Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2008

Αμφιτρίτη


Γεια χαρά, σε όλους . Ναι, το παράκανα πάλι, έλειψα πολύ ,αλλά βλέπετε έπρεπε να δουλέψω για λίγο εκτός του σιδηρουργείου μου. Παρόλα αυτά ,εκεί είχε κοντά θάλασσα και συνδύασα δουλειά με απογευματινές βουτιές και καλή παρέα . Υπέροχα όμως και τα βράδια κοντά στην παραλία ,με ιστορίες ,μουσική και φωτιά .


Φυσικά όταν επέστρεψα τα βρήκα όλα πολύ τακτοποιημένα στο σπίτι και για αυτό ευθύνεται μια πολύ καλή φίλη νεράιδα, που το ανέλαβε για όσο έλειπα .Το μόνο που μου κακοφάνηκε είναι ,με την δουλειά , τα σίδερα . Αλλά μου έλειψε ο νερόμυλος και ότι άλλο περιέχει .Τα κατοικίδια μου προπαντός ,αλλά και τα βιβλία μου και ένα από αυτά σίγουρα ,αν και διαφορετικό ,το βιβλίο των ευχών, με ’σας.


Το βιβλίο των ευχών παίρνει επιτελούς ξανά μπρος ,με πιο πολλούς μύθους ,πιο πολλές ζωγραφιές ,και πιο πολλές ευχές.


Πάμε λοιπόν! Μια και αλώνιζα στις παραλίες τον τελευταίο καιρό έτυχε να θαυμάσω όχι μόνο την ομορφιά της θάλασσας, αλλά και κάτι πανέμορφα πλάσματα ,όπως οι νεράιδες της θάλασσας. Θυμήθηκα λοιπόν που ζωγράφισα και ‘γω κάποιες, επηρεασμένος από τους μύθους που αναφέρονται και εξυμνούν την ομορφιά τους ,οι αρχαίοι Έλληνες, πρόγονοι μας ,ιστορικοί, ποιητές, ρήτορες ,γραφείς και ζωγράφοι.

Σας καταθέτω μια από τις δημιουργίες μου. Ο πίνακας στην φωτογραφία που βλέπετε πιο πάνω ονομάζετε, Αμφιτρίτη .Είναι από την σειρά Νηρηίδες ,που παρουσίασα σε ομαδική έκθεση στο Δημαρχείο της Αγίας Νάπας ,τον Μάιο του 2006 ,στην Κύπρο.


Έχει διαστάσεις 61 x 31cm και είναι φτιαγμένος ,με λαδομπογιά και σίδηρο .Ένα ημιπολύτιμο λίθο εν ονόματι Καρνεόλης ,που είναι δεμμένος σε λεπτομέρεια μεταλλικής φιγούρας ψαριού ,που έφτιαξα σαν γλυπτό .Η είδος της ζωγραφικής είναι συμβολική, όπως πάντα. Έχει πουληθεί ο συγκεκριμένος πίνακας σε ένα ζευγάρι μεσήλικων, μαζί με ακόμα ένα άλλο πίνακα από την ίδια σειρά .


Να πούμε και λίγα πράγματα για αυτή την νεράιδα της θάλασσας . Εάν στην ελληνική μυθολογία ,ο πατέρας των αρχαίων Ελλήνων θεών είχε διπλά του μια κακία και ζηλιάρα θεά ,για γυναίκα του, την Ήρα. Ο αδελφός του ο Ποσειδώνας είχε δίπλα του την Αμφιτρίτη, μια ευγενή θεότητα ,με απεριόριστη δύναμη ,που μόνο εκείνη ήξερε να ηρεμεί τον κυκλοθυμικό θεό της θάλασσας.

Οι Νηρηίδες αν και πανέμορφες ,χαριτωμένες θεές, ήταν σοφές ,δίκαιες ,ειρηνικές και ταπεινόφρον παρουσίες, σε όλους τους μύθους που αναφέρονται. Είναι ίσως οι μόνες στην ελληνική μυθολογία που δεν έβλαψαν ποτέ άνθρωπο ,όπως μας αναφέρει ο Ησίοδος. Αντίθετος προστάτευαν τους θνητούς και τους βοηθούσαν. Αλλά και πολλούς αδικημένους ήρωες και θεούς περιμάζεψαν και φρόντισαν στη θάλασσα .

Παρόλο που οι νεράιδες της θάλασσας ήταν θεότητες που

προυπήρχαν των θεών του Ολύμπου και είχαν πιο πολλή δύναμη από αυτούς ,δέχτηκαν την ηγεσία των θεών του Ολύμπου. Αν αντιστέκονταν και συμμαχούσαν με τους τιτάνες και δεν κρατούσαν ουδέτερη στάση ,γραφεί μια επιγραφή του Απολλόδωρου, το βασίλειο των θεών του Ολύμπου σίγουρα δεν θα βασίλευε ποτέ. Ταυτόχρονα όμως η θάλασσα επειδή θα χρησιμοποιείτο σαν πεδίο μάχης θα είχε υποστεί μεγάλη ζημιά . Η ίδια η γαία θα υπόφερε ,διότι αυτό θα έφερνε ανισορροπία και οι νηρηίδες, καθώς και ο πατέρας τους Νηρέας το ήξεραν πάρα πολύ καλά αυτό.

Η Αμφιτρίτη, όπως και οι άλλες νηρηίδες παρόλο που ήταν , συζύγοι και συνοδεία κάποιων θεών , αρνιόντουσαν να βρεθούνε στον Όλυμπο . Το βασίλειο και σπιτικό τους ήταν η θάλασσα και εκεί θα έμεναν να προστατεύουν την αγαπημένη τους θάλασσα ,αλλά και τους θνητούς .Κρατώντας έτσι την ισορροπία και ας τους κόστιζε αυτό από ότι βλέπουμε στις αρχαίες τραγωδίες .

Η Αμφιτρίτη ,όπως μας λέει ο Ησίοδος ,ήταν η προσωποποίηση της ηρεμίας της θάλασσας αλλά και της γυναικείας αφοσίωσης . Ήταν πάντοτε πιστή στον Ποσειδώνα , καθόλου ζηλιάρα και προπαντός καθόλου εκδικητική ,σε αντίθεση με εκείνων. Όπως όλες οι νηρηίδες, η Αμφιτρίτη εκτός από το να μεταμορφώνετε σε ότι ήθελε, είχε μια ξεχωριστή ικανότητα ,να είναι η ταχύτερη και από θεούς, μέσα στη θάλασσας .

