Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008

« Alors , c ' est la guerre »


Είναι φορές όμως σαν σήμερα που βλέπω την θάλασσα να παίρνει εκείνο το χρώμα του ζεστού αίματος. Ξέρεις, κόκκινο, το χρώμα του πολέμου. Και αναρωτιέμαι γιατί τα ασπαλάθια αργούνε να φυτρώσουν . Γιατί αργούνε να κάνουν την δουλειά τους. Και όλα αυτά δεν με αφήνουν να χαρώ μια νίκη. Γιατί να τσακωνόμαστε; Γιατί να σκοτωνόμαστε, αφού ανήκουμε στην ιδία οικογένεια , στο ίδιο είδος… Βγήκα στο μπαλκόνι όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα, άπλωσα δυο σημαίες . Δυο σημαίες που τους έδωσα όρκο .Χειροκρότησα την παρέλαση του θριάμβου , έριξα γαλανόλευκο χαρτοπόλεμο . Αλλά μην μου ζητάς, να μην κοιτάξω απέναντι πάλι .Εκεί, σε εκείνο το πληγωμένο βουνό, με το αστέρι και το μισοφέγγαρο. Να μην αγγίξω σε ένα τοίχο ,αυτούς που μου έλειψαν , που με προστάτεψαν, που μου χάρισαν. Να βγάλω από ,εκείνες ,ετούτες ,τις μελλοντικές μάνες την θλίψη. Να αντικαταστήσω με χρώμα του ουρανού, αυτό το καθημερινό μαύρο της ψυχής μου…. Πόλεμος λοιπόν.

[Τη 28η Οκτωβρίου το 1940.Με τη γαλλική φράση « Alors , c ' est la guerre », που σημαίνει ¨ Πόλεμος λοιπόν ¨, ο Μεταξάς απορρίπτει το ιταμό ιταλικό τελεσίγραφο και απευθύνει διάγγελμα προς τον απανταχού ελληνικό λαό.]


Thanks for the photographs : 1, 2.


42 σχόλια:

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Το άκουσα σήμερα, στη σχολική εορτή.. Πέρα από τις πομπώδεις επάρσεις, τούτο το τραγούδι, μου είπε πιο πολλα.. Στο αφήνω αντί σχόλιου..


Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Γιώργος Κατσαρός
Πρώτη εκτέλεση: Μαρινέλλα

Μελαχρινέ Ναπολιτάνε
ο πόλεμος είναι φριχτός
εσύ μαχαίρωσες τον Πάνο
μετά σε σκότωσε κι αυτός

Τώρα κοιμάστε αγκαλιασμένοι
όπως το θέλησε ο θεός
να 'ναι οι λαοί αδελφωμένοι
Μαύροι , λευκοί , ένας λαός

Εσύ στη Νάπολη μπαρμπέρης
κι αυτός ψαράς στο Αιτωλικό
να μάθεις δεν θα καταφέρεις
πώς φτάσατε στο φονικό.

Καληνύχτα!

Παλμος είπε...

Καλημέρα sidera.

Πάντα οι λαοί αντιστέκονται απέναντι στους κατακτητες. Και όχι οι κυβερνησεις. Τα παιδιά, οι άντρες σκοτώνονται στην πρώτη γραμμή.
Ο λαός της Ελλάδας αντιστάθηκε στην Κατοχή, όπως και ο λαός της Κύπρου αντιστέται ακόμα και παλεύει για μια Κύπρο ανεξάρτητη και ελεύθερη.
Το ΟΧΙ, συγνωμη sidera μου, το είπε ο ελληνικός λαός, πάνω στα βουνά που πολέμησε, στις πόλεις που αντιστάθηκε.
Σ αυτό τον λαό και το κάθε λαό που παλεύει για το καλό της πατρίδας του, του αξίζει αυτο το ΟΧΙ.

Να είσαι καλα:))

amazone είπε...

