Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

Ανήκω και εγώ στην κατηγορία των αντικειμενικών ,είτε το θες ,είτε όχι!

Picture from here

Ξύπνησα και σήμερα ,με ένα συγκεκριμένο συναίσθημα. Εκείνο το συναίσθημα που πάντα νιώθω και εισπράττω …. ,την απογοήτευση τους. Με κοιτάνε με ‘κείνα τα ολοκάθαρα ,γυαλιστερά υγρά τους μάτια. Και όσες φορές και αν έψαχνα μετά από, μια μάχη, μια σύγκρουση, κάτι να πω ,πάντα έβρισκα την συγνώμη .Άλλοτε πάλι έκανα μια βουτιά σε ένα βυθό φτιαγμένο από αλμυρό νερό και σκέψεις. Το χάρισμα μου ήταν να φέρνω την διαφορά .Μα για εκείνη την διαφορά ,με έκλειναν μέσα σε ένα κελί….Αφού πρώτα βγήκα σε ένα βάθρο και είπα κάτι που άκουσα:
«Πάρε έναν άνθρωπο και βάλε τον μέσα σε ένα δωμάτιο ,βγάλε όλα του τα ρούχα, όλες του τις μάσκες ,τις ευαισθησίες ,την λογική, την τρέλα, τα αισθήματα ,τα ελαττώματα του…..Άφησε τον γυμνό από τα πάντα. Μετά πες μου σε τι διαφέρει από εσένα….» . Υστέρα ήπια όλο το νερό που είχανε στο αναλόγιο του βάθρου και αποχώρισα με σκυμμένο το κεφάλι , διαπιστώνοντας ότι κανείς δεν χειροκρότησε το λόγο μου. Εκείνο τον μονό λόγο ύπαρξης μου.
Πόσες φορές μες το κελί μου κρυβόμουνα από αυτή την δεσμοφύλακα ,την Τιμωρία. Αλήθεια την έτρεμα ,όταν άκουγα τα βήματα της στα δικαστήρια τους. Μα είχα και κάποιους που με νοιαζόντουσαν, με υποστήριζαν. Δεν θα ξεχάσω πόσες φορές αυτός ο δικηγόρος ,ο κύριος Χρόνος, με υπερασπίστηκε με υπομονή και κατάφερνε την λήξη των παθών μου. Μα αυτή που δεν θα ξεχάσω ποτέ μου είναι την δεσποινίδα Αρχή, εκείνη την γλυκιά κοπέλα που σταδιακά ερχότανε και μου έδινε θάρρος. Με κοίταζε με τα σοκολατένια μάτια της όλο κατανόηση και με τα ζαχαρένια της χέρια με αγκάλιαζε. Οι περισσότεροι φυλακισμένοι μου είπανε ότι ήταν μια τρελή που το χόμπι της ήταν να επισκέπτεται τους κατάδικους και να τους καρφώνει στο μυαλό υποσχέσεις .Δεν με ένοιαζε όμως εμένα ,με συνεπαίρνε η πρόσκληση που μου ψιθύριζε στο αυτί . Εκείνη η πρόσκληση που έμοιαζε πρόκληση για το αύριο. Σαν ένα θεραπευτικό ρόφημα γεμάτο από όνειρα. Τα έκανε Θεέ μου όλα να φαίνονται μπροστά σε εκείνη την δεδομένη στιγμή αδύναμα πρόσκαιρα.
Και να που μια δεύτερη δανική ευκαιρία ,να αποδείξω ότι με κατανοώ, μπορεί να αποβεί μοιραία . Παρόλο που είμαι και θα είμαι ένα άβουλο πλάσμα. Ότι μου πούνε κάνω και ότι μου πούνε ψηφίζω. Έχω άχρωμο υφασμάτινο πρόσωπο για αυτό και όλοι μπορούν απάνω του να ζωγραφίσουν ότι θέλουν .Και ας λένε…. ότι είμαι ανθρώπινο και με συχωρούνε ,εγώ ξερώ…. αν το εισπράττω αυτό ,εγώ ξέρω αν επαναλαμβάνομαι.
Φυσικά κάποιες φορές είμαι και άπιαστο. Συμβαίνω δευτερόλεπτα και φέρνω μάρτυρες σπουδασμένους ηθοποιούς, να με υποστηρίξουν. Δεν κλείνομαι σε κελί , δεν γνωρίζω την δεσποινίδα Αρχή και δεν χρειάζομαι τον κύριο Χρόνο. Και αν κάποτε μέσα μου νιώσω ενοχές, ή αν αυτό το αληθινό που λένε οι ελάχιστοι άλλοι, δεν μου κάνει και θέλω να καλυφτώ. Βγαίνω απάνω στο βήμα και δεν λέω τίποτα, απλά ρίχνω με ένα προβολέα δυνατό φως σε κάποιον άλλον, που έχει το ίδιο όνομα με εμένα, «Λάθος»!

