τα δικά σου λόγια ,το δικό σου αξέχαστο πέρασμα. Να είσαι αλήθεια καλά. Και ακόμα ένα ποιηματάκι – στροφή και από εμένα για ανταπόδοση,

“Αν η γοργόνα ερωτευτεί θνητού άντρα τα μάτια ,
αλίμονο στην στεριανή που θα του πάρει δάκρυ.
Κατάρατα ρίχνει στην θάλασσα σαν την ‘ναι πλησιάσει,
της τάσσει σίγουρο πνιγμό ,στα βάθη παραμονεύει.
Τα μάτια της αχάριστης κολιέ θεν να τα κάνει,
γιατί τα μάτια που αγάπησε, εκείνην δεν αγαπούσαν”

Sideras είπε...

@evaggelia-p
Δίκιο έχεις ,
“ …ή δεν έχει αγαπήσει
ή δεν έχει αγαπηθεί...”
Και προσθέτω σ’ αυτό , “ή δεν αξίζει την αγάπη μας”.

Αγγέλων γλυκόφωνο μήνυμα. Εδώ θα είμαι από τους παράδεισους σου σαν έρθεις να σ’ ακούσω.

neni είπε...

Σ΄ευχαριστώ γλυκιέ μου Σιδερά..πόσο γαλήνη έχουνε τα λόγια σου..δεν φτάνουν πόσα πολλά ευχαριστώ για να γεμίσουν το νερόμυλό σου και πάντα θα σου στέλνω κι άλλα...

Yiota είπε...

η θάλασσα έχει την ηρεμία της,και την τρικυμία της ...αντε κάποτε και το τσουνάμι της :)
να ναι καλά ο βράχος που υπομένει τα άγρια και ήρεμα κύματα της!

φιλάκια

Sideras είπε...

neni
@Δροσοσταλένια Νένη, εσύ να σε καλά και εγώ σε ευχαριστώ για την όμορφη παρουσία σου.

Sideras είπε...

@Yiota Αυτό λέω και εγώ , να ναι καλά ο βράχος που υπομένει τα άγρια και ήρεμα κύματα της. Άμα δεν είναι καλά να δούμε τι θα γίνει. Κοσμοχαλασιά θα ρέει το δάκρυ της.

Sideras είπε...

@athinovio
Ε λοιπόν σε περιμένω καιρό τώρα ,τι κανείς βρε εσύ; Χαζολογάς; Πάλι θα πας διακοπές ;Καλά να μας κάνεις : )