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!!!
Είναι πολύ θλιβερό το γεγονός ότι αλληλοσκοτωνόμαστε.
Σήμερα είναι μια υπέροχη μέρα,αλλά δεν συμπεριφερόμαστε όπως πρέπει:(
Σήμερα παρακολούθησα την παρέλαση και ήθελα να κλέισω τα μάτια μου για να μην αντικρίζω την ασχήμια της.
Δυστυχώς η παρέλαση είναι πλέον πασσαρέλα:(

[Λοιπόν επειδή σας έχω μπερδέψει τελείως είμαι απο τις dreamersfreewill η crazy guitarlover.Κάναμε αλλάγες και φτιάξαμε άλλους λογαριασμούς.Το 'ονομα είναι οριστικό!!!Συγνώμη για το μπέρδεμα :(]

Kaveiros είπε...

Τέλειο!!

Σταλαγματιά είπε...

Ειναι ακριβώς αυτό που είπε ο Λειβαδίτης στο ποίημα του "Μην σημαδέψεις την καρδιά μου"

"Αδερφέ μου, σκοπέ
αδερφέ μου, σκοπέ
σ' ακούω που βήχεις μες στην παγωνιά
σε γνωρίζω, αδερφέ μου
και με γνωρίζεις....

σ' ακούω να περπατάς πάνω στο χιόνι...

Κι όταν σου πουν να με πυροβολήσεις
χτύπα με αλλού
μη σημαδέψεις την καρδιά μου.
Κάπου βαθιά της ζει το παιδικό σου πρόσωπο.
Δεν θα' θελα να το λαβώσεις."

Την εθνική μας αυτή επέτειο την έζησα φέτος στο Ιστορικό Καλπάκι.
Εκεί όπου κερδίσαμε την πρώτη μάχη.
Αυτήν την μάχη αναπαράστησαν την παραμονή της επετείου στο Καλπάκι και ομολογώ πως ακόμα τώρα νιώθω ένα ρίγος.
Τα λόγια είναι περιττά και ανίκανα να περιγράψουν το δέος και την υπερηφάνεια που ένιωσα για τους ανθρώπους αυτούς που έδωσαν την ζωή τους για την πατρίδα μας.
Στα αφτιά μου ακόμα ηχούν τα ονόματα τους.

-Απόντες,
-έπεσαν υπέρ Πατρίδος.

lena_zip είπε...

Αυτές τις μέρες αξίζει να μένει κανείς σιωπηλός και να συλλογίζεται τις μάνες που πόνεσαν, που πονάνε και που θα πονέσουν. Αυτό κρατάω από την ανάρτησή σου. Οι μάνες όλου του κόσμου είναι μάνες. Δεν είναι ελληνίδες, τουρκάλες, αμερικάνες.

jacki είπε...

Έχουμε μια μεγάλη ιστορία και δυστυχώς δεν τη γνωρίζουμε. Σε ευχαριστούμε γι αυτήν την ανάρτηση-ανάμνηση.
Καλή σου μέρα Σιδερά.

Τρελός του Χωριού είπε...

O Metaksas den eipe pote to OXI stous Italous. OXI eipe o elinikos laoskai upoxreothike o Metaksas na akolouthisei. O Papous mou pou polemise 35ris sto 40 , mou elege oti o anthropos prepei na ta eksantlisei ola kai na afisei teleutaia tin lusi tou polemou giati den uparxei megalitero kako apo auto tou polemou.

Σταλαγματιά είπε...

Το όχι δεν το είπε ο Μεταξάς,
Αυτό το ξέρουμε καλά.
Δεν θα μπορούσα να ακουστεί από έναν δικτάτορα.

