Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Πάντα …και ποτέ…


Είθε οι νεράιδες των δακρυσμένων δασών  να φυλάγουν την καρδιά σου , να την φυλάνε μακριά μου ,καλή μου αγάπη, νεράιδα  μου . Να με συγχωρέσεις αν ποτέ μου σου ζήτησα να μείνεις.  Πίστεψα ότι αν συνεχίσεις να  είσαι εδώ ,αερικό ,άυλη παρουσία . Θα είναι  πιο εύκολο. 

Το ξέρω θα έπρεπε να μην είμαι αληθινός.  Στον δικό σου κόσμο να μην  είχα θέση .Θα έπρεπε να μην εύχομαι τον ερχομό σου, εκεί κοντά στο νερό,  εκεί  κοντά μου ,εκεί που πραγματοποιήσαμε μια ευχή. Μα αν αυτές τις μνήμες ,σε  αυτό το πέτρινο σπίτι, καταφέρω να τις κάμω αυταπάτες ,πάντα μου μένει κάτι από εσένα και έμενα ,πάντα εκείνη η ευχή .Πες μου μόνο πια τι  θα απαλύνει την δικιά μου καρδιά. Πες μου τώρα που φοβάμαι πάλι , πες μου αν υπάρχει ελπίδα .

"…Να μεγαλώνετε μαζί …"

Φορώ  την λευκή  μου πανοπλία και μάχομαι,  άλλα αγγελικά  σπαθιά έχω σπάσει με νυστέρια στα  χέρια . Δίνω παράταση στην ελπίδα των άλλων ,για να  έχω μονίμως ξηρασία μες στα  δυο  μπλε δωμάτια μου .  Κάποτε  όμως δεν τα καταφέρνω , τα πνίγω  με αλμυρό νερό , δεν αφήνω μέσα τους τίποτα αστέρια. 

"…μην σε ψάξει ,μη δει  τον πόνο σου ποτέ. Να είσαι πάντα δυνατός βασιλιά μου…".

Όμως είναι φορές που και εκείνης της λείπεις πιο πολύ. Είναι φορές που τα βράδια  ακούω τις προσευχές της , βλέπω σιωπηλά τις δικές τις θάλασσες να ξεχειλίζουν. Τις φωτογραφίες σου κάτω απ’ το μαξιλάρι της.
  
Καθόμαστε πάντα σε τραπέζι απουσίας σου . Με ψάχνει βρίσκει τον φόβο μου, μου λέει,  
"μπαμπάκα μου , εγώ δεν θα σε αφήσω ποτέ. Θα γίνω καλά".

Βγαίνω  μόνος στο σκοτάδι και ακούω το τραγούδι σου ,κρύο αεράκι εσύ  στον τριανταφυλλώνα της μάνας μου  . Και αναρτιέμαι πόσο θα με νοιάζει αν  υπάρχω . Μα αν ζω για να κρατώ υποσχέσεις του πάντα και του ποτέ, ας είναι .  Χάδι στα παγωμένα ροδοπέταλα .Λεπίδες εκείνα στα δάχτυλα μου . Αίμα μου,  για ‘σένα υπάρχω ακόμα.

30 σχόλια:

GeorgeG είπε...

Καλέ μου φίλε,
διαβάζοντας μιά τέτοια εξομολόγηση, νιώθω ανήμπορος να πω οτιδήποτε. Ντύνεις με τόσο όμορφα λόγια τα συναισθήματά σου, που ότι κι αν πω θα μοιάζει παραφωνία. Δύναμη σου εύχομαι να έχεις, για να προσέχεις το πολύτιμο. Κι έτσι να είναι ήσυχη κι εκείνη.
Ενα όμορφο, χαρούμενο σαββατοκύριακο σου εύχομαι από καρδιάς.

agriomeli είπε...

Σε προσεχω!
Τιποτ'αλλο δεν μπορω να κανω.

Καληνυχτολουλουδο.

Lysippe είπε...

Ανέτρεξα σε 2-3 προηγούμενες αναρτήσεις σου και μπήκα στο νόημα. Λυπάμαι, ειλικρινά. Ποτέ δεν ξεχνάμε, απλώς μαθαίνουμε να πορευόμαστε με τις πληγές μας, και κάπως μαλακώνουν συν τω καιρώ. Φεύγοντας, θα χαράξω στον κορμό του δέντρου, να σου αφήσουν το μαγικό τους ρόφημα οι νεράιδες. Να καταλαγιάσει κάπως η θάλασσα μέσα σου. Το αξίζεις, άλλωστε. Τόσο καιρό -αγόγγυστα- προσφέρεις τις υπηρεσίες σου σ' αυτές.