Ο παρακάτω πολύ ωραίος μύθος ,αναφέρετε στην Αμφιτρίτη και είναι από το βιβλίο της Αλεξάνδρας Δέλτα-Παπαδοπούλου, “Μύθοι και θρύλοι δυο”

Στο βυθό του πελάγου είναι το παλάτι του Γέρου της θάλασσας, του Νηρέα. Μια σπηλιά πλατιά, φως γεμάτη, όπου τα πράσινα νερά πλένουν τους γυαλιστερούς τοίχους και κρύσταλλα πολύχρωμα αστράφτουν στα ψηλά δώματα. Φύκια, κοράλλια, λουλούδια της θάλασσας στολίζουν την είσοδο, πλέκονται γύρω στους βράχους, κάνουν πύλη βασιλικιά για τη φύλαξη του θησαυρού του Νηρέα. Γιατί μέσα εκεί κρύβονται θησαυροί αφάνταστοι. Άστρα, κοχύλια, κοράλλια, μαργαριτάρια σε σωρούς, ψάρια ολόχρυσα και φεγγερά. Μα πιο πολύτιμο απ` όλα οι πενήντα κόρες του.

Ορθός εμπρός στη σπηλιά του στέκεται ο Νηρέας. Στο ένα χέρι βαστά την τρίαινα και συλλογισμένα κοιτάζει απάνω, εκεί που ασπρίζουν και χτυπιούνται τα κύματα. Για μαλλιά έχει φύκια πράσινα και στα γένια του είναι κολλημένα βότσαλα με της ίριδας τα χρώματα. Καθώς κοιτάζει, καταλαγιάζουν σιγά-σιγά τα κύματα γαλήνη απλώνεται απάνω, όπως και στο βυθό της θάλασσας. Ο Νηρέας αφήνει τη σπηλιά του, υψώνεται, βγαίνει στην επιφάνεια και ρίχνει την ήρεμη ματιά του ολόγυρα στη γαλανή θάλασσα. Λαφρύ αεράκι σηκώνει τα φύκια από το μέτωπο του κι ο ήλιος ασημώνει τ` αλάτι στους ώμους του. Ο γέρο-Νηρέας χαμογελά αργά. Τούτη είναι η θάλασσα η δική του, η ήσυχη, η γαληνεμένη.

Ένα κυματάκι έρχεται και σπάζει στο πλατύ στήθος του θεού. Ένα γέλιο ακούγεται, άλλο απαντάει. Κύματα παιχνιδιάρικα ρίχνουν τον αφρό τους. Όλη η θάλασσα ζωντανεύει. Εδώ ένας ώμος ασπρίζει και χάνεται πάλι. Εκεί δυο χείλια πετούν ένα γέλιο πριν τα ξανασκεπάσει το κύμα. Αλλού ένα κεφαλάκι ξεπροβάλλει και προτού ξαναβυθιστεί τινάζει, διαμάντια στον ήλιο, το νερό από ολόχρυσα μαλλιά. Είναι οι Νηρηίδες, οι γοργοκίνητες. Βυθίζονται, ξαναβγαίνουν, σηκώνουν τα χέρια τους στον ήλιο και πάλι ρίχνονται γελώντας στα κύματα. Πιάνονται από τα χέρια και, αλυσίδα μακριά, σχίζουν τα γαλανά νερά γυρεύοντας κάποιο ακρογιάλι. Τις οδηγεί η Αμφιτρίτη που όρθια γλιστρά μέσα στον ήρεμο καθρέφτη. Πέρα στον ορίζοντα αστράφτουν της Νάξου τα περιγιάλια και το αεράκι φέρνει τη μυρουδιά των λουλουδιών της.

Σπάζει η αλυσίδα και σα δελφίνια ρίχνονται οι Νηρηίδες ποια θα πρωτοπιάσει τη στεριά. Πάλι πρώτη την πατά η Αμφιτρίτη, ενώ πίσω της, γελώντας και φωνάζοντας, πέφτουν μια-μια στην άμμο οι αδελφές της.

Στην όμορφη αυτή γη ξαναρχίζουν το χορό τους. Σαν τα κύματα που μόλις άφησαν, γέρνουν, γλιστρούν, λυγίζουν; ανάλαφρες, κι ανάμεσα τους, ξεχωριστή πάντα, η Αμφιτρίτη.

Μα ξαφνικά το τραγούδι κόβεται, φωνές τρόμου ξεσπούν και ο κύκλος σκορπάει απότομα. Βλέπει η Αμφιτρίτη κάποιον να ορμά κατ` επάνω της κι αλαφιασμένη ξαναρίχνεται στη θάλασσα. Πίσω της νιώθει τον άλλον να βουτά κι αυτός στα βαθιά. Απλώνει κιόλας να την πιάσει! Σαν το χέλι του ξεγλιστρά και με τον πανικό στην καρδιά φεύγει, πότε σύρριζα στο βυθό, πότε ψηλά κοντά στα κύματα που αφρίζουν, πότε ανάμεσα στα πυκνά κινούμενα φύκια.

-Βοηθήστε με..., παρακαλούν τα χείλια της τον κόσμο το θαλασσινό, που από μικρή την προστάτευε και τη φύλαγε με τόση αγάπη. Μα, αντίς βοήθεια, καταλαβαίνει πως και αυτός σύμμαχος του διώχτη της γίνεται. Τα φυτά τεντώνουν τα κλαριά τους να της κλείσουν το δρόμο, όστρακα μεγάλα ανοιγοκλείνουν απειλητικά στο πέρασμα της. Ψάρια άπειρα μαζεύονται πηχτά μπροστά της. Ένα χταπόδι απλώνει τα πλοκάμια του να την αρπάξει... Γρήγορη σαν αχτίδα πετάγεται ολόισα στην επιφάνεια.

Όμως και τα κύματα σηκώνονται βουνά γύρω της. Ρίχνονται πάνω της βροντώντας. Η Νηρηίδα βουτά πάλι στα βαθιά.