Picture from here


Το ¨Λάθος¨ στο πιο πάνω μου κείμενο μπορεί να ακούγεται σαν ένα μικρό καταδικασμένο παιδάκι ,αλλά και σε ένα αδέξιο τέρας .Μα το πιο σίγουρο είναι πιστεύω ότι από την στιγμή που κάτι αποκαλείτε λάθος θα έχει και την ανάλογη συχώρεση .Ακόμα και αν είναι σοβαρό για τους γραμμένους και άγραφους νομούς γενικά , ή την δικιά μας οπτική πλευρά. Το αν μαθαίνουμε από τα λάθη μας αυτό με κάνει να γίνομαι σαρκαστικός διαβάζοντας την ιστορία γενικά . Και αν θέλετε πιστεύω ,παρατηρείτε και στην προσωπική ιστορία του καθένα από μας ξεχωριστά. Το μονό που αλλάζει είναι οι ευθύνες μας μεγαλώνοντας .Γι΄ αυτό και τα λάθη μας, η τα λάθη των συνανθρώπων μας περνούν ανάλογη βαρύτητα , πάντοτε όπως τα αντιλαμβανόμαστε εμείς φυσικά.
Πότε πρέπει να ορίζουμε κάποια πράξη ,η κάτι λανθασμένο; Ποτέ μπορεί ένα λάθος να συγχώρεθει και ποτέ όχι ; Ποιες είναι οι απόψεις σας περί του θέματος; Εσείς τι λάθη δε συχωράτε( ελπίζω να εξαιρούνται τα ορθογραφικά : ) ) ;

45 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Χμμ μέγα θέμα.
Υπάρχουν λάθη που γίνονται σε μια ερωτική σχέση σε μια φιλική αδελφική και κάθε είδους σχέση.
Και φυσικά εκείνα που αφορούν εμάς , τις αποφάσεις μας και την ζωή μας.
Επομένως μιλάμε για διάφορα λάθη.

Για τα λάθη στις αποφάσεις μας νομίζω πως λίγα δεν συγχωρούνται τα περισσότερα απλά διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας και τον τρόπο που πια θα αντιμετωπίζουμε την ζωή.
Δεν ξέρω να σου πω ποια δεν θα συγχωρούσα γιατί είναι ανάλογα με το ποιος σφάλει.
Στην ερωτική σχέση δεν θα συγχωρούσα σίγουρα τα ψεύτικα αισθήματα, τα λόγια που δεν πέρασαν πρώτα από την καρδιά και βγήκαν αβίαστα.
Είναι πολλά αυτά που νομίζω πως δεν θα δεχόμουν αλλά ποτέ δεν ξέρεις πως θα αντιδράσεις γιαυτο δε θα αναφέρω κανένα άλλο.

Ελπίζω να σε κάλυψα σιδερά μου
Φιλί

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Φίλε σιδερά, μόλις διάβασα ένα πολύ όμορφο, γεμάτο ανθρωπιά κείμενο... Δουλεμένο με τέχνη περίσια, και συμβολισμούς σχεδόν ονειρικούς.. κι ωστόσο αληθινό από άκρη σ΄άκρη...
Τι λάθη δεν συγχωρώ.... χμμμ. Δύσκολο να μη συγχωρέσεις κάτι, που γίνεται από λάθος. Εκτός, αν δεν υπάρχει παραδοχή του λάθους.. όχι από άγνοια, αλλά από εγωισμό, απληστία, ή αχαριστία.

Καλό απόγευμα! :)

Sideras είπε...

Πάντα υπάρχει μια επεξεργασία ένα φιλτράρισμα όσο αφορά την έννοια του λάθους , θα συμφωνήσω .Εντούτοις πιστεύω και εγώ ότι η βαρύτητα ενός λάθους και το είδος του παίζει επίσης μεγάλο ρόλο. Παρόλα αυτά όπως και τα δηλητήρια έχει αντίδοτο. Το θέμα είναι πάντα ο χρόνος ,ο οποιοδήποτε χρόνος.

Όπως και να έχει, αισθησιακή μου ,χαίρομαι πολύ που σχεδόν πάντα είσαι από τους πρώτους μου επισκέπτες.

Sideras είπε...

