Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

Τι απέμεινε




 Αγαπημένο μου βιβλίο ,των ευχών, τι απέμεινε θα σου πω, γιατί μου φαίνετε δεν το καταλαβαίνεις   και μάλλον ούτε και εγώ.  Ίσως με βοηθήσεις και έμενα να βρω ξανά λίγη περισσότερη  δύναμη, λίγη γαλήνη . Ίσως βοηθηθούμε και οι δυο. Είσαι , αλήθεια ,  κλισμένο τόσο καιρό με εγκαρτέρηση  ,μα σήμερα αποφάσισα να σου γράψω ,  Όχι για άλλους κόσμους ,όχι για μύθους ,μα για την δικιά μου πραγματικότητα .

Ξέρεις κάποτε ήμουν εγώ ,εκείνη και το πολύτιμο .Κάποτε εκείνη  με φιλούσε και χανόταν μες στην αγκαλιά μου , τώρα έγινε αντίλαλος  στο μυαλό  μου. 
"...όταν σου λείπω ανυπόφορα ποιο πολύ , κλίσε τις  δυο σου μπλε θάλασσες και θα  είμαι κοντά σου..."  .  

Ακόμα νομίζω ότι θα την δω, από στιγμή ,σε στιγμή . Αρνούμαι να  ονειρεύομαι την ζωή που είχα.  Ο καιρός θα μου πεις απαλύνει τα πάντα . Και για να σου μιλώ, θα πει ότι κάτι μέσα μου έχει απαλύνει .  Κάποτε όμως , κάποτε, με πιάνει ,εκείνος ο εγωιστικός μου θυμός ,εκείνο το παράπονο.

Είμαι καλά ,αλήθεια, και χθες και σήμερα, τα καταφέρνω ,είδες το πολύτιμο πόσο  μεγάλωσε .Σήμερα μαζέψαμε  αγριοτριαντάφυλλα από τον τριανταφυλλώνα  μας. Τα  τυλίξαμε σε αλουμινόχαρτο .


Νεράιδα μου , σου άφησε  το μπουκέτο  εκεί  που της είπα ότι θα περάσεις  να το μαζέψεις  .Εκεί , αγάπη μου, που σε έκρυψα σαν θησαυρό μες στην γη, μέσα σε ένα κουτί. 

Πριν προλάβει να με ρωτήσει  για τα προηγούμενα λουλούδια ,της είπα πως πήρες την δροσιά και το χρώμα τους. Έτσι κάνουν οι μαμάδες που γίνονται νεράιδες.
"... παμπά  ,μας άφησε το άρωμα τους..."


39 σχόλια:

V. είπε...

Πόσο όμορφο.........

Sideras είπε...

Καλωσόρισες V, και σε ευχαριστώ . Εύχομαι όσο μπορείς να ξεχνιέσαι ...

lena_zip είπε...

Ούτε και ξέρω τι να βγάλω μέσα από το βαλιτσάκι μου. Αν ήσουν κάπου εδώ θα σου άγγιζα τις παλάμες. Τώρα απλά σου στέλνω τη σκέψη μου για παρέα στο μονοπάτι.
Ας πω μόνο αυτά και τίποτε άλλο.

Sideras είπε...

@ lena_zip
Έτσι περπάτησα ακόμα ποιο πέρα, ίσως σε εκείνο το μονοπάτι που λες . Καλή μου lena_zip ,είδα ότι γύρω μου υπήρχαν Άνθρωποι , συνοδοιπόροι σαν και εσένα. Σ ευχαριστώ για αυτή σου την τρυφερή σκέψη-χειρονομία

BUTTERFLY είπε...

Με συγκλονισες και ευχομαι απλα να μην καταλαβα, απλα να γραφεις ομορφα και αλληγορικα! Οπως και να 'χει, αφηνω ενα πεταγμα πανω στα ροδοπεταλα, να κλεψω κατι απο το αρωμα τους και να σου αφησω ενα μικρο μου σημαδακι για συντροφια!

agriomeli είπε...