Πολλή ώρα βάσταξε το άγριο αυτό κυνηγητό.

Η Αμφιτρίτη μόνο τον πανικό της ακούει και σχίζει τη θάλασσα πιο γρήγορη κι απ` το φως.

Καμιά φορά αρχίζουν να γαληνεύουν τα κύματα, ο βυθός μερεύει, αδειάζει η θάλασσα από εχθρούς. Η Αμφιτρίτη βλέπει, κοντά πολύ, μιαν άγνωστη ακρογιαλιά. Με κόπο κολυμπά για να τη φτάσει. Στην ξένη αυτή γη, πέφτει αποκαμωμένη. Η καρδιά της ακόμα χτυπά σκεπαρνιές. Γύρω της όλα σωπάσανε. Ακουμπά το κεφάλι στην άμμο. Κλείνει τα μάτια να ξεχάσει...

Εκεί ακούει μια βουή μακρινή, σα βροντή που κυλά πολύ ψηλά, στα σύννεφα και ξεχω­ρίζει τ` όνομά της.

-Αμφιτρίτη... Αμφιτρίτη...

Ανασηκώνεται και κοιτάζει ολόγυρα. Μα­κριά, σε ένα βράχο μισοκρυμμένο από την καταχνιά και τα σύννεφα, μαντεύει ένα γίγαντα ασάλευτο.

-Αμφιτρίτη, κυλά πάλι η φωνή. Πως ήρθες εδώ, στην Άκρη της Γης;

-Που με ξέρεις; ρωτά σιγά η Νηρηίδα.

-Σε ξέρω, όπως γνωρίζω όλη τη θάλασσα, κάθε της πέτρα, κάθε της ψάρι... Εδώ στην απέραντη μοναξιά μου, αφήνω τα μάτια μου να βουτούν ως τα βάθη της παλιάς μου πατρίδας. Εκεί σε γνώρισα και σένα, από χρόνια... Εκεί σε είδα και τώρα που έφευγες κυνηγημένη, γεμάτη φρίκη... Γιατί τρέμεις, Αμφιτρίτη; Γιατί δε γυρίζεις να δεις ποιος είναι ο διώχτης σου; Δεν το κατάλαβες πως η θάλασσα όλη το θεό της βοηθούσε, όταν γύρευε να σε πιάσει;

Δεν κατάλαβες πως ο Ποσειδώνας, ο άρχοντας όλης της θάλασσας, σ` αγάπησε και σε θέλει βασίλισσά του, στο πλευρό του; Στον ιριδόχρωμο θρόνο του σε περιμένει, σκυθρωπός, μονάχος. Εκεί είναι η μοίρα σου, κοντά του να καθίσεις. Κι ας ήλθες ως εδώ, στην Άκρη της Γης, για να ξεφύγεις. Εδώ, όπου η δική μου μοίρα μ` έχει τάξει για αιώνες και πάλι αιώνες να σηκώνω τον ουρανό στους ώμους μου...

Με δέος ρωτά πάλι ή Αμφιτρίτη.

-Ποιος είσαι;

-Είμαι ο Άτλαντας, ο γιος του Ιαπετού και της Κλιμένης, ο Τιτάνας…

Ένας φλοίσβος ακούγεται. Γυρίζει η Αμφιτρίτη και βλέπει τη θάλασσα αλλαγμένη... Κάθε κύμα φέρνει κι ένα λουλούδι, κάθε σταγόνα αστράφτει χίλια χρώματα. Δελφίνια πηδούν και οι γλιστερές τους πλάτες γυαλίζουν παιχνιδιάρικα στο γαλάζιο νερό.

-Σε καλεί ο βασιλιάς σου, βροντά πάλι μακρινή η φωνή του Άτλαντα. Πήγαινε, Νηρηίδα, στην ευτυχία που σε περιμένει. Η θάλασσα όλη στολίστηκε να σε δεχτεί...

Και η Αμφιτρίτη αφήνει τα κύματα να την αγκαλιάσουν, τα δελφίνια να την σηκώσουν και μέσα από τη μυρωμένη θάλασσα να την πάνε στο παλάτι του Ποσειδώνα.

Γύρω της τραγουδούν τα νερά, φτερουγίζουν οι γλάροι και ότι ζει μέσα ή ολόγυρα στο γιαλό, έρχεται να προσκυνήσει τη φωτεινή βασίλισσα της θάλασσας, την Αμφιτρίτη.


61 σχόλια:

Yiota είπε...

καλωσόρισες σιδερά!!

σε πεθυμήσαμε πολύ και μας έλειψες με τις ιστορίες σου. Όμορφες οι ζωγραφιές σου με την Αμφιτρίτη. Χαίρομαι που είχα την τιμή να δω τους πίνακες από κοντά στην έκθεση σου. Και οι υπόλοιπες Νηρηίδες ήταν τέλειες, όπως επίσης και οι γοργόνες οου. Δεν ξέρω γιατί αλλά μου άρεσε πολύ ο μύθος που μας έβαλες σήμερα. Για την ακρίβεια, είναι το όνειρο κάθε γυναίκας, να νιώθει βασίλισσα. Και αυτός ο Ποσειδώνας είναι ένας τζέτζελμαν! :)

φιλάκια

Antoine είπε...

Welcome back!

Όμορφη η Αμφιτρίτη σου και εξίσου εντυπωσιακό τα στοιχεία που παραθέτεις! Να φανταστώ ότι τα τρία έργα που βλέπουμε στη φωτογραφία να είναι στη σειρά ανήκουν σε σένα...

Υ.Γ. Μου αρέσει πολύ που υπογράφεις με το μικρό σου!

Sideras είπε...

Γιωτουλίνι ,και εμείς σε πεθυμήσαμε στην μπλοκόσφαιρα! Πότε θα κανείς καμιά καινούργια καταχώρηση ;Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια για τα έργα μου. Είναι αμοιβαία και για τους δικούς σου απίθανους, αλήθεια, πίνακες που εκθέσεις και εσύ στην ομαδική εκείνη έκθεση .Ήταν πολύ καλή η συνεργασία μαζί σου και με τους άλλους καλλιτέχνες ,γι΄ αυτό πιστεύω είχαμε και αυτά τα γενικά πολύ καλά αποτελέσματα. Δεν ξέρω για τον Πωσηδόνα πόσο τζέντλεμαν ήταν. Αλλά άμα υπάρχουν τέτοιες γυναίκες που εμπιστεύονται τους άντρες τους και τους είναι και αυτές πιστές ,εννοείτε ότι τους αξίζει όχι βασίλισσες να τις έχουν ,αλλά να τις λατρεύουν σαν θεές.