“…Εκτός, αν δεν υπάρχει παραδοχή του λάθους…”
Ανεμοσκορπισμένε μου φίλε, πολύ σωστά το έθεσες. Υπάρχουν άνθρωποι που την έννοια του λάθους την συνχίζουν με περίσσια ευκολία.
Όπως και να έχει σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια δεν ξέρεις πόση χαρά μου δίνουν, όταν κάποια κείμενα μου εκτιμιούνται έστω και μετά από 3 χρονιά. Και μάλιστα από ανθρώπους που έχουν γνώση σαν και εσένα.

Bουλα. είπε...

Υπέροχη η εγγραφή σου Σιδερά!!!Μα θα μιλήσω μόνο για μένα με λόγια απλά.Κάνω λάθη αλλά πάντα εις βάρος μου,ποτέ δεν θα πλήγωνα κανέναν ,και τις σπάνιες φορές που το έκανα ήταν άθελα μου .
Επειδή είμαι και θέλω να λέγομαι άνθρωπος .
Επειδή δεν είμαι τέλεια!
Και έτσι συγχωρώ πάντα τα λάθη των άλλων ασχετα το ποσο κακοβουλα ειναι.
Χάρηκα για την επιστροφή σου απο καρδιάς..

lena_zip είπε...

Δεν έχω τη δύναμη να τα συγχωρέσω όλα καλέ μου Σιδερά. Αλλά έχω τη δύναμη να προσπεράσω και να συνεχίσω χωρίς να αφήνω το λάθος να στέκεται εμπόδιο. Είτε το έχω κάνει εγώ το λάθος είτε το έχει κάνει κάποιος άλλος. Ελπίζω να σε κάλυψα με την απάντησή μου.

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω οτι εκείνο που πονά περισσότερο κι από το ίδιο το λάθος και την συνειδητοποίησή του, είναι να μην σε συγχωρήοσουν ποτέ γι αυτό, όσο σκληρά κι αν έχεις απαρνηθεί τον "παλιό" εκείνο σου εαυτό. Θέλει πολύ δύναμη να παραδεχτείς και να συγχωρείς. Δεν είμαστε όλοι έτοιμοι για όλα.

Την καλησπέρα μου

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ενα πανεμορφο και ανθρωπινο κειμενο μολις με γεμισε!

μεγαλο θεμα πραγματικα...
τι λαθη δεν συγχωρω...
νομιζω πως θα συγχωρουσα το οποιο λαθος αν καταλαβαινα οτι οντως εκεινος που το επραξε το θεωρησε επειτα λαθος...
ειναι περιεργο μα τα λαθη και τα σωστα απο τον καθενα κρινονται διαφορετικα κι ετσι διαφορετικη θα πρεπει κατα την αποψη μου να ειναι και η αντιμετωπιση...

μεχρ στιγμης παντως μπορω να σου πω δυο πραγματα που δεν καταφερα ακομα να συγχωρεσω μεσα μου...

την προδοσια μιας φιλιας που στηριχτηκε σε ψεμμα και τα αλλεπαληλα χτυπηματα ενος ανθρωπινου εγωισμου που προτιμησε να αραξει σε αυτον παρα να πλησιασει με αγαπη την αληθεια της φυσης του...

νεραιδενιο φιλι σου αφηνω!!!

jacki είπε...

Ω και ποιος δεν κάνει λάθη.. Και ποια είμαι εγώ να μη συγχωρώ τα λάθη.. Άλλωστε ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω (ούτε ξέρω πως γράφεται).
Αλλά να καμιά φορά όταν κάτι σε πληγώνει δεν μπορείς να επανέλθεις στην αρχική σχέση.. Και δεν του κρατάς κακία του άλλου.. αλλά κάτι σπάει.. Ανθρώπινο κι αυτό ε;
Εμένα προσωπικά με ενοχλούν πολύ τα ψέματα.. Πες μου την αλήθεια όποια κι αν είναι.. Θα μπορέσω να τη διαχειριστώ.. Μη με αφήνεις μέσα στα ψέματα.


Καλημέρα Σιδερά μου.

BUTTERFLY είπε...