Η αναμνηση ειναι μια μορφη συναντησης....

"Ροδο μου,αμαραντο"


Sideras είπε...

@Christina Leli
Καλά το κατάλαβες πεταλλουδένια μου .Ο άνθρωπος πίσω από τον σιδερά σου είναι μονογονιός .Ξέρεις δυσκολεύομαι πολλές φορές να εκφραστώ στην πραγματικότητα, στον προφορικό λόγο ,προτιμώ την σιωπή. Όμως αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι όταν γράφω εκφράζομαι περισσότερο και ας είμαι κάποιες φορές δύσκολος στην κατανόηση.

Όπως και να έχει, ευλογία , το λέω εγώ εκείνο που αναφέρεις μικρό σου σημαδάκι.

Sideras είπε...

@agriomeli
Και να που έχεις κτυπήσει φλέβα, γλυκό νεραιδόπλασμα, με μια σου λέξη , " Ανάμνηση". Εκείνης της λέξης που όταν ανοίξει τα μάτια της ακόμα με διαλύει ...

Όπως και να έχει ,η πραγματικότητα... αυτά τα ρόδα έχουν την ιδιότητα να μένουν όντως αμάραντα ....

Margo είπε...

Άφησε το άρωμά τους.. αχ κοριτσάκι μου....
Να προσέχεις εσένα σιδερά μου που προσέχεις το πολύτιμο..




ποιώ - ελένη είπε...

Πολύ όμορφη ανάρτηση που σαν κοπίδι κόβει
Χάρηκα την συνάντηση μας θα σε βάλω στα αγαπημένα μου γιατί μου μίλησες

πολλά φιλιά

Sideras είπε...

@Margo
Αγαπητή φίλη ,φιλότεχνη,

αυτό ήταν και η τελευταία έννοια της

Sideras είπε...

@ποιώ-ελένη
Καλωσόρισες όμορφο λουλούδι στον νερόμυλο μου και εγώ χάρηκα την συνάντηση μας, αν και έχει καιρό τώρα που σε διαβάζω. Έχεις τον τρόπο να ταξιδεύεις ...

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Αν έχανα κάτι που αγαπούσα τόσο πολύ θα με πονούσε περισσότερο ο λόγος που το έχασα..αν ήταν για την ευτυχία του θα το άντεχα..αν ήταν γιατί έφταιγα θα καταδικαζόμουνα στη λήθη.Αγαπώ πάντα με δύναμη και με απόλυτο τρόπο όμως πάντα χωρίς καταπίεση και δεσμά...Τρέφομαι από τον έρωτα και την αγάπη, τη στοργή και τη προσφορά..Ξέρεις.πολλές φορές δεν χρειάζονται λόγια για να νοιώσεις, να πεις και να μεταδόσεις το πως αισθάνεσαι.Είναι η ματιά που γλυκαίνει όταν αγγίζει τη φιγούρα του, είναι τα ακροδάχτυλα όταν χαϊδεύουν έστω και τυχαία τη γήινη σάρκα.. Αν το λες αλληγορικά..το λες όμορφα..αν το ζεις πραγματικά..λυπάμαι..δακρύζω και φεύγω , η εικόνα με πληγώνει.

hana είπε...

Στη ζωή μας όλα είναι προσωρινά... αν το θυμόμαστε συχνότερα ίσως γίνουμε περισσότερο ανθρώπινοι...
χάρηκα για τούτη τη γνωριμία με τον κόσμο σου...
Μια γλυκιά μελαγχολία, ήρεμη και γαλήνια. Την προτιμώ από την βουή...
:)

ΝΑΤΑΣΑ είπε...

"Πριν προλάβει να με ρωτήσει για τα προηγούμενα λουλούδια ,της είπα πως πήρες την δροσιά και το χρώμα τους. Έτσι κάνουν οι μαμάδες που γίνονται νεράιδες."