Sideras είπε...

@Antoine
Μικρέ Πάνα καλώς σε ξανά βρίσκω .Να μην υποθέσεις , δικά μου είναι και όχι μόνο. Αν οι νηριήδες στην μυθολογία ήταν 50 , προσωπικά ,ζωγράφισα τις 30.Ναι ,σαν εργοστάσιο παραγωγής πινάκων θα με φανταστείς : ))) .Αλλά όπως το είπες έτσι είναι ,χρειάστηκε για κάθε μια να κάνω μια μικρή ερευνά για τους μύθους που γραφτήκαν για την κάθε μια ,σε συνδυασμό βέβαια με θεωρίες συμβόλων και κρυστάλλων.
Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και ναι το μικρό μου όνομα χρησιμοποιώ : )

LAMBROS είπε...

Καλημέρα φίλε μου Σιδερά και από εδώ !
Καλώς όρισες και καλό χειμώνα να έχουμε ...
Για άλλη μια φορά εντυπωσίασες και με τις δημιουργίες σου (καταπληκτικές) αλλά και με τον τρόπο που τις συνοδεύεις (μύθοι, παραμύθια κλπ) !!!
Σου αξίζουν συγχαρητήρια ...
Λάμπρος

BUTTERFLY είπε...

Καλωσορισες! Μου ελειψε πολυ το γραψιμο σου!
Ο πινακας ειναι τελειος, τελικα εισαι καλλιτεχνης πραγματικος!
Ο μυθος της ομορφης Αμφιτριτης, δοσμενος τοσο ομορφα και τοσο διδακτικα...Η αγαπη δεν επιβαλλεται, οταν παει να επιβληθει χανεται, σκιαζεται, δεν επιβιωνει μεσα απο κυνηγητο και φοβο. Μονο οταν χαριστει απλοχερα κι ελευθερα, χωρις να ζηταει ανταλλαγματα, μπορει να ανθισει, να βγαλει τους καρπους κι ολη την ευωδια της, να σκορπισει την ευτυχια και τα χρωματα!

ζαφορα είπε...

Επιτέλους βρήκες το δρόμο
της επιστροφής.
Άντε συχωρεμένος μια και ήταν
για δουλειά και βουτιές.
Ήρθες όμως με παρέα από ότι βλέπω
και όμορφη παρέα εξωτική.
Πάντα εμπνέεσαι από κάποιο μύθο
και αυτό μου αρέσει .
Κάτι έχω να σου δείξω κι εγώ από
μια πρόσφατη δουλειά μου.
Σε περιμένω λοιπόν
στη γειτονιά μου.

Φιλιά πολλά αναδρομικά.

eirini είπε...

Καλώς όρισες σιδερά! Όμορφη η ιστορία της Αμφιτρίτης αλλά ακόμα πιο εντυπωσιακή η ζωγραφιά σου! Καλό φθινόπωρο να έχουμε!

Sideras είπε...

Φίλε ψαρά, τι γίνεται; Άκουσα ότι σας κάνει κρύες νύχτες εκεί που βρίσκεσαι. Εδώ τι να πεις, καλό χειμώνα ,ή καλύτερα ,καλή συνεχεία του καλοκαιριού. Κατά που μας βλέπω θα πάθουμε όλοι αφυδάτωση δεν την γλυτώνουμε εδώ.
Ευχαριστώ φίλε για τα καλά λόγια και για την συνταγή .Και επειδή ξέρω ότι όλο και κάποια κατάδυση έκανες, καλά εσύ δεν ειδές καμιά γοργόνα; Τέλος πάντων, μάλλον θα σε φοβούνται μην τις μαγειρέψεις και αυτές : ))).

Sideras είπε...

@eirini
Ξανθούλα , έχω την εντύπωση ότι χθες μαζί με άλλα ονόματα αρετών , ήταν η ονομαστική γιορτή σου ,χρονιά σου πολλά και ότι επιθυμείς. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια . Από το στόμα σου και στου Θεού το αυτί. Να είναι φθινόπωρο καλό, με πολλά πρωτοβρόχια.

Sideras είπε...

@ζαφορα
Κυανόχρωμη μου θαυμάσια η δουλειά σου. Πολύ ωραίες οι αφίσες σου αλήθεια. Τελικά βρήκα το δρόμο της επιστροφής, είδες : )))). Μην με κατσαδιάζεις δεν πήγα για διασκέδαση το είπαμε αυτό. Απλά προέκυψε και αυτή . Είμαι άνθρωπος που μένει σε βουνό ,λογικό είναι να με μαγέψει η θάλασσα.
Όπως και να έχει , καλώς σε βρήκα και σε περιμένω ξανά στο νερόμυλο.

Σταλαγματιά είπε...

Καλώς ήρθες πάλι!!
Μου έλειψαν οι μύθοι σου,
Η πραγματικότητα με κούρασε και με το άρωμα
Εκείνου του τριαντάφυλλου που λάτρεψα πέρασα να
Ζήσω έναν ακόμα μύθο σου!!!

Πολλά τριανταφυλλένια φιλιά

Sideras είπε...