Καλημερα! Μεσα στο μυαλο μου εισαι, Σιδερα μου!
Λαθη! Ειχα σκοπο να γραψω κι εγω κατι για τα λαθη...
Δεν ειμαι εγω σε θεση να πω ποια λαθη ειναι συγχωρητεα και ποια οχι, ποια ειναι σοβαρα και ποια οχι.
Θεωρω οτι η συγχωρεση ερχεται πιο δυσκολα οταν ενα λαθος ειναι επαναλαμβανομενο.
Πιστευω οτι τα λαθη που εχουν σοβαρο αντικτυπο στη ζωη, υγεια κτλ καποιου αλλου ειναι πιο "βαρια".
Ελπιζω οτι μεγαλωνοντας γινομαστε λιγοτερο απολυτοι και πιο ανεκτικοι, αναγνωριζοντας και τη δικη μας μη τελειοτητα.
Αν μαθαινω απο τα λαθη μου δεν ξερω...προσπαθω παντως.
Ενα πραγμα εχω μαθει παντως για τα λαθη στην 29 χρονη ζωη μου και επανειλλημενως το εχω πει...οτι πονανε πρωτα και κυρια αυτον που τα κανει!

Yiota είπε...

ΣΙΔΕΡΛ, σε εχω πεθυμήσει, όχι μόνο την ηλέκτρονική παρουσία σου, αλλα και τα γραφόμενα σου.
Πάντως από το κείμενο σου ξεχώρισα τη φράση : " Έχω άχρωμο υφασμάτινο πρόσωπο για αυτό και όλοι μπορούν απάνω του να ζωγραφίσουν ότι θέλουν"
ένα λάθος μπορεί να συγχωρεθεί όταν ο άλλος πραγματικά μετανιώσει είτε όταν αυτός ο άλλος είμαστε εμείς οι ίδιοι είτε κάποιο άλλο πρόσωπο. Το καλύτερο όμως, θα ήταν, να το αντιλαμβανόμαστε το λάθος πριν καν γίνει.
Προσωπικά ένα λάθος που δεν θα συγχωρούσα θα ήταν η "πισώπλατη μαχαιριά"

χχχχ

Sideras είπε...

@Βουλα
Ακριβώς ένα λάθος για να ονομάζετε λάθος δεν γίνετε θεληματικά. Αθλίως θα ονομαζόταν εσκεμμένο λάθος . Δεν θα περίμενα κάτι άλλο από εσένα Ποιήτρια μου. Πάντα θαύμαζα την δύναμη των ανθρώπων που συγχωρούν .Και ξέρεις γιατί; Γιατί η συγχώρεση πιστεύω είναι ικανότητα θεϊκή. Αν το λάθος κάνει έναν άνθρωπο ποιο ανθρώπινο, τότε η συγχώρεση τον κάνει θεό.

Sideras είπε...

@lena_zip
Γλυκιά κούκλα, η αλήθεια είναι ότι τα λάθη δεν τα ξεχνάμε στην ουσία αλλά το καλό είναι ότι δεν ξεχνάμε και την συχώρεση τους. Και έτσι μας εντυπωσιάζουν οι άνθρωποι είτε κακά είτε καλά.

Sideras είπε...

@Freedula
Πολύ σωστά μικρή νεράιδα επισημάνεις . Στο κείμενο που έγραψα όντως εν μέρη αυτό το επώδυνο του λάθους ,καθώς και την δύναμη να ξεπεράσεις τις ενοχές, όταν το αντίδοτο δεν δίνεται , επεξηγώ. Τουλάχιστον στο τέλος ξέρεις ότι έκανες ότι έπρεπε ,αναγνώρισες ότι αυτό ήταν λάθος πράμα που θα πει ζήτησες και την συχώρεση. Όπως και να έχει, Καιρώ είχα να σε διαβάσω, εύχομαι να είσαι καλά.

Sideras είπε...

@ΝΑΪΑΔΑ
Ναι, νεράιδα , θαρρώ τα λάθη που προσδιορίζει μέσα μας η ψυχή και η συνείδηση είναι χειρότερα γιατί αυτά είναι αυτοκαταστροφικά. Ένας άνθρωπος που δεν συγχωράει τον εαυτό του είναι σαν να ξεχνιέται μέσα του τις ποιο πολλές φορές δίχως επιστροφή.
Είναι άσχημο ακόμα να είμαστε τόσο αυστηροί με τον εαυτό μας …αυτό το κάνω και εγώ. Και μερικές φορές αυτό το επιζητώ και από τους άλλους ανθρώπους ιδίως από φίλους . Πράγμα που δεν γίνετε διότι ως γνωστών τίποτα δεν είναι τέλειο ,ακόμα και στον νεραιδόκοσμο, όπως και η ίδια γνωρίζεις..

Sideras είπε...