Ευχαριστούμε τον παππού σου και όλους όσους υπερασπίστηκαν μέχρι τελευταίας
Ρανίδας του αίματος τους τα χώματα αυτά

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί γίνονται πόλεμοι, γιατί να υπάρχει βία, γιατί να θέλω περισσότερο αφού ζω άνετα με αυτά που έχω.Κι αυτοί ..οι ισχυροί της γης..αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις πως μπορούν και κοιμούνται ..πως μπορούν και βλέπουν τις εικόνες που είδα χθες στη τηλεόραση στο Κογκό.Δεν θέλω να απελπιστώ .. δεν μου αρμόζει τέτοια κατάρα..θέλω ακόμα να ελπίζω οτι υπάρχουν άνθρωποι και ότι η ζωή θα καλυτερέψει.

Ανώνυμος είπε...

Οταν μπορέσεις πέρνα μια βόλτα μόνο να διαβάσεις για τις μάνες από κάποιον που εκεί στο χιόνι άφησε λίγο από το αίμα του και πολλούς απ΄οτους ανθρώπους του. Να σαι καλά και μπράβο σου

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

και πως γινεται να μη κοιταξεις εκει απεναντι...
δεν γινεται...
λυπαμαι τοσο για ολα αυτα που δεν μπορουμε ακομα να αλλαξουμε...
ο πολεμος ειναι τοσο ασχημο πραγμα και ομως λενε οτι ειναι αναγκαιος καμια φορα...μακαρι να μην ηταν...μακαρι σε ολη την ανθρωποτητα να υπηρχε ειρηνη...
καταλαβαινω πως αργα η' γρηγορα θα ζησουμε κι εμεις η δικια μας γενια εναν πολεμο οπως πανε τα πραγματα και ειλικρινα τρεμω...
να σαι καλα σιδερα μου!
ενα νεραιδενιο φιλι σου αφηνω!

..αγγελόσκονη.. είπε...

πόλεμος:κάποτε έλεγα μακάρι να σβηστεί αυτή η λέξη από τα λεξικά όλου του κόσμου...τώρα πια μεγάλωσα!!

πνευμα είπε...

Ποτέ μου δεν συμπάθησα τον πόλεμο, αγαπώ όμως την ελεθευρία και για αυτήν και μόνο θα έκανα τα πάντα.όπως και όλοι εκείνοι που μάτωσαν ως τώρα για να... σκοτωνομαστε εμείς ελεύθεροι!

Πολύ όμορφο

Την καλησπέρα μου Σιδερά.

Ένα πνεύμα

Antoine είπε...

Είσαι αρκετά ευαίσθητος με το θέμα πόλεμος... δεν μπορώ να το κατανοήσω, ίσως γιατί απλούστατα δεν έχω βιώσει τέτοιες συνθήκες. Και φυσικά ελπίζω να μη βιώσω ποτέ.

Χαιρετώ!

Μαργαρίτα είπε...

Πολύ όμορφη ανάρτηση Σιδερά μου,
ανθρώπινη.. ευαίσθητη..
γεμάτη εικόνες, συναισθήματα
και σκέψεις... που τέτοιες μέρες
μας πλημμυρίζουν..και μας κάνουν
να αναλογιστούμε.. άραγε αξίζαμε
όλες αυτές τις θυσίες, που είναι
το δικό μας σθένος;; Μήπως θέλουμε
απλά να λεγόμαστε ελεύθεροι και
δεν κάνουμε τίποτα γι αυτό;;

Μια νεραϊδένια καλησπέρα***

ILive2LoveMe είπε...

Πόλεμος λοιπόν. Κάθε είδους. Κι αυτός, ο καθημερινός, ο ψυχρός, της επιβιώσης και της ειρήνης μαζί. Μια ειρήνη που στηρίζεται σε έναν ιστό αράχνης. Τόσο εύθραστη. Αλίμονο αν κάποιος τολμήσει απλά να αγγίξει τον ιστό. Ή ίσως κάποιος θα έπρεπε να το κάνει? Δεν ξέρω. Ξέρω όμως πως ο λύκος με το αρνί φίλοι δεν μπορούν να γίνουν όσο κι αν προσπαθήσουν. Ξέρω πως οι μεγαλεπίβολες και ατέρμονες ιδέες για έναν ιδανικό κόσμο είναι πέραν του εφικτού. Σε μια φαντασία που καταντάει φαντασιώση γιατί έτσι 'πρέπει' να γίνει. Αλλιώς...
Πολλά τα Όχι που θα έπρεπε να πούμε. Μάλλον δεν υπάρχουν τα κότσια πια. Βρώμικη η πολιτική. Και όχι μόνο. Δειλή. Σε μια διπλωματία που δυστυχώς συνεχίζει να ξεπουλάει. Από τη γη μέχρι και τη ψυχή μας.
Φιλιά, καλό απόγευμα.