@BUTTERFLY
Πεταλλουδένια και εμένα μου έλειψες πολύ. Η αγάπη δεν επιβάλλεται, αυτό πες το ξανά. Το υποστηρίζω και ‘γω ακράδαντα .Και επειδή υπάρχει και ένα αποσπάσιμα που δεν ανάφερα στο μύθο που λέει ότι το δελφίνι είδε λυπημένο τον μυθικό θεό της θάλασσας και του υποσχέθηκε πως θα ψάξει να την βρει και να του την φέρει. Στον συγκεκριμένο μύθο φάνηκε πολύ τυχερός ο Ποσυδώνας γιατί αν δεν ήταν το δελφίνι ,να την ανακαλύψει και να την πείσει ,με τα τσαλίμια του ,να μπει στην θάλασσα και να την οδηγήσει σε εκείνο. Ποτέ δεν θα γινόταν σύζυγος του η Αμφιτρίτη. Και κάτι ακόμα εδώ ισχύει αυτό που λέμε, για να είναι κάτι δικό σου για πάντα πρέπει να το αφήσεις ελεύθερο και αν επιστρέψει σε εσένα θεληματικά τότε αυτό το άτομο θα πει ότι σ’ αγαπά ,σε χρειάζεται και θα είναι δίπλα σου για πάντα. Ναι η αγάπη δεν σκλαβώνει ,ούτε αρπάζει ,αλλά απελευθερώνει.
Όπως και να έχει χάρηκα που σε ξανά αντάμωσα και σε ευχαριστώ και καλό ταξίδι να έχεις.

Sideras είπε...

@Anastasia
Αισθησιακή μου Αναστασία ,έχεις πολλή τρυφερότητα και ευαισθησία και αυτό και αν το πεθυμάς σε ένα άνθρωπο .

Kaveiros είπε...

Καλώς όρισες!:) Με μια όμορφη ιστορία:)

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

καλωσορισες και παλι σιδερα!
περιμενα καιρο να δω μια αναρτηση σου και με μεγαλη χαρα ειδα οτι οχι μονο εκανες αναρτηση αλλα ειναι και αφιερωμενοι στις νεραιδες!
η πιο ομορφη επιστροφη!
η ιστορια σου μου αρεσε και παρα πολυ μου αρεσαν τα εργα σου...εχεις ταλεντο!
χαιρομαι που εισαι ξανα κοντα μας!
απο μενα νεραιδενια φιλια!

Ελευθερία Αραβανή είπε...

ωραία τέχνη, ωραία λόγια....συγχαρητήρια...
μια ευχή:να συνεχίσεις!

lena_zip είπε...

Καλώς ήρθες σιδερά μας. Από τους τελευταίους γύρισες πίσω!

Αν και δεν ταιριάζω πολύ με τη θάλασσα, η ιστορία της Αμφιτρίτης μου άρεσε πολύ. Είχε μαγεία αν και διαφωνώ με το να ακολουθούμε τυφλά τις επιθυμίες ενός άντρα ή μιας γυναίκας. Ωστόσο η Αμφιτρίτη είχε να κάνει με Θεό. Και ποιος πάει κόντρα στο Θεό!

Σε φιλώ και περιμένω και άλλες ιστορίες σου.

Sideras είπε...

Καλώς τον λεβέντη τον οδοντίατρο! Ευχάριστο φίλε να είσαι καλά.

Sideras είπε...

@ΝΑΪΑΔΑ
Μονό μια νεράιδα θα μου έκανε την καλύτερη υποδοχή. Αχ ,εσείς οι νεράιδες με τα φιλιά σας. Να είσαι καλά όνειρο μαγεμένη .

Sideras είπε...

@lena_zip
Πώς να ταιριάξει μια κούκλα σαν και εσένα. Εσύ είσαι για βιτρίνα ,που λέει και ο Ρακιτζής. Και το βασίλειο σου από τα πιο όμορφα επίσης. Υποστηρίζω αυτό που λες ,προσωπικά και θαυμάζω τις γυναίκες με χαρακτήρα και ήθος .Όσο για την Αμφιτρίτη, ο μύθος λέει ακριβώς ότι δεν τον ακολούθησε τυφλά. Όπως είπαμε αν δεν ήταν το δελφίνι . Απ’ την άλλη ,εμ τι νόμισες ο Ποσειδώνας διοικούσε την θάλασσα; Όχι βέβαια. Ο Ποσειδώνας ασχολιών με τις ερωτοδουλειές του ,τις εκδικήσεις και τους θυμούς του. Η Αμφιτρίτη όμως φρόντιζε και για την επιβίωση , ύπαρξη και του πιο μικροσκοπικού πλάσματος της θάλασσας. Αυτό μας λέει και ο Απολλόδωρος στις πήλινες επιγραφές του .

Sideras είπε...

@Ελευθερία Αραβανή
Μόλις έχω επιστρέψει απο τον ιστιοχώρο σου. Μένω έκπληκτος από την απλοχεριά σου πραγματικά. Έχεις ένα πολύ ωραίο μπλοκ ,με πολύτιμες ψυχογνώσεις . Όπως κατάλαβες ,όπως και εσύ , έχω και ’ γω εστιάσει όσο μπορώ και με όσο χρόνο έχω, στο να βοηθάω τους συνανθρώπους μας. Η έκτη αίσθηση μπορεί να μην είναι αυτή που οι περισσότεροι πιστεύουν ,μπορεί να είναι κάτι σαν εμπάθεια.
Όπως και να έχει ,το βιβλίο των ευχών χιάζεται και μια θεραπεύτρια της ψυχής .Γι’ αυτό σου φτιάχνω σιδερένιο προστατευτικό κόσμημα ,να σε καλοδεχτεί ο νεραιδοκοσμος. Δες στα δεξιά του μπλοκ είσαι ένας ευχογραφέας τώρα . Καλωσόρισες στην παρέα του βιβλίου των ευχών.

lena_zip είπε...

Και πάλι δε νομίζω ότι με χαρακρητίζει η βιτρίνα. Με έβαλες σε σκέψεις για να βρω γιατί τελικά διάλεξα αυτή την εικόνα (της κούκλας). Δεν είμαι καθόλου έτσι στη ζωή μου. Θα το σκεφτώ και αν βρω απάντηση θα έρθω να σε βρω να τα πούμε. Πέρα από όλα αυτά, όσο αφορά στα στοιχεία της φύσης νομίζω ότι ένα ορεινό σκηνικό μου ταιριάζει απόλυτα. Ειδικά αν περνάει και ποτάμι από δίπλα! Μεγάλη κουβέντα πάω να ανοίξω οπότε βάζω εδώ μια τελεία. Καλή σου μέρα.

Ερατώ είπε...

Καλώς ήρθες Σιδερά!
Καλό φθινόπωρο!
Ωραία η Αμφιτρίτη!
Καλή συνέχεια!