@ jacki
Νεραιδοφτερούγα ,ξέρεις την σημασία του όμως και αυτό μετράει. Πράγματι πολύ ανθρώπινο αυτό. Και ποιο δεν ενοχλούν τα ψέματα. Απ’ την άλλη όμως υπάρχει και αυτό που λένε ότι είναι καλό κάποιες φορές να αποφεύγουμε να λέμε την αλήθεια. Και ότι εκεί ίσως να μην είναι και τόσο λάθος .Πιστεύω βέβαια ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις πάντοτε ,εξαρτάτε ,από τους πρωταγωνιστές ,τους κομπάρσους ,αλλά και από το σκηνικό ενός λάθους.

Sideras είπε...

@BUTTERFLY
Χα! Πεταλουδένια σε πρόλαβα τότε : )). Χμμ…. επαναλαμβανόμενο λάθος αυτό δεν το ‘χα σκεφτεί …υπάρχει κι’ αυτό και σίγουρα από λάθος γίνετε πάθος . “…λιγότερο απόλυτοι και πιο ανεκτικοί…” Τυχερή τότε ,γιατί εδώ οπότε κατεβώ στην πόλη οι άνθρωποι της όλο και ποιο απαιτητικοί γίνονται ,όλο και ποιο πολλή τελειότητα αναζητάνε .Ίσως γιατί, η εποχή ,η γνώση ,τα ληγμένα ,οι ορμόνες …δεν ξέρω τι φταίει. Σίγουρα η κριτική τους γίνετε όλο και ποιο εξονυχιστικά αψύ.
“…πονάνε πρώτα και κύρια αυτόν που τα κάνει…” Αυτό ξαναπές το.

Sideras είπε...

@ Yiota
Γιωτουλήνι !Διαφορετικά δεν με έχεις πεθυμήσει τότε : ))) .
Εννοείτε αυτό θα ξεχώριζε μια ζωγράφος σαν και εσένα .

Αντιλαμβανόμαστε είπες; Αυτό είναι το πρόβλημα ότι κοροϊδεύουμε την συνείδηση μας. Δεν την αφήνουμε να μας πει τι συνειδητοποίησε . Το “γνώθι σ’ εαυτό” που λέμε.
Χμμ.. πισώπλατη μαχαιριά ,μαχαιριά στην καρδιά ,οπουδήποτε μαχαιριά είναι ,πόνο αφήνει; Αφήνει. Τότε προσοχή γενικά από τις καταλάθος μαχαιριές.

ζαφορα είπε...

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ή καλύτερα
ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ…..!
Μα λάθος μου δεν ήταν
που για μια στιγμή πίστεψα ότι
εγκατέλειψες τις γειτονιές μας και αυτό το περίεργο όμως τόσο αληθινό παιχνίδι των blocs μετά από τόσο καιρό απουσίας;
Τώρα όμως ξέρω τον λόγω και χαίρομαι που είμαστε πάλι
όλοι μαζί και
για άλλη μια φορά,
δικαίως προβληματισμένοι,
με το όμορφο και σπουδαίο θέμα
που θίγεις.
Φίλε μου καλέ, όλοι λανθάνουμε και όχι μόνο….!
Το θέμα είναι, είμαστε σε θέση να καταλάβουμε και να επανορθώσουμε όσο πιο ανώδυνα μπορούμε
και με τον πιο σύντομο και ανθρώπινο τρόπο;
Ψυχής πρόβλημα και φόβος μαζί μας κυριεύει, για τις συνέπειες ,
εκεί που όλα στρέφονται πλέον
εναντίον σου,
και κανένας δεν πρόκειται
να συγχωρήσει και να σε καταλάβει.
Είναι εκεί ακριβώς που δοκιμάζεται η ειλικρίνεια, η ψυχική δύναμη
του καθενός μας και η αντοχή.
Εγώ προσωπικά δεν θα άντεχα ποτέ να με βαραίνει ένα λάθος μου και πολύ περισσότερο όταν
το πληρώνει κάποιος άλλος .
Εγωιστικά αδιαφορούμε και δεν παραδεχόμαστε
και αυτό είναι το ποιο μεγάλο
και σημαντικό λάθος….!

Με φιλί ζαφοροκεντημένο
σε καληνυχτώ.

Matriga είπε...

Σιδερά, πέρασα να πω ένα γεια και μαγεύτηκα.
Χάρηκα για τη γνωριμία!
matriga

Unknown είπε...

πολύ όμορφο το κείμενό σου σιδερά μου. προσωπικά, τα λάθη που δεν συγχωρώ είναι τα εκ πεποιθήσεως. αυτά δηλαδή που όποιος τα κάνει, πράττει κακό στον άλλον, γνωρίζοντας πως δεν είναι το σωστό με σκοπό το ίδιον όφελος. και το ονομάζω λάθος αυτό, γιατί έχει να κάνει με τον τρόπο σκέψης του...