Έφερα κι ένα κουτί σιροπιαστά, να γλυκαθείτε εσύ και το πολύτιμό σου. Χάρηκα που με ανακάλυψες, ώστε να σε ανακαλύψω κι εγώ με τη σειρά μου. Έχεις μπει ήδη στη λίστα, που παρακολουθώ.

Κουράγιο και δύναμη, Σιδερά μου. Δεν έχω τι άλλο να σου αφήσω...

Ανώνυμος είπε...

τα παιδιά πάντα ξέρουν να "ψάξουν"

όταν το κάνει, ας βλέπει και τα δύο,
και τον πόνο και την δύναμη

και τα δύο είναι Θέληση

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Είμαι από αυτές που πονώ με το πόνο των άλλων περισσότερο από το δικό μου..γιατί το δικό μου ξέρω να τον τιθασεύω..των άλλων ..με τρομάζει η αδυναμία της παρέμβασης μου, η έλλειψη έστω προσπάθειας μου να μειώσω το ψυχικό κενό του άλλου..Πάντα όταν κοιτώ κάποιον στα μάτια ψάχνω να βρω τη κρυφή γωνιά του κόσμου του, τα χαμηλωμένα μάτια με απωθούν..Όταν διαβάζω ένα κείμενο σαν κι αυτό..απλά..σιωπώ..μέσα μου..Τα δάκτυλα γράφουν..μα η καρδιά μου ψάχνει να βρει τις πληγές με την ελπίδα να τις σκουπίσει όπως μπορεί..Να της γατρέψει ;..μόνον ο ίδιος που τις έχει ..έχει και την δυνατότητα..Ευχές για ένα καλό Απρίλη..φωτεινό..μέχρι τα βάθη της ψυχής καλέ μου φίλε.

Roadartist είπε...

Δεν υπάρχουν λόγια για όλα όσα διάβασα. Μόνο ένα δάκρυ σου αφήνω.
Και την ολόψυχη, αληθινή μου ευχή, να είσαι δυνατός και τα ομορφότερα, καλύτερα να είναι μπροστά για σένα και τη μικρή σου.

BUTTERFLY είπε...

Σιδερα μου με κατι τετοιες αναρτησεις χανω τα λογια μου, τα φτερα μου αποδυναμωνονται. Κι εκει που παγωσα ηταν στο "θα γινω καλα" του μικρου σου αγγελου. Ευχομαι μεσα απο την καρδια μου, ολοψυχα να ειναι παντα καλα, ο,τι κι αν εχει να ειναι παντα μα παντα περαστικο...
Ο πονος ο υπολοιπος δεν απαλυνεται, μονο ο χρονος καπως θα βοηθησει... Η δυναμη που σου χρειαζεται αμετρητη, το πολυτιμο σου ειναι ισως το μονο που μπορει να σε στηριξει ουσιαστικα, οποτε αγκαλιασε το και ασε τα δακρυα να τρεξουν, ειναι λυτρωτικα. Ξερεις, δεν χρειαζεται παντα να κρυβουμε τον πονο μας, πολλες φορες η δυναμη βρισκεται στο να τον αποδεχομαστε και να τον εκφραζουμε, να τον αφηνουμε να μας τυλιγει και να αποχωρει σιγα σιγα...
Τη συντροφια μου...

ξωτικό είπε...

Έμεινα με τις ώρες με ανοιχτή τη σελίδα σου, αφέθηκα να συναισθανθώ, να ξεγδάρω την ψυχή ,να ντραπώ,να θυμώσω ,να δακρύσω,να ψάξω ...και φούσκωσε η ψυχή μου με χιλλιάδες μαγικές ευχές να έρθουν να σας προστατεύουν ,να έρθουν πολλές ομορφιές να γλυκάνουν τις ψυχές σας......
Και ίσως να είναι καλύτερα να βλέπει κάπου κάπου τον πόνο σου και μαζί να μαθένετε να τον απαλύνετε και να της μάθεις όλα τα αόρατα και γεμάτα αγάπη να τα ρουφάει σαν μελισσούλα και να μοιράζεται και τον πόνο ,μην πιστέψει πως πρέπει να τον κρύβουμε γιατί έτσι θεριεύει και δεν γιατρεύεται ......
Να γίνει γρήγορα καλά και να περπατήσετε πολλά μαγικά μονοπάτια......
Θα τριγυρνώ εδώ σαν....ξωτικό ώσπου να βγεί ο ήλιος και ν'ανθίσει πάλι χαμόγελο

lena_zip είπε...

Μόνο σου χαμογελώ.
Ούτε θλιμμένα, ούτε πικραμένα όμως.
Μόνο ενθαρρυντικά σου χαμογελώ.