Sideras είπε...

@lena_zip
Για μένα θα είσαι κούκλα !Μπορεί να μην σε έχω δει ,αλλά από αυτά που διαβάζω και βλέπω από εσένα σίγουρα σου ταιριάζει αυτή η φωτογραφία και καλά έκανες και την έβαλες για προφίλ σου.

Μιλώ για μια βιτρίνα γεμάτη παιχνίδια. Παιχνίδια που θα πάρουν αγάπη από παιδιά. Όσο για την φύση ,μπορεί εδώ που μένω να μην υπάρχει ποτάμι ,αλλά καταρράχτης σίγουρα υπάρχει και δάσος. Οπόταν είσαι ευπρόσδεκτη όπως και όλοι οι ευχογραφείς, τα είπαμε αυτά. Ήδη κάποιοι μπλόκερς ,φίλοι ,ήρθανε και περάσαμε θαυμάσια .

Όπως και να έχει, έμαθα ότι πηγές διακοπές στην όμορφη Νάξο .Και ξέρεις τι λέει ο μύθος ,ότι εκεί στις παραλίες της οι θαλασσιές νεράιδες χόρευαν και τραγουδούσαν ,εκεί πρωτοσυνάντησε και ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα ο Ποσειδώνας την Αμφιτρίτη.

Να μην βάζεις τελεία ,η άποψη σου είναι δεκτή και να την εκφράζεις εκεί που θες. Καλή μέρα να έχεις .

Sideras είπε...

@Ερατώ
Τριανταφυλλένια μου μούσα καλώς σε βρήκα .Είναι ευχάριστο να τα ξανά λέμε. Η συνεχεία θα είναι καλή σίγουρα με υποστηριχτές εσάς τους αγαπημένους μου φίλους.
Πρώτη καλή μέρα σου.

Μαργαρίτα είπε...

Καλώς ήρθες και πάλι
καλέ μου Σιδερά...
μ' έναν ακόμη από τους
μοναδικούς σου μύθους!!!
Και οι πίνακες όμορφοι πολύ!

Εύχομαι οι νεράιδες να σε
προσέχουν και να σου δίνουν
όμορφες εμπεύσεις!! :)

Καλό Σ/Κ ***

Χριστίνα είπε...

Σιδερά μου, σε πεθύμησα...πολλές φορές περνούσα να δω αν γύρισες...πόσο ωραίο ήταν το αφιέρωμά σου στις νεράιδες...πόσο ωραίοι και οι πίνακές σου...
Τελικά ο Θεός υπήρξε πολύ γενναιόδωρος μαζί σου...
Καλό Φθινόπωρο...

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Επιτέλους φίλε μου νόμιζα οτι σε φυλάκισε καμμιά θεά του Ολύμπου γιατί σ' αγάπησε και θ'ελησε να σε κρατήσει για πάντα κοντά της.Καλό Σαββατοκύριακο.

roadartist είπε...

Καλώς επέστρεψες με αρκετη αλμυρα σιδερα!!
Τη καλησπερα μου, καλο φθινοπωρο.. απο τη βροχερη αθηνα.. :)

Sideras είπε...

@roadartist
Καλώς σε βρήκα ,ε από χθες άρχισε και εμάς να μαζεύει πολύ λίγα σύννεφα. Σκέψου να μην ήμουν σε βουνό. Θα έπρεπε να έπαιρνα μαζί μου ομπρελά ,για τον ήλιο εννοείτε : ))). Καλό φθινόπωρο και σε εσένα δρομοκαλλιτέχνιδα μου.

Sideras είπε...

@αχτίδα
Η αλήθεια να λέγεται μπορεί να δούλεβα ,μα τα βράδια για όσο έμεινα , μια θεά με μάγεψε με την ομορφιά της . Θεά της θάλασσας όμως είναι. Δυστυχώς το φθινόπωρο και η βουνίσια παγωνιά τις απωθά και φεύγουν για άλλα μέρη ,πιο ζεστά. Έτσι είναι αυτές οι θεές, όσο είναι νέες και όμορφες, ταξιδεύουν σαν αποδημητικές πεταλούδες….
Όπως και να έχει φωτεινοχαμόγελη μου καλός σε ξανά αντάμωσα.

Sideras είπε...

@christina,
Μεγάλη η χάρη Του , ναι , πολύ γενναιόδωρος μαζί μου, αν εννοείς ,ταλέντο και εξωτερική ομορφιά. Βασικά δούλεβα στην κατασκευή ενός ιχθυοτροφείου και ήταν δύσκολο να σκεφτώ την μπλοκόπαρεα μου. Εξάλλου το είπαμε, τα βράδια η θάλασσα με τις αιθέριες παρουσίες της με μάγεψε.

Εγώ να δεις ποσό πεθύμησα τις αγγελικές σου κουβέντες λευκόφτερη μου. Καλησπέρα σου

Unknown είπε...

καλώς μας ήρθες ξανά για να μπορώ να έρχομαι να ξαποσταίνω κοντά σου. στις ζωγραφιές, τις σκέψεις και τον νερόμυλό σου. έχω ζωγραφίσει κι εγώ τις νεράιδές μου και είναι φορές που τις ξεκρεμάω, τις ανακατεύω, τις αγγίζω και τις αφήνω να μου πουν όσα βλέπουν τις στιγμές που λείπω...

είναι όμορφο να μπορείς να επικοινωνείς με τις αισθήσεις...

φιλιά βρόχινα...

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Άργησες μα άξιζε! Τι υπέροχα πράγματα έφτιαξες πάλι!!! Αλλά έχω παραπονάκι, όλο για εκθέσεις κούω κι εμάς δεν μας λες να ρθουμε να δουμε τα εργα σου απο κοντά. Που ξέρεις μπορεί να ρθούμε στα αλήθεια!!! Μην ξαναλείψεις τόσο, μας στερείς τους μύθους!

ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ είπε...

καλώς ήρθες.
μας έλειψες
Πολύ όμορφος ο πίνακας σου και οι πληροφορίες που δίνεις.
Σου αξίζουν συγχαρητήρια

Ανώνυμος είπε...