φιλιά βρόχινα...

λιμανάκι είπε...

Όσο είμαστε άνθρωποι,τόσο θα κάνουμε λάθη.Είναι κανόνας αυτός.

Όλα τα λάθη συγχωρούνται,αν καταφέρεις να συγχωρήσεις τον εαυτό σου που έπεσε σε αυτά.

Μόνο οι συνέπειες μένουν.Αυτέ δεν σβηνουν.Απλώς μαθαινεις να ζεις με αυτές..

Ελενα καπακιώτου είπε...

πολυ ανθρωπινο το κειμενο σου... αγγιζει την ψυχη μας...

και καθε φορα που θα κανουμε ενα βημα...
πιστευουμε πως δεν θα ειναι λαθος!!!

πιστευουμε πως ειναι στο σωστο... και μετα καταλαμβαινουμε
πως ηταν και παλι ενα λαθος!!!!

μαθαινουμε απο λαθη μας... αυτο το ξερω.....

μα οσο και αν προσπαθησουμε να μην κανουμε....
τα κανουμε....
μεγαλωνουμε....
και μια μερα μας λενε σοφους...

τα λεμε στους πιο νεαρους...

αλλα αυτοι γελανε...
η μαλλον βαζουν απο το ενα αυτι και τα βγαζουν απο την αλλη!!!


μεχρι που μια μερα θα ερθουν στην δικη μας θεση......

και τοτε θα ειναι που θα θυμηθουν τα λογια μας....


καλο απογευμα φιλε

D.Angel είπε...

Πέρασα για μια καλησπέρα και για να σου ανταποδώσω την επίσκεψη κι έπαθα πλάκα!Αν εγώ έχω ωραίο ιστολόγιο τότε τί να πω για το δικό σου;;;Υπέροχο καλέ μου! θα ξαναρθω!Είναι αργά τώρα και έχουν κλεισει τα μάτια μου!Φιλιά πολλά και καλό Σ/Κ να χεις

Sideras είπε...

@ζαφορα
Γλυκιά κυανόχρωμη, όχι δεν νομίζω να υπέπεσες σε αυτό το λάθος .Τα email σου εγώ τα θυμάμαι ,τις ανησυχίες σου για ’μενα .Και ακόμα κάτι ,έχω δει πολλά νεραιδοπλάσματα να συγυρίζουν τα όμορφα μπλοκόδεντρα –μπλοκολούλουδα τους και ότι σιδερένιο τους έδωσα το πέταξαν. Μα εσύ, εσύ κράτησες έστω μια ευχή που σου μετέφερα απ’ το βιβλίο των ευχών. Ναι ,παράπονο θα μου πεις ,μα μάτια μου ,μάτια που δεν βλέπονται…

“…δεν παραδεχόμαστε…” Και ναι ,είναι μια λέξη που έχει πολλή καιρό να την ακούσω μεταξύ των ανθρώπων . Ούτε που καταλαβαίνουν τι γίνετε .Νομίζουν ίσως αν την προφέρουν ,θα την νιώσουν τόσο πολύ στην ψυχή τους που θα εκτεθούν και αυτό είναι αδυναμία. “ΣΥΓΝΩΜΗ” ,μια μαγική λέξη που ακόμα και οι νεράιδες ζηλεύουν ,την δύναμη τα λαμπηρίσματα της …. Γιατί ξέρουν ότι αυτό το κόσμημα δεν φτιάχνεται, υπάρχει μόνο μέσα στις ψυχές των ανθρώπων.
Όπως και να έχει , παίρνω την κυανή σου συμβολή-υπόσταση και το ζαφορένιο σου καληνυχτένιο φιλί και τα κάνω με σίδερο μόνο, μια ακόμα ΑΡΧΗ… Καλημέρα.

Sideras είπε...

@matriga
Καλωσόρισες matriga ,μέρος προστασίας και αθανασίας εσυ, έτσι όπως σε έφτιαξε η μάνα σου η φύση, Κοχυλένια.
Κοχυλένια ,εγώ χάρηκα για την γνωριμία είσαι ήδη στην καρδιά του βιβλίου των ευχών .Οι νεράιδες περιμένουν με ανυπομονησία να τους σιγοτραγουδήσεις, τα λόγια ,τον αντίλαλο της θάλασσας

Sideras είπε...

