Σάββατο 2 Μαρτίου 2013

'Εκτοτε...





...Χάθηκα το παραδέχομαι, όχι μέσα, στην κοιλάδα των κέδρων , σε εκείνο το δάσος , γιατί εκεί δεν χάνομαι ,βρίσκω τον δρόμο να έρχομαι πίσω στο νερόμυλο. Αλλά μέσα σε εκείνες τις πόλεις ,εκεί χάνομαι εγώ . Εκεί μέσα στην σχολή των λεύκων μάγων χάθηκα. Ύστερα έγινα ένας από εκείνους. Τα κατάφερα, επιβίωσα νομίζω και από αυτό. Ο πόλεμος όμως συνεχίζεται.  Δες με, μπορώ  να θεραπεύω και να θεραπεύομαι ... ,έτσι πιστεύω  τουλάχιστον.

Για όσο καιρό ,όπως λέω στο προφίλ μου ,βρίσκομαι στον κόσμο των  Νεράιδων  μένω άφθαρτος , σχεδόν αθάνατος . Όμως για όσο καιρό είμαι με τους ανθρώπους ,όλα αντιστρέφονται .  Γερνά η ψύχη ,κάποτε χαίρετε ,καταφέρνει κάτι. Άλλοτε όμως, το σίδερο σκουριάζει  με αλμυρό νερό ... Ναι, μπορώ να σου πω πόσος πόνος πέρασε μπρός απ' τ μάτια μου , αλλά ξέρεις δεν θα σου πω ψέματα , δεν ήμουν πάντα  σιδεράς αυτόν τον καιρό που δεν σου έγραφα ,αγαπημένο βιβλίο  των ευχών. Δεν θυμάμαι ,η μάλλον νιώθω ανήμπορος κάποιες φορές να είμαι  εκείνος που έφτιαξε με μαγεία εκείνο το πολύτιμο.  Θα το καταλάβεις και εσύ διαβάζοντας με. Είναι γεγονός ότι δεν πολύ έγραφα ,ίσως και καθόλου. Το πληκτρολόγιο, την πέννα, αντικατέστησαν άλλα ... ,ατσάλινα εργαλεία .

Μπορεί να έχω αλλάξει . ...Κάποιος έγραψε ,αναρτώντας την κακομεταχειρισμένη γάτα μου ,"... Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε... ".  'Εκτοτε ,κοιτάζοντας με ,ο χρόνος μου συμπεριφέρθηκε καλά ... η ζωή όχι και τόσο. Το ξέρω, ίσως στους περισσότερους  μας.  Σήμερα είμαι εδώ  ,σιδεράς , γιατρός. θα σου μιλήσω για 'μένα αυτή την φορά . Θα είμαι ζεστασιά  στον  νερόμυλο κάποτε , άλλοτε όμως ψύχος   ενός  πύργου.

Όπως και να 'χει  για τώρα , αγαπημένα μου νεραϊδοπλάσματα, ελάτε  ξανά  στον νερόμυλο  μου  ,ελάτε  κοντά, να δείτε ποσό όμορφα ξυπνά μια ευχή ,πόσο όμορφα λιώνει το χιόνι ,πόσο όμορφα ξεπροβάλει η ζωή μέσα από το λευκό. Αλλά και το αντίθετο ... , πως αλήθεια μπορεί να παγώσει μια ευχή για πάντα, μέσα σ' ένα βιβλίο ευχών, μες στην κάρδια ενός ανθρώπου.

22 σχόλια:

ΝΑΤΑΣΑ είπε...

"πως αλήθεια μπορεί να παγώσει μια ευχή για πάντα,...μες στην κάρδια ενός ανθρώπου."

Ανασταίνονται άραγε οι ευχές
σαν τις κοιμίζει το φύσημα της ξενιτιάς
μέσα στο κάδρο του κάποτε,
του ίσως, του αύριο, του τώρα;

Μακάρι οι ευχές να βρίσκουν πάντα το σπίτι τους...
Καλησπέρα!

Levina είπε...

Θέλω να γράψω στο βιβλίο των ευχών να γράφεις συχνότερα... αυτά που διάβασα ήταν γεμάτα ευαισθησία και τρυφερότητα ξεκινώντας από το "σε πληρώνουν να ενδιαφέρεσαι" έως την σημερινή σου ανάρτηση :)

Aπό το δικό μου βουνό σου στέλνω την καληνύχτα μου !

Velvet είπε...