ζαφορα είπε...

Πράγματι 28η.
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή…!
Άραγε τα παιδιά μας
τι καταλαβαίνουν
και τι αισθάνονται;
Απλά μια εθνική γιορτή,
η το πραγματικό νόημα
του γεγονότος;
Εκεί στα κατεχόμενα τα συναισθήματα
είναι διαφορετικά και τα μάτια κοιτούν το άδικο και το απάνθρωπο.
Άραγε τι θα μπορούσε να αλλάξει,
κάνοντας τους ανθρώπους
ποιο ανθρώπινους ;
Πάντα θα έχω αυτή την απορία
ακόμα κι όταν κλείσω τα μάτια μου.

Καλό βράδυ καλέ μου.

Maria Tzirita είπε...

Καλό μήνα Σιδερά! Αναρωτιέμαι γιατί χάνεσαι...

Bουλα. είπε...

χάθηκες τοσο απότομα..ετσι οπως ήρθες στην ζωή μου!...και γω;..σε περιμένω να φανείς πάλι...Σιδερα μου!

nina είπε...

Πόλεμος λοιπόν...κι αν δεν είναι εδώ, είναι εκεί, είναι παραπέρα...Πότε ανέπνευσε η γη ειρήνη;
Καληνύχτα!

BUTTERFLY είπε...

Μου θυμισες το διηγημα του Αντωνη Σαμαρακη "το ποταμι"...δυο φανταροι στεκονται ο ενας στη μια οχθη ο αλλος στην απεναντι...δυο αντιπαλοι...σηκωνουν τα οπλα...ο ενας εκ των δυο δειλιαζει, σκεφτεται ολα οσα γραφεις κι εσυ...γιατι να σκοτωνονται οι λαοι; πως να ριξω μια σφαιρα και να στειλω στο θανατο ενα παληκαρι νεο σαν εμενα που δεν το ξερω, που δεν μου εχει κανει κακο; ποιοι αραγε τον περιμενουν πισω; μανα, αδερφη; εχει γυναικα και παιδια;
Ο φανταρος δακρυζει, σαστιζει για λιγο...ο απεναντι φανταρος πυροβολει...δεν γινοταν να το ρισκαρει...ετσι ειναι ο πολεμος, ο θανατος σου η ζωη μου.
Μεσα μας κι εξω μας πολεμος, ακομα και σημερα. Γυρω μας πολεμος και θανατος. Κι οπως η φωτια αντιμετωπιζεται με φωτια, ετσι και ο πολεμος χρειαζεται πολεμο. Εναν αλλο πολεμο ομως, που καλειται η ανθρωποτητα να δωσει, εσωτερικο, στους δρομους, στις πλατειες, στο διαδικτυο, οπου υπαρχει ανθρωπος...για να σταματησει να υπαρχει καποτε αυτος ο πολεμος ο φρικιαστικος, που για ηλιθιες κι ανουσιες αιτιες κανει τα αδερφια εχθρους.
Πεταλουδισια φιλια Σιδερα μου!

Παλμος είπε...

SIDERA?

Ποια νεραϊδα σε εκλεψε απο την παρεα μας;


καλο βράδυ.

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Καλησπέρα σιδερά μου! Πολύ όμορφα τα όσα έγραψες, κι ας πέρασε ο καιρός, και ήρθα ετεροχρονισμένα, λόγια καρδιάς παντός καιρού. Ευχές για ένα όμορφο βράδυ σου στέλνω.