~reflection~ είπε...

Μπορεί τώρα να ξανασυναντήθηκαν τα μονοπάτια της Σκέψης μας,
μα θυμάμαι 2,5 χρόνια πριν,
που πέρασα από Εδω,
και κράτησα ένα Διαμάντι ΧειροΠοίητης κοπής στα χέρια της ΑνάΓνωσης..................

Άιναφετς είπε...

Αυτή την φορά θα γράψω στο βιβλίο των ευχών αφού πια όλα τα πλάσματα ξέρουν, πως όταν οι ευχές βγαίνουν από την καρδιά, αγγίζουν τον στόχο τους...
Εύχομαι ν΄αφήσεις τη δύναμη τής δημιουργίας να σε οδηγήσει στη λύτρωση.
Πάντα καλέ μου Σιδερά, πάντα αυτό συμβαίνει, όταν εμπιστευόμαστε τη ζωή.
Ότι κρατάμε, μας κρατά...

ξωτικό είπε...

Tριγυρνώ και περιμένω νέα σας .
Μια γλυκιά καληνύχτα .

ποιώ - ελένη είπε...

αγγελικά σπαθιά έχω σπάσει με νυστέρια στα χέρια....
Φοβερή η εξομολόγηση σου με καθήλωσε
σκίρτησα στην απουσία


πολλά φιλιά

Sideras είπε...

@GeorgeG
Αγαπητέ συμπολεμιστή, η ευχή σου έπιασε τόπο , ήσυχο το Σαββατοκύριακο , αλλά πίσω στα σίδερα . Όσο για εκείνη την παραφωνία που λες , επίτρεψε μου να σου πω κάθε άλλο .

Sideras είπε...

@agriomeli
Κι' όμως , όχι μόνο με προσέχεις , αλλά έβαλες τις εργάτριες εντατικά να μαζέψουν λίγο μέλι να γλυκαθώ και ΄γω.

Sideras είπε...

@Lysippe
Καλό μου νεραίδόπλασμα , αυτά που μου άφησες είναι υπέροχα και υπεραρκετά. Ξέρεις βαθειά μέσα μου έπεισα τον εαυτό μου ότι όλα θεραπεύονται . Τι γιατρός θα ήμουν άλλωστε. Κάποιες φορές όμως ,είναι κάποιες πληγές ύπουλες που για λίγο καιρό τις ξεχνάς , νομίζεις ότι έχουν καταλαγιάσει . Όμως δεν είναι έτσι ποτέ δεν θα είναι. Απλά με τον καιρό μαθαίνεις να είσαι σε εντιμότητα με πιο δραστικά παυσίπονα.
Υ.Γ. ¨Αν μπορείς πες μου καταγράμμα πως να κάνω και ΄γω μια λίστα παρακολούθησης , γιατί αν και παλαιός εδώ ,άλλαξαν από τότε πολλά στα blogs.

Sideras είπε...

@NeLa
Σοφή μου φίλη ,όπως ακριβώς το είπες είναι, δεν μπορείς να κρυφτείς απ΄τα παιδιά. ενα κοίταγμα και σε ακτινογραφούν. Όμως θα προτιμούσα όσο γίνεται να μένει στην παιδική αφέλεια και ανεμελιά.

Sideras είπε...

@Roadartist
Δρομοκαλλιτέχνιδα μου , σε ευχαριστώ για τις ευχές και για την ζεστή χειρονομία σου.

*Φαντομάς. είπε...

πανέμορφη ευχή!
μα τι όμορφη ψυχή!:)

Sideras είπε...

@αχτίδα
Ακριβώς εκείνη η εμπάθεια είναι που κάνει όλη την δουλεία . Μακάρι να είχαμε ποιο πολλούς τέτοιους ανθρώπους. Δυστυχώς στην δουλεία μου υπάρχουν πολλοί που δεν την έχουν αυτήν την ικανότητα . Και αυτό θεωρείτε ευλογία. Βλέπεις το σλόγκαν , πρέπει να είσαι πρώτα άνθρωπος και μετά επαγγελματίας, δεν ισχύει σ΄αυτο το επάγγελμα. Και αυτό είναι που θα έπρεπε να να κάνω και ΄γω." Δεν χωρεί συναισθηματισμούς , πρέπει να ανακοινώνεις και τα άσχημα συμβατά ,όπως τα θετικά ", μου έκανε παρατήρηση κάποτε ένας καθηγητής μου ,στην πρακτική μου.
Αχτίδα ,είσαι άτομο με πολύ μεγάλη καρδιά , που αγαπά Πόλυ τους ανθρώπους και αυτό το ξέρω και το αντιλαμβάνομαι απο τις δημιουργίες σου και το φωτεινό χαμόγελο σου.
Αλήθεια προσπαθώ να αυτοθεραπευτώ και να είμαι ψύχραιμος . Όμως ευτυχώς έχω εξαίρετους ανθρώπους δίπλα μου, σαν και εσένα , σαν εκείνα τα ξωτικά , τα νεραίδοπλάασματα .