Δεν γνωριζα οτι υπηρχαν
μυλωναδες με σιδερενιες πεννες
που σμιλευουν νεραιδες στο νερο
Την καλημερα μου


ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Ήρθα "πετώντας"να επιβεβαιώσω ότι δεν κάνω λάθος και ότι πράγματι είσαι εσύ και γύρισες από τη χώρα των νεράιδων..Καλέ μου φίλε χαίρομαι..Δεν θα σου ανοίξω σαμπάνια σε καιρό λιτότητας..αρκέσου σε κρύα λεμονάδα σπιτική που αγαπώ και φτιάχνω για όσους ξέρω ότι θα την εκτιμήσουν.Είδα το νερόμυλο να γυρνά, έβρεξα τα χέρια μου στο νερό του και φεύγω να βάλω το μήνυμα στο μπλοκόσπιτο μου δίπλα για να σε..παρακολουθώ..Σήμερα καλωσορίζω ένα φίλο..

Margo είπε...

Ο σιδεράς που έπιασε ξανά την πένα του, το βιβλίο των ευχών που ζωντάνεψε και πάλι. Σημειώνω συν, ετούτο το πρωινό και χαίρομαι πολύ!

Ζεστή ευχή σου στέλνω για μια υπέροχη μέρα!

Sideras είπε...

@ΝΑΤΑΣΑ
Η αστέρευτη σου έμπνευση, θαρρώ , με έχει εγκλωβίσει μες στον μεθυστικό σου λόγο .
Αγαπημένο νεραιδοπλασμα , θα σου πω... , κάποτε οι ευχές γίνονται ζεστές στάλες ,θέλουν να φύγουν από τα δυο μπλε δωμάτια τους , να ξεχάσουν.... Άλλοτε όμως , αλίμονο, εγκλωβίζονται ακίνητες σε δυο παγωμένα σιδερένια κλουβιά και δεν ξέρω αν έχουνε, ποιο πολύ θύμο ,πάρα πόνο. Σίγουρα για τώρα δεν μπορούν, ούτε με τον έναν ,η τον άλλο τρόπο να επιστρέψουν πίσω σπίτι τους

Sideras είπε...

@ Levina Vil
Αγαπημένη ευαισθησία τα λόγια σου αλήθεια. Εκείνη η στιγμή... που αποτύπωσα..., δυστυχώς την ακολούθησαν και άλλες παρόμοιες . Σήμερα όμως είμαι ποιο αναίσθητος ίσως σ'αυτα πήρα αξίωμα, βλέπεις πρέπει να ανακοινώνω όχι μόνο να παρατηρώ.... Σου υπόσχομαι, για τώρα, θα γράφω ποιο συχνά .

Sideras είπε...

@Velvet
Και να που όμως, υπάρχω, αγαπητέ βελουδένιε , ακριβώς για να ενώνω και γω τους δυο αυτούς κόσμους. Καλωσόρισες αγαπητό νεραιδοπλασμα .

Sideras είπε...

@ Αχτίδα
Βρε βρε, η Αχτίδα μου! Απίστευτο και όμως τα ξανά λέμε ! Όντως πετώντας κατέφθασες, η καλύτερα με ταχύτητα φωτός .Σας πεθύμησα αλήθεια. Τώρα για την λεμονάδα έχω πιει εγώ τον τελευταίο καιρό ,άσε .Αυτή όμως είναι λεμονάδα από καρδίας , αυτή με χαρά θα την τιμήσω :)

Sideras είπε...

@Margo
Η ιέρεια της φιλοσοφίας, που άφησε το καράβι της να τσακιστεί στα βράχια ενός νησιού, για να γράψει μοναχικές φιλοσοφίες. Καλώς ήρθες στον νερόμυλο μου . Σαν κατασκευαστής θα σου φτιάξω σιδερένιο καράβι να δεις ακόμα καλύτερα τους βύθους... Σαν θεραπευτής θα σε άφηνα να πιεις φωτεινό νερό από το πηγάδι των νεράιδων.

BUTTERFLY είπε...

Καλωσορισες πισω Σιδερα! Ελειψες παλιοφιλε απο την γειτονια μας!
Χαρηκα παρα πολυ οταν σε ειδα στης Αχτιδας!
Αλλαγμενος ακουγεσαι, αλλα η ποιοτητα της ψυχης ποτε δεν αλλοιωνεται απλα ωριμαζει!

Sideras είπε...

@Christina Leli
Πεταλουδενια μου ! καλώς σε βρίσκω . Εσείς να δείτε πόσο μου έχετε λήψη . Δεν φαντάζεσαι πόση χαρά μου δίνετε που ακόμα με θυμάστε. Επιστροφή στα πάτρια εδάφη, ούτε Οδυσσέας να ήμουν :). Εκείνη η ψυχή η εμπαθέστατη που λες , τώρα ευτυχώς πήρε την απόφαση για συναρμολόγηση.
Όπως και να έχει , σιδερένια καληνύχτα σου εύχομαι

lena_zip είπε...