Η ανάμνηση είναι η ζωή της σκέψης και η αναπνοή της ζωής κόντρα στο θάνατο!
Πάντα να γράφεις, Σιδερά, και να κρύβεις μικρές αλήθειες μεγάλων συναισθημάτων που αγγίζουν...
Την καλημέρα μου αφήνω ...

*Φαντομάς. είπε...

αυτό που μόλις διάβαζα..μοιάζει με μια ζωγραφιά!
πανέμορφο!

Sideras είπε...

@Phantomas
Γνώριμο νεραϊδόπαλασμα μου ,όπως το είπες ζω-γραφω
Καλωσόρισες στον Νερόμυλο μου.

Sideras είπε...

@ ΝΑΤΑΣΑ
"...η ζωή της σκέψης..." Για όλα εκείνα τα χρυσοκέντητα σου λόγια και όχι μόνο , στο υπόσχομαι και σε ευχαριστώ.

Sideras είπε...

@hana
Εκείνο το προσωρινά δεν πρέπει να κοστίζει ,αλλά κάποιες στιγμές μεταμορφώνεται σε ένα αφόρητο συναίσθημα και πάβει να είναι προσωρινό.
Όπως και να έχει χαίρομαι που σε συνάττω και σ΄ ευχαριστώ για την αισιοδοξία που μου έδωσες απλόχερα .

Sideras είπε...

@αχτίδα
Φωτεινή μου αχτίδα , δεν είχα πρόθεση να σε κάνω να στεναχωρηθείς αν και αυτό μου είναι στενάχωρο. Είσαι από τους Άνθρωπους σίγουρα που ξέρουν πως να πολεμούν τις δυσκολίες -αδικίες της ζωής και αυτό ανέκαθεν μου δίνει ακόμα περισσότερη γαλήνη. Σε ευχαριστώ και είναι εκείνη την παιδική ματιά που φοβάμαι περισσότερο , μην καταλάβει εκείνο τον πόνο μέσα μου .

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Kαλημέρα , καλώς σε βρήκα ρομαντικέ Σιδερά !!
Συγκινήθηκα από τις λέξεις , από τα συναισθήματα, απο την κατάθεση ψυχής !!
Ευαίσθητε Σιδερά βρες τη δύναμη, βρες την ηρεμία γιατί ως θησαυροφύλακας έχεις υψηλό καθήκον να διαφυλάξεις το "πολύτιμό" σας, για να μεγαλώσει όμορφα !!
Το μικρό "πολύτιμο" σας είναι η πηγή που αναβλύζει καθαρή αγάπη που πίνοντάς την θα παίρνεις δύναμη κι αισιοδοξία !!
Και θα ποτίζετε μαζί τα τριαντάφυλλά της να μένουν αμάραντα στη μνήμη σας και στην καρδιά σας !!
Ο χρόνος ο σοφότερος γιατρός !!
Συνέχισε να γράφεις στο βιβλίο των ευχών με το συναίσθημα !!
Αφήνω κι εγώ ευχούλες , να ρθουν γρήγορα καλύτερες μέρες γεμάτες χαμόγελα

GeorgeG είπε...

Το "πολύτιμο" Σιδερά μου, το "πολύτιμο". Ενα πολύτιμο με κρατάει κι εμένα.Αλλοι οι οι λόγοι, ίδιο συναίσθημα. Της απώλειας.
Σ' ευχαριστώ για τη γροθιά στο στομάχι που μου έριξες.
Να είσαι πάντα καλά

Ανώνυμος είπε...

είσαι κι εσύ πολύτιμος και για το πολύτιμο και για πολλούς άλλους

Unknown είπε...