Είχα ακούσει κι εγώ κάποτε για μια αλλόκοτη ιστορία, που γεννήθηκε απ τις σκέψεις ενός παραμυθά.
Μίλαγε για τότε, που ο κόσμος μόλις είχε πρωτογεννηθεί,προτού κάν ακόμα, κυριαρχήσει η νόηση και δημιουργήσεί την περιέργεια και έτσι κι αυτός όπως όλα όσα βρίσκονται ακόμα στο Άνθος της Ύπαρξής τους,ήταν τόσο Αγνός και Ασπιλος,όπως και τα Πλάσματα που τον κατοικούσαν. Τα πάντα λειτουργούσαν με βάση το Ένστικτο
και την Αίσθηση!!
Λένε λοιπόν, πως στα βάθη των τότε ωκεανών, ζούσε ένα υπέροχο ψάρι, που είχε πάνω του όλα τα χρώματα του Κόσμου και πως στην μακριά του ουρά κατοικούσαν τα Αστρα του Ουρανου και από τα μάτια του έρεαν,
διαμάντια και πολύτιμοι λίθοι!
Οι τότε άνθρωποι, λατρευαν αυτό το εξαίρετο δημιούργημα σαν θεό τους και εκείνο για να τους δείξει την αγάπη του, τους κουβαλούσε στη χρωμάτινη ράχη του, ταξιδεύοντας τους σε όλες τις τότε θάλασσες!
'Ομως ήρθε το αναπόφευκτο!
Οι άνθρωποι, έπαψαν να λειτουργουν
μοναχά με το ένστικτο και περίεργα συναισθήματα, άρχισαν να τους κυριέυουν. Ενα απ αυτα, ήταν η Απληστία.Κυνήγησαν το ψάρι με μανία
για να κλέψουν τους πολύτιμους λίθους του και έτσι ο θεός τους, έγινε θύμα τους!Το έπιασαν στα χοντρά τους δύχτια, του πήραν τα μάτια του, όπου έρεαν διαμάντια κι άλλοι πολύτιμοι λίθοι, το έγδαραν για να κάνουν φορεσιές το χρωμάτινο,
γεμάτο άστρα, δέρμα του, ώσπου στο τέλος δεν θύμιζε τίποτα πια,απ την αρχέγονη πρωταρχική ομορφιά του.
Οι θάλασσες και οι Ωκεανόί, θύμωσαν
πολύ με την άσλαχνη κίνηση των ανθρώπων και τους αναρούφησαν στα σπλάχνα τους,είχε μιλήσει το Εμφυτο!Κανείς δε γλίτωνε απ αυτο.
Οι πολύτιμοι λίθοι και τα διαμάντια
σκόρπισαν στα βάθη τους, μέχρι που ξεβράστηκαν στις Όχθες της Ζωής και τότε μέσα απ την παχιά άμμο, γεννήθηκαν οι πρώτες Γυναίκες, απόγονοι του ιερου ψαριού κι έτσι μισές γυνάικες - μισές ψάρι,πέρασαν
στην Αιωνιότητα,Ελεύθερες σαν τη θάλασσα,Ανέγγιχτες απ το Χρόνο,οι
Νεράιδες των Θαλασσών!!!!

Natalia είπε...

ωραία η Αμφιτρίτη σου σιδερά... και σαν να τη βλέπω ζωντανή στις θάλασσες, μέσα από το βιβλίο των ευχών σου

καλησπέρα

Fegia είπε...

Καλώς επανήλθες φίλε.
Αν κρίνω από το μέγεθος και την ποιότητα της ανάρτησης, φαίνεται ότι φόρτισες αρκετά τις μπαταρίες....

Καλή, δημιουργική συνέχεια!

Theogr ο κηπουρός είπε...

Καλησπέρα και καλό Σ/Κ. Χαθήκαμε, ακόμα παλεύω με τις συνδέσεις, που θα πάει θα ξανάρθουμε στα ίσα μας.

Alkmini είπε...

καλως μας ματαξαναρθες
κωνσταντινε σιδερα
ομορφη η Αμφιτριτη αλλα και η κορνεολη λατρεμενος ημιπολυτιμος!
πολυ καλα τα στοιχεια που μας δινεις
καλη σου μερα.

lena_zip είπε...

Η οπτική από την οποία το βλέπεις είναι πολύ όμορφη.
Γενικά συμπαθώ πιο πολύ το βουνό γιατί μου φαίνεται ότι ζει 24 ώρες το 24ωρο. Δεν σταματά ποτέ και μάλιστα μπορεί να νιώσει τα πάντα. Έχει χαρακτήρα δυναμικό και πολλές φορές όταν υπάρχει ποτάμι(ή καταρράκτης) το σκηνικό ενισχύεται και μαζί με αυτό και ο χαρακτήρας του βουνού. Σου κόβει την ανάσα και ζεις απλά για να δεις τη μαγεία του. Και το σπιτάκι ξύλνο από κορμούς δέντων. Και η αγάπη διάχυτη. Καλό απόγευμα.

Ηλιαχτίς είπε...

Καλώς όρισες πίσω καλέ μου Σιδερά!
Η καινούργια σου ανάρτηση είναι απλώς υπέροχη..!
Αυτό μου αρέσει σε σένα! Πέρα από το ταλέντο σου, που πηγάζει από την ψυχή σου καθώς φαίνεται, μου αρέσει πολύ η αναφορά που κάνεις για την όμορφη Αμφιτρίτη!
Υπέροχο, μια λέξη!!

Τα φιλιά μου καλέ μου για ένα όμορφο βράδυ Κυριακής!

Sideras είπε...

@Natalia
Σ’ ευχαριστω γλυκοδομητη μου. ΝΑ περνας καλα
Γλυκοδομή μου ,πολύ όμορφα λόγια ,βγαλμένα από την ψυχή ,από ερείπια για να συνθέσουν ένα δικό σου ευγενικό άρωμα.
Επίσης μου άρεσε πολύ η προτελευταία φωτογραφία που έβαλες.
Καληνύχτα σου.

Sideras είπε...