Δε σου κρύβω καλέ μου σιδερά ότι χάρηκα, αλλά κυρίως συγκινήθηκα που σε είδα να ξεπροβάλεις ανάμεσα από τους κορμούς των δέντρων. Πραγματικά δεν ξέρω τι να σου πρωτοπώ, πέρασαν (θεέ μου!) χρόνια! Πόσα πράγματα έχουμε να πούμε! Δεν είναι κανείς ίδιος από τότε.
Θα περιμένω να νιώσεις άνετα και να μας πεις την ιστορία έτσι όπως την έζησες εσύ.
Μου προκάλεσες το πιο γλυκό μου χαμόγελο γι' απόψε και σε ευχαριστώ γι' αυτό.

Πόση χαρά!!!

agriomeli είπε...

ΘΕΛΩ...
θελω...
η ευχη να γινει ζωη.
Γινεται?
(χωρις απαντηση)
Καλημερα απο καρδιας.

ξωτικό είπε...

Mια βόλτα στα δάση σου με γέμισε συναισθήματα και σκέψεις και μια που μ'αρέσει πολύ αυτού του είδους η ....βλάστηση παίρνω καρεκλάκι και κάθομαι .
Χαίρομαι πολύ που μ'έκανες να σε βρώ .
Ξωτική καληνύχτα αφήνω με ζεστό χαμόγελο ελπίδας .

Sideras είπε...

@lena_zip
Πάντα πίστευα ότι είσαι η όμορφη κούκλα , που αν και καθηλωμένη στο καρεκλάκι της, μπορεί και σου λέει ότι η υπομονή έχει μια αλήθεια διαφορετική , όχι όπως την φαντάζεσαι... Σήμερα σε κοίταξα καλύτερα, χρόνια μετά, την ίδια εικόνα και πρόσεξα ότι ήσουν η μικρή λουλουδένια τσάντα τελικά .

Όπως ένα βιβλίο μπορεί και κλείνει μέσα του τις μαγικές ευχές , έτσι και μια μικροσκοπικό βαλιτσάκι κλείνει μέσα του διαθέσεις ανθρωπιάς και πληρότητας.
Όπως και να έχει , σε ευχαριστώ για το γλυκό χαμόγελο σου , τα χρειάζεται ο σιδεράς αυτά τα χαμογελά

Sideras είπε...

@agriomeli
Γλυκιά agriomeli , ότι ευχή θες μπορείς να ψιθυρίσεις μες στο νερό , μες στις φυλλωσιές των κέρδων και που ξέρεις άμα είναι από καρδίας την αφουγκράζονται οι νεράιδες .Και γίνονται πραγματικές ,μιας ολόκληρης ζωής οπως την θες εσυ.

Όπως και να έχει, σε καλωσορίζω στον νερόμυλο μου και εύχομαι να χαράξεις και εσύ με την παρουσία σου ευχές στο Βιβλίο των Ευχών.

Sideras είπε...

@ξωτικό
Τα ξωτικά είναι από τα αγαπημένα μου πλάσματα αν και κάποιες φορές είναι δύσκολο να τα καταλάβεις , εντούτοις είναι μαγικά πλάσματα. Ξέρεις σαν σιδεράς έχω πόλους φίλους ξωτικά για βοηθούς και έτσι φτιάχνω εκείνα τα χαρισματικά μαγικά αντικείμενα...

Όπως και να έχει ,αγαπημένο ξωτικό το δάσος δεν μου ανήκει , αλλά σίγουρα ανήκει περισσότερο στα πλάσματα του και εσύ είσαι ένα από αυτά, οπόταν άφοβα μπορείς και να διανυκτερεύσεις για όσο καιρό θες.

Roadartist είπε...

Που χάθηκες εσύ; χρόνια και ζαμάνια :) Πραγματικά νιώθω σαν να είδα ένα φίλο από τα παλιά, περίεργο συναίσθημα. Ελπίζω να είσαι καλά. Καλώς όρισες και πάλι. :)

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Σωστά το λέει η καλλιτέχνιδα "σαν να είδα ένα φίλο από τα παλιά"!

Χάρηκα που πήρε ξανά να γυρίζει ο νερόμυλός σου!

Καλημερένια!

Άιναφετς είπε...

Καλώς σε βρίσκω...
Νομίζω πως όποιος θεραπεύει, θεραπεύεται..
Οι ευχές όταν βγαίνουν από την καρδιά, βρίσκουν αμέσως τον στόχο τους.
Έτσι ως μαγισσούλα (στα βιβλία του Παραμυθά) εύχομαι σε όσους έρχονται κοντά σου, να βρίσκουν γαλήνη...

Καλημέρα Σιδερά της καρδιάς μας!

lena_zip είπε...

Ναι! Αυτό το πέτυχες! Νιώθω το μικρό βαλιτσάκι και όχι η πορσελάνινη κούκλα!
Σε ευχαριστώ!