Σιδερά μου,
Καλώς σε βρήκα !!!
Δεν θέλω να μιλήσω για όσα γράφεις...νοιώθω απλά....
Το πολύτιμο σου είναι εκείνη και συ σε μια άλλη διάσταση που θα συνεχίσει να υπάρχει σε ζωντανή παρουσία και των δυό και της αγάπης που το δημιούργησε.
Ζήσε, πάλεψε και γράφε....με τη βαθειά σου τρυφερότητα και τον πόνο που κάνει νεραϊδένια τα συναισθήματα, που εξαγνίζει, που μετουσιώνει σε εικόνα αχειροποίητη την ψυχή σου !!!
Καλώς ανταμωθήκαμε..σε βάζω στα αγαπημένα να μη χάσω ούτε μια σου λέξη..
Γράφε...κι έλα στο μπλογκοσπιτάκι μου να χαμογελάσεις με τις περιπέτειες μιας γιαγιάς που ήταν στην ουσία ένα αληθινό ξωτικό !!!
Σε φιλώ
Σόφη

BUTTERFLY είπε...

Ειναι στιγμες που ευχεσαι να εχεις καταλαβει λαθος... Κριμα που δεν ισχυει... Καλη δυναμη ευχομαι!
Πολυ σε νιωθω! Κι εγω με τα προφορικα δεν το εχω καθολου. Ειναι οι λεξεις που οδηγουν μονες το χερι μου οταν γραφω, δεν τις ελεγχω και αυτο το κανει πιο ευκολο...

Άιναφετς είπε...

Ναι Σιδερά, το παράπονο πάντα συνοδεύεται από ένα γιατί...
Όταν όμως μπορείς να σφυρηλατήσεις τις λέξεις, μπορείς τότε και να "κλείσεις τις δυο σου μπλε θάλασσες" και έτσι όλα γίνονται Ένα!
Τα άγρια τριαντάφυλλα έχουν μικρότερα αγκαθάκια και μυρίζουν υπέροχα!
:)

Sideras είπε...

@Aθηνά Π.Κ.
Καλώς σε βρήκα, .Και να φανταστείς κάποτε , μόλις αντίκρισα τον μύλο , πίστευα ότι αφού δεν χρησιμοποιείτο, τι σκοπό είχαν τόσα τριαντάφυλλα τριγύρω ...
Εντούτοις κάτι μέσα μου που λέει, ότι έχεις μια μεγάλη κάρδια , που η ίδια είναι πηγή αστείρευτης αγάπης. Να έρχεσαι ποιο συχνά, σε ευχαριστώ και για τις ευχές αλήθεια.

Sideras είπε...

@GeorgeG
...Ίδιο συναίσθημα.. , μου φτάνει αυτό που είπες αγαπητέ φίλε . Είσαι πάντα ευπρόσδεκτος να το ξέρεις .

Sideras είπε...

@ NeLa
Περπάτησε λίγα βήματα ποιο πέρα, έκλισε την ομπρέλα και τα μάτια , χαμογέλασε λίγο και ψιθύρισε , " είσαι και εσύ πολύτιμος" .Μετά ξανάνοιξε , τα μάτια της , την ομπρέλα και προχώρησε βιαστικά. Να περνάς όποτε θες.

Sideras είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Sideras είπε...

@ Γιαγιά Κασσιανή
"ένα αληθινό ξωτικό" , ....έτσι αποκαλώ εκείνους τους γηραιότερους μου φίλους, εκείνους που μου προσέχουν το πολύτιμο όταν λείπω . Τα αγαπημένα ξωτικά που είναι οι κάτοικοι της πολιτείας-του χωρίου, που βρίσκεται κάτω από το βουνό που είναι ο νερόμυλος. Πάντα με συμβουλεύουν και δεν σου κρύβω πολλές φορές με κάνουν να ξεχνιέμαι και να γελώ. Όμως αλήθεια αυτό που με συγκινεί περισσότερο είναι η λατρεία που έχουν στο πολύτιμο και εκείνο το εκμεταλλεύεται . Τι ζαχαρωτά , τι παιχνίδια της ακουμπάνε.
Τρεχάτος θα 'ρθω αγαπητή μου Σόφη.