@ κιτρινο νουφαρο
Κιτρονολουλουδε, πολύ ωραία η ιστορία του φίλου παραμυθά . Ο συγκεκριμένος μύθος που περιγράφεις είναι παρόμοιος με ένα Ασιατικό που έχω διαβάσει .Οι πιο σημαντικές διάφορες που έχουν ίσως είναι στο ότι αναφέρετε όχι για ψαρί ,αλλά ένα φτερωτό δράκο .Όπου οι απόγονοι του , οι μεν γυναίκες απέκτησαν ψάρινη ουρά και ζούσαν στον βυθό της θάλασσας , αυτό που είπες και εσύ και οι δε άντρες φτερούγες στις ωμοπλάτες τους και ζούσαν στον ουρανό γύρο από την γη . Ένα ζεύγος μονό γλίτωσε που δεν συνέτυχε στο έγκλημα και αυτό ήταν κατά κάποιο τρόπο και οι απόγονοι των ανθρώπων. Πολύ ενδιαφέρον μύθος, να είσαι καλά“… και έτσι ο θεός τους, έγινε θύμα τους!...”

Sideras είπε...

@ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ
Ρομαντική μου κλωστή. Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που πέρασες απ’ εδώ . Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Καλό σου βράδυ

Sideras είπε...

@η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα...
Κόμισσα μου ,ετοιμάζομαι για μια ομαδική έκθεση , όπου θα συμμετέχω με μεταλλικά φωτιστικά -βιτρό τον Οκτώβριο .Ελπίζω μόνο να προλάβω(,διότι ο ελεύθερος χρόνος είναι τελευταίος λίγο περιορισμένος) να τελειώσω κάποια κομμάτια που θέλω. Θα σας ενημερώσω και θα είναι χαρά μου να σας δω όλους μου τους μπλοκόφιλους. Αλλά εσύ υποσχέσου, όταν θα έρθεις θα φέρεις και τον μικρό λόρδο Τίτο.

Sideras είπε...

@Νεράιδα της βροχής
“..είναι όμορφο να μπορείς να επικοινωνείς με τις αισθήσεις...” Η εποχή σου τελικά νεράιδα της βροχής . Και στο βροχολουλουδένιο θρόνο σου αφήνω ακόμα ένα πλατινένιο βραχιόλι δεόμενο με Αμέθυστο. Έτσι ,να ενισχυθεί και άλλο η δύναμη σου και άλλο οι εξουσιαστικές σου αισθήσεις.
Καλωσόρισες πάλι στον νερόμυλο.

"ζαχαρούλα.." είπε...

καλησπέρα!!!! καλώς όρισες!!!

καλή εβδομάδα να έχουμε από αύριο!!!

φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Aλήθεια ναί; Δεν το γνώριζα,πολύ όμορφη ιστορία!!
Γλυκές Λουλουδένιες Ευχές!!!

Sideras είπε...

@Natalia
Πολυμήχανη μου ,καλώς σε ξανά αντάμωσε το βιβλίο τον ευχών. Αυτός είναι ο σκοπός η καλοπροαίρετη φαντασία να γίνετε πραγματικότητα.

Sideras είπε...

@Ηλιαχτίδα
Καλή χρυσαφένια ηλιοαντάβεια εσύ είσαι υπεροχή, αλλά και πολύ γλυκιά με την ταξιδιάρικη σου ποίηση.

Sideras είπε...

@κιτρινο νουφαρο
Ναι ,αναφέρετε στην αναδημιουργία του κόσμου αυτός ο μύθος για την καλυτερεψη του και την εκκαθάριση του ,από το κακό ,κάτι σαν τον κατακλυσμό στο χριστιανισμό.

Sideras είπε...

@ Theogr ο κηπουρός
Παλιόφιλε τα μουσικά cd σου έκαναν πάταγο! Προς το παρόν τα έκανα εις τριπλούν αντιγραφή για φίλους. Υπομονή που θα πάει, θα λυθεί το τηλεφωνικό πρόβλημα .Τα λέμε στον κήπο.

Sideras είπε...

@lena_zip
Σωστή είσαι και ρομαντική. Πολύ καλό αυτό.

Sideras είπε...

@Fegia
Καλώς τον καλό μου φίλο ,τον σκιτσογράφο, τον αυτοκράτωρ της πέννας .Πραγματικά όπως το είπες ,οι μπαταρίες φορτιστήκαν και η μπλοκομηχανή μου πήρε με φόρα μπρος ξανά. Να είσαι καλά φίλε.

Sideras είπε...

@Aliki
Παραμυθοταξιδιάρικη ,σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για την επισήμανση του ημιπολύτιμου λίθου. Έβαλα και συνδέσμους για περισσότερες πληροφορίες.
Επευκαιρίας αν και σε σχόλιο ας είναι, να πω ότι ο κορνεόλης , χρησιμοποιείτε για προστατευτικό από ψυχικές επιθέσεις ,όπως το λεγόμενο κακό μάτι .Δεν είναι τυχαίο εξάλλου που ο χριστιανισμός του έδωσε μια καλή θέση στα κοσμήματα και τις κορόνες των αρχιεπισκοπών και των μητροπολιτών. Γενικά πιστεύετε ότι δίνει θάρρος και αυτοπεποίθηση . Η χημική του σύνθεση είναι, κρυσταλλική παραλλαγή του χαλαζία , με οξείδωση σιδηρού.

Ανώνυμος είπε...

Διαβάζουμε όλοι άπειρα μπλογκς κάθε μέρα. Ξεχωρίζεις, γιατί πάντα έχεις κάτι διαφορετικό να πεις. Για μένα αυτό είναι πάντα ένα μικρό θαύμα.

Καλώς ήρθες

Sideras είπε...

@Freedula
Χρυσόψυχη καλώς σε βρήκα ,τα θαύματα γίνονται-γράφονται μόνο όταν υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν σ’ αυτά. Να είσαι καλά.

Unknown είπε...

Άλλο ένα πολύ όμορφο έργο σου φίλε μου.
Να θεωρείς δεδομένο για κάθε έργο σου που σχολιάζω ότι μ' αρέσει που καταπιάνεσαι με μύθους!
Ένας ανώνυμος θαυμαστής .
:)

melian είπε...

Κάποτε είχα μάθει τους πιο πολλους μυθους. Μετα τους ξεχασα. Χαιρομαι που μου θυμισες τον συγκεκριμενο. Να εισαι καλά!
Πολυ όμορφη η γοργόνα σου!