BUTTERFLY είπε...

Καλημερα! Τι σφυρηλατεις παλι και μενεις μακρυα μας;;;

lena_zip είπε...

Σιδερά μου αγαπημένε μου έλειψες και εμένα πολύ. Ελπίζω να είναι μόνο η πολλή δουλειά και όχι κάτι πολύ σοβαρό. Μεγάλη αγκαλιά για σένα. Φιλιά καλέ μου σιδερά.

mystery girl είπε...

Μπήκα τυχαία στο blog (μου άρεσε ο τίτλος "το βιβλίο των ευχών") και ενθουσιάστηκα. Μπράβο!!! Οσο κι αν αναρωτιέμαι γιατί υπάρχει πόλεμος, φτώχεια, εκμετάλευση, κακία, απανθρωπιά φοβάμαι πως δε θα πάρω απάντηση. θέλω να είμαι αισιόδοξη, να πιστεύω σε ένα καλύτερο αύριο, σε έναν όμορφο κόσμο. Μπορώ?

genna είπε...

όμορφη μουσική...

να κοιτάς πάντα απέναντι, πίσω από τη σημαία πάντα θα παραμένει όπως ήταν στη καρδιά......

την καλησπέρα μου!

Σταλαγματιά είπε...

Hey ταξετευτή που χάθηκες;
Τ αστέρια άρχισαν να πέφτουν,
θα χάσεις τις ευχές σου

neni είπε...

Καλησπέρα.Χαθήκατε.

ζαφορα είπε...

Χάθηκες μα γιατί;
Μήπως οι νεράιδες έκλεψαν
την φωνή σου και μαζί και
τη γραφή σου;
Σαν να μου φαίνεται ότι κλέβεις
χρόνο για νέα δημιουργία.
Σε περιμένουμε πάλι.

Φιλί γλυκό

Roadartist είπε...

..αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ Σιδερά..
Καλή Κυριακή! ;)

προφήτης είπε...

γράφεις υπέροχα...
τόσες μέρες διαβάζω τα κειμενά σου
και προσπαθώ να ανακαλύψω τα αισθήματα που κρύβονται πίσω από τις λέξεις...


καλησπέρα

χάρηκα για τη γνωριμία...

Ερατώ είπε...

Πού είσαι φίλε Σιδερά;
Τώρα που χρειαζόμαστε ευχές για τις γιορτές...

Μαργαρίτα είπε...

Σε χάσαμε καλέ μου Σιδερα!!!
Ελπίζω να είσαι καλά :)

Καλά Χριστούγεννα σου εύχομαι
με αγάπη υγεία και χαρά!!

Σου αφήνω λίγη αστερόσκονη
και δυο φτερά ονείρου...
********

eva είπε...

Αφήνω ευχές στο Βιβλίο των Ευχών
για υγεία, ευημερία και προσωπική ευτυχία!
Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές!

ILive2LoveMe είπε...

Καλά Χριστούγεννα! Όλο Υγεία και πολύ Αγάπη!
Φιλιά.

Bουλα. είπε...

Καλά Χριστούγεννα

Με αγάπη υγεία και χαρά
σε σένα κι όσους αγαπάς

Ερατώ είπε...

Χαρούμενα Χριστούγεννα να έχεις, όπου κι αν είσαι!

Ευγενία είπε...

Καλε μου Σιδερα..λειπεις...
Γυρνα :)
Χρονια καλα!

Natalia είπε...

σιδερά χάθηκες...

αφήνω τις ευχές μου εδώ στο βιβλιο των ευχων κι ελπίζω να τις βρεις

χρόνια πολλά και η νεα χρονιά να ειναι ευτυχισμένη και τυχερή για σενα

ζαφορα είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ χαμένε μου Συδερά

Σου έχω ευχή για το βιβλίο
των ευχών.

http://zafora.blogspot.com/2008/12/blog-post_28.html