Sideras είπε...

@ Christina Leli
Πεταλλουδένια μου , απο τα ποιο παλιά νεραΐδοπλάσματα μου. Πόσο αλήθεια σωστό είναι αυτό που λες .Αν και η θεραπεία γι ΄μένα είναι ένας πραγματικός όρκος . Η θεραπεία της ψυχής όμως, αχ εκείνη η θεραπεία , μπορεί και μέσω της γραφής ...Σ' ευχαριστώ για την ευχή σου και για εκείνη την γλυκιά συμπαράσταση σου.

Sideras είπε...

@ Άιναφετς
Κλείνω τις θάλασσες , αλλά κάποιες φορές είναι εκείνο το αλλά που πιάνεται χέρι, με χέρι, με εκείνο το γιατί που λες και όλα αποκτούν, μια θολούρα ,μια ρευστότητα . Άλλοτε όμως όταν τις φυλακίζω παίρνω μια ανάσα και με ξανά βρίσκω ...Πράγματι μικρή μάγισσα, όντως τα αγριοτριαντάφυλλα έχουν μικρότερα αγκάθια και μυρίζουν υπέροχα

dromaki είπε...

Δεν θα σχολιάσω,είμαι εδώ για να σε ακούσω...μου έλειψες παιδί μου:)

Sideras είπε...

@ dromaki
Αγαπημένο δρομάκι καλώς σε βρίσκω , μετά την συζήτηση μας τότε , εσύ ξέρεις την ιστορία μου καλύτερα . Όπως και να έχει , μου έλειψες και έμενα πολύ , ιδίως εκείνο το κουράγιο που δίνεις απλόχερα . Θέλω κάποια μέρα να γνωρίσεις το παΐδι μου. θα χαρώ πολύ να σε δούμε από κοντά.

Λιακάδα ☼ είπε...

Μετα απο τόσα συναισθήματα... και τόσο όμορφα ειπωμένα σχόλια το μονο που θα πω είναι ότι Καλώς σε βρίσκω... και καλή δύναμη...!


Υ.Γ. Είχα μπει πριν από 3 χρόνια από το παλιό μου μπλογκ το "the Lady of Avalon" που δεν υπάρχει πια... Η Κυρά της Λίμνης που τότε το επισκέφτηκε θυμάται ότι είχε άλλο χρώμα... νομίζω πολύ μπλε...μαζί με το μπεζ... και κέλτικη μουσική αν δεν κάνω λάθος

Λιακάδα ☼ είπε...

Συγνώμη πριν 5 χρόνια ήθελα να πω...

Sideras είπε...

Ναι , ίσως και να ξανά συναντηθήκαμε αγαπητό νεραΐδόπλασμα ," το βιβλίο τον ευχών " ξέρεις έχει φτιαχτεί από το 2008. Ναι , τα χρώματα που λες υπήρχαν . Το σπιτάκι που βλέπεις στο προφίλ μου όμως αναύλωτο από τότε. Μια πραγματική φωτογραφία της μικρής καλύβας κοντά στην μικρή λίμνη πίσω ακριβώς απο τον νερόμυλο, το εργαστήρι και σπίτι του σιδερά .
Όπως και να έχει , καλωσόρισες ξανά και ΄σ ευχαριστώ .

Roadartist είπε...

Καλησπέρα σιδερά μου. Δεν υπάρχουν λόγια για αυτό τον πόνο. Μόνο εύχομαι να έχεις τη δύναμη να συνεχίσεις και να κάνεις το παιδί σου ευτυχισμένο και γεμάτο αγάπη, χαρά, που μέσα από εκείνο θα την εισπράττεις κ εσύ. Η ζωή δεν είναι δίκαιη, δυστυχώς είναι σκληρή. Καλή δύναμη να έχεις.