@Νεράιδα της βροχής
Καλή μου νεράιδα ,γιατί όσο ορμητική σαν την βροχή και αν εμφανίζεσαι ,την θλίψη από όσους σε πλήγωσαν την είδα στα μάτια σου τα αστραφτερά εκείνο το βράδυ με καταιγίδα . Θυμάσαι; Εγώ θυμάμαι την ζεστασιά των δακρύων σου μέσα στην βροχή ,μέσα στην κακοκαιρία. «Μην με κοιτάς Σιδερά,είπες, θα σε σκουριάσω !Κάνω καταιγίδα για να μην ακούνε τους λυγμούς μου ,για να μην βλέπουν τα δάκρυα μου… Να μην τα βλέπει κανείς τότε!» Σκέφτηκα ακόμα ένα πληγωμένο νεραιδόπλασμα στον νερόμυλο μου. Μα ξέρεις δεν έχω μαντίλι που να σκουπίζει τα δάκρυα στα μάτια- στην ψυχή, μα έχω που να σκουπίζει τις μουτζούρες στο πρόσωπο .Και ξέρεις, όσο και αν σου λερώσουνε επίτηδες το πρόσωπο δεν μπορούν. Γιατί είσαι πανέμορφη και με ένα απλό πανί, απ’ τις τσέπες ενός σιδερά μπορείς να λαμποκοπάς, σαν από στάλα πρωινής δροσιάς στο φως ενός ουράνιου τόξου. Αυτό ήταν λάθος, ναι ,συχώρα το και ξέχασε το ,άσε τις ευχές σου τις καλοπροαίρετες να σε θεραπεύσουν.

Sideras είπε...

@ λιμανάκι
Λάδι αστραφτερό στα κοίτη των ψαρόβαρκων ,γαλήνη προστασίας στα μάτια των ανθρώπων της θάλασσας . Γλυκύτατη εσύ θαλασσοαγκαλιά. Ειπες πρωσφατα ακομα κατι για τα λάθη:
“…Μερικά πράγματα τα έχεις και δεν μπορείς να τα ξεφορτωθείς.Και εκεί πάει αυτό που λένε οτι πρέπει να δέχεσαι τον εαυτό σου όπως είναι.Και όπως μου είπε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο,τον εαυτό σου δεν πρέπει να τον αγαπάς μόνο όταν είναι καλά.Αλλά και όταν κάνει λάθη και όταν έχει αδυναμίες και ανασφάλειες.Εκεί χρειάζεται περίθλαψη...”
Έτσι, ναι ,μαθαίνεις.

Όπως και να έχει , θαλασσοαγκαλιά μου, θα είναι πάντα ευπρόσδεκτη ,η ευγενική παρουσία σου.

Sideras είπε...

@zinaa kapa
Τι να πω για ‘σένα Νεραιδοπλασμένη ψυχή. Τόσοι και άλλοι τόσοι εμείς οι μονομάχοι της γραφής .Θα κατασκευάσω ένα άλλο σιδερένιο σπαθί ,ένα στυλό και θα στο χαρίσω .Πες του ευχές και αυτό θα αρχίσει να γράφει λανθασμένα βήματα προς σωστές κατευθήσεις.

Όπως και να έχει, αγαπημένο νεραιδόπλασμα καλώς σε ξανά βρίσκω στο βιβλίο των ευχών.

Sideras είπε...

@dreamer-angel
Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια ονειράγγελε .Καλή σου μέρα και να συνεχίζεις να μας χαρίζεις τα αγγελοκάμωτα σου όνειρα.

D.Angel είπε...

...Mε μεγάλη μου χαρά!!!
Σου είπα ότι θα ξαναρθω!
Φιλιά

Matriga είπε...

Εδώ είμαι πάλι! Δεν ξέρω που είναι η καρδιά του βιβλίου των ευχών... αλλά εσύ είσαι στα αγαπημένα μου και ειλικρινά το blog σου ξεχωρίζει!
Καλώς σε βρήκα και να περνάς όμορφα. Ευχαριστώ πολύ για την υπέροχη υποδοχή :))

ΕΥΟΙ! είπε...

είμαστε όλοι αποτέλεσμα του θεϊκού
Λάθους!!!
το ιστολόγιό σου είναι εμπειρία!!!
καλημέρα!

Sideras είπε...

Αυτό το θεϊκό λάθος δεν το σκέφτηκα…χμμ.. λες;
Όπως και να έχει, καλωσόρισες στον νερόμυλο μου ανεράιδα. Πάντα μου παρακαλεί ευφροσύνη η παρουσία μιας θεραπεύτριας των αύρων .
Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια .Σιδερένια ευχή, να έρχεσαι πάντα.