Sideras είπε...

@Phantomas
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια

Sideras είπε...

@lena_zip
Δυο μέρες μετά ήρθα να πάρω εκείνο το χαμόγελο σου , για να φορτιστώ με αισιοδοξία.

Sideras είπε...

@~reflection~
Αγαπητή Αντανακλώμενη ,καλώς ήρθες στο νερόμυλο μου . Τέτοια διαμάντια μόνο θα βρεις εδώ . Και μπορείς και να τα κρατήσεις δικά σου ,άμα θες.

ξωτικό είπε...

Αφήνω μια καληνύχτα και φεύγω πιο ήσυχη.Όνειρα γλυκά.

Lysippe είπε...

@Sideras

Αφού διαθέτεις λογαριασμό στον Blogger, μπορείς να συγκεντρώσεις τα ιστολόγια που ακολουθείς. Στον Πίνακα Ελέγχου υπάρχει η λίστα ανάγνωσης, όπου μπορείς να προσθέσεις τις διευθύνσεις των ιστολογίων, που επιθυμείς να παρακολουθείς. Κάθε φορά που θα μπαίνεις, θα βλέπεις τις πρόσφατες ενημερώσεις των ιστολογίων που παρακολουθείς. Και φυσικά, πατώντας στο Χ blog, απ' την αριστερή λίστα, μπορείς να βλέπεις τις ενημερώσεις ξεχωριστά.

Φυσικά, μπορείς να προσθέσεις κι ένα gadget ("λίστα ιστολογίων") στο ιστολόγιό σου, όπου θα εμφανίζονται τα πρόσφατα ενημερωμένα ιστολόγια.

Sideras είπε...

@Άιναφετς
Άπλωσε το χεράκι της η μικρή μάγισσα άγγιξε την καρδιά του σιδερά και είπε ένα μαγικό , "όταν οι ευχές βγαίνουν από την καρδιά, αγγίζουν τον στόχο τους". Αυτό και αν καταγράφτηκε με μαγεία στο βιβλίο των ευχών.

Sideras είπε...

@ποιώ-ελένη
Είναι εκείνη η στιγμή που δεν φοβάσαι ότι το Θειο μπορεί και να είναι ο αντίπαλος σου.

Sideras είπε...

@ Η Lysippe μου σ΄ ευχαριστώ για την πολύτιμη βοήθεια σου .Κάτι κατάφερα νομίζω . Θα σου έχω κι άλλες απορίες μην νομίζεις :).

Sideras είπε...

@ξωτικό
Αγαπημένο μου ξωτικό , Πραγματικά με συγκίνησαν τα λόγια σου . Καταλαβαίνεις περισσότερα απο όσα θέλω να πω. Είναι περίεργο να βρίσκεις μια ξεστή αγκαλιά λέξεων από ένα άνθρωπο που δεν σε είδε καν στην όψη ,Ούτε τις καταστάσεις που πέρασε , αλλά κατάφερε και είδε ξεκάθαρα την ψυχή σου. Δεν θα αφήσω καμιά σου μαγική ευχή απέξω απο την καρδιά μου .Όποτε θες , όποτε νιώθεις να περνάς . Και αν είσαι απο εκείνα τα ξωτικά , τα αγαπημένα ξωτικά που βρίσκονται στην πολιτεία κάτω από τον πύργο , θα πει ότι είσαι ακόμα πιο σημαντικό . Καλή σου μέρα

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Εγώ θα επιμένω..θα επιμένω να σε κάνω να χαμογελάσεις, να προσπεράσεις, να βάλεις τα πράγματα στη θέση τους..Μη με κάνεις να ..σε πιάσω από το αυτί όπως τον εγγονό μου και να σε παρακουνήσω..Σήκω..σήκω σου λέω..δεν σου ταιριάζουν τα δάκρυα..στους νερόμυλους κουρνιάζουν τα αηδόνια και τα πουλιά και τραγουδούν..Βρε θα σε μαλλώσω..Άκου τι θα σου πω..πάρε ένα φάκελλο , γράψε σε ένα χαρτί όσα σε πόνεσαν , βάλτα μέσα , σφράγισε τον και ..ρίξε τον στο ποτάμι που περνά από το μύλο σου..Θα το πάουν οι νεράιδες και θα το πάνε μακριά...