Sideras είπε...

@ dreamer-angel
Ονειράγγελε θα περιμένω ανελλιπώς το γλυκόηχο φτερούγισμα σου στο παράθυρο μου .Όποτε θες…

Sideras είπε...

@matriga
Η καρδιά του βιβλίου βρίσκετε παντού ,όπου υπάρχουν καλοπροαίρετες ευχές και μαγικά παράθυρα .Μα για τώρα δεν θέλω να σου απαντήσω .Αν σου κάνει ,βρίσκετε σε ένα νερόμυλο.
Δεν φαντάζεσαι πόσο όμορφα αισθάνομαι όταν ένα νεραιδόπλασμα αγαπά να γράφει τις ευχές του στο βιβλίο.

Να είσαι καλά

genna είπε...

Γράφεις πολύ όμορφα Σιδερά μου!


τι να πω εγώ?
να μην είναι σιδερένια τα λάθη, κι αν είναι, εμείς
σαν πούπουλα να τα διαλύουμε...

τις γλυκιές μου καλημέρες αφήνω!

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Κι έντυσες όμορφα με συμβολισμούς το κείμενο, και δεν δίστασες να τους προσωποποιήσεις.
Νομίζω πως η ειλικρινή μεταμέλεια αγγίζει κάθε αγνή καρδιά.
Σιδερά καληνύχτα από τον λόρδο μου!

Sideras είπε...

@η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα...
Πάντα το έκανα μην κοιτάς που αναφρεσκάρω την μνήμη του κειμένου μου .Σίδερο εδώ ακόμα βλέπεις. Αλήθεια είδα το καναρινί φόρεμα, μα θαμπώθηκα από την λεπτότητα και την ευγένεια του περιεχόμενου του. Καλώς σε ξαναβρίσκω στα ίδια μας.
Ανταπόδοση της καληνύχτα σε χρυσαφί.

Sideras είπε...

Καλό μου φτερωτό πλάσμα, ελεύθερο και ταξιδιάρικο. Πόσο έχεις ταξιδεύσει αυτή την φορά ; Πες μου τι λάθος σου βαραίνει τις φτερούγες και ‘γω θα σου επιτρέψω την δύναμη των ευχών να ξανά υψωθείς ελεύθερο και ταξιδιάρικο.
Όπως και να έχει ,…είδες, σε περίμενα .

Artanis είπε...

Ωραία μουσική...Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στην ανάρτηση σου για λίγο, χρειάστηκε να την συνηθίσω, έχω πολύ καιρό που την άκουσα για τελευταία φορά...
Τα λάθη, μας κάνουν αυτό που έιμαστε, αν έιμαστε κάτι τελικά, τόσο για μας, όσο -κυρίως- για κάποιους άλλους...Εξαρτάται τί θα θέλαμε εμείς να γίνει στη περίπτωση που είμασταν οι ίδιοι φταίχτες...
Αυτό και τίποτα άλλο...Τώρα λέω να αφεθώ στη μουσική του μπλογκ σου...
Καλό Σ/Κ και σ' ευχαριστώ...

Natalia είπε...

"ο αναμαρτητος πρωτος τον λιθο βαλετω..."

μεγαλο το ευρος της λεξης "λαθος"
δεν ξερω τι συχωρώ και τι οχι,
εξαρταται απο το προσωπο, τη στιγμη και τη διαθεση...

καλησπέρα

Ελενα καπακιώτου είπε...

ειπα να ξαναρθω
κατι υποσχεθηκες...
κατι για ευχες...
δεν το βλεπω και φευγω
με δακρυα στα ματια...
εκεινο το σπαθι των ευχων ψαχνω...

καλο απογευμα φιλε μου

προφήτηs είπε...

και γιατί τις πράξεις μας να τις ονομάζουμε λάθη... υπάρχουν τα λάθη;
και αν υπάρχουν... ποιος ορίζει τι είναι το λάθος...;
συγγνώμη φίλε μου, απλά δε πιστεύω στα λάθη ή τουλάχιστον δε πιστεύω σε αυτό την έννοια που δίνη στη λέξη "λάθος"...
κάτι που είναι σωστό για μένα, μπορεί να είναι λάθος για κάποιον άλλον... και το αντίστροφο...
όλα αλλάζουν κάθε στιγμή... και το μόνο που μένει είναι οι αναμνήσεις...

υπέροχη ανάρτηση...

Unknown είπε...

I was just browsing for relevant blog posts for my project research and I happened to discover yours. Thanks for the useful information! :